„Złoty wiek” – arcydzieło prowokacji

Marcin Giżycki

mgizycki@hotmail.com
Polsko-Japońska Akademia Technik Komputerowych (Polska)
https://orcid.org/0000-0001-7525-0205

Abstrakt

Dziewięćdziesiąt lat temu, 31 czerwca 1930 r., w rezydencji Marie-Laure i Charles’a de Noailles'ów w Paryżu odbył się pierwszy prywatny pokaz filmu Luisa Buñuela Złoty wiek (L’âge d’or). W końcu listopada tamtego roku film miał oficjalną premierę w Studio 28 w Paryżu. Kilka dni później (3 grudnia 1930 r.) doszło do jednej z największych awantur w historii kina. W stronę ekranu poleciały kałamarze i inne niebezpieczne przedmioty. Wszystko w filmie, łącznie ze starannie dobraną przez samego reżysera muzyką, było prowokacją, a planowany efekt okazał się spektakularny ku uciesze André Bretona i innych surrealistów. Giżycki przypomina te fakty i przy okazji zastanawia się, czy prowokacyjna treść filmu wciąż rezonuje w dzisiejszym świecie.


Słowa kluczowe:

Luis Buñuel, prowokacja, surrealizm

Barlow, P. (2001). Soundtrack Available: Essays on Film & Popular Music. Durham: Duke University Press.
  Google Scholar

Buache, F. (1973). The Cinema of Luis Buñuel. London – New York: The Tantivy Press.
  Google Scholar

Buñuel, L. (1989). Ostatnie tchnienie (tłum. M. Braunstein). Warszawa: WAiF.
  Google Scholar

Edwards, G. (1982). The Discreet Art of Luis Buñuel: A Reading of His Films. London – Boston: Marion Boyars.
  Google Scholar

Hammond, P. (1997). L’âge d’or. London: BFI Publishing.
  Google Scholar

Hammond, P. (2004). Lost and Found: Buñuel, „L’âge d’or” and Surrealism. W: I. Santaolalla, P. W. Evans (red.), Luis Bunuel: New Readings (s. 15). London: BFI Publishing.
  Google Scholar

Savage, J. (2007). „L’Amour Fou”: Nationalism, Patriarchy and the Nuptial Farce in „L’âge d’or” and „Un chapeau de paille d’Italie”. Studies in French Cinema , 3.
DOI: https://doi.org/10.1386/sfc.7.3.243_1   Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2020-05-25

Cited By / Share

Giżycki, M. (2020) „«Złoty wiek» – arcydzieło prowokacji”, Kwartalnik Filmowy, (109), s. 195–199. doi: 10.36744/kf.257.

Autorzy

Marcin Giżycki 
mgizycki@hotmail.com
Polsko-Japońska Akademia Technik Komputerowych Polska
https://orcid.org/0000-0001-7525-0205

Krytyk i historyk sztuki; autor książek z dziedziny historii filmu i zjawisk kultury artystycznej. Wykładowca w Rhode Island School of Design w USA, profesor w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie. Opublikował m.in. Nie tylko Disney – rzecz o kinie animowanym (2000), Koniec i co dalej? (2001), Słownik kierunków, ruchów i kluczowych pojęć sztuki drugiej połowy XX wieku (2002), Wenders do domu! Europejskie filmy o Ameryce i ich recepcja w Stanach Zjednoczonych (2006).



Statystyki

Abstract views: 542
PDF downloads: 257


Licencja

Prawa autorskie (c) 2020 Marcin Giżycki

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.

W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.