Zrozumieć Medeę. Filmowe portrety bohaterki
Abstrakt
Medea, córka władcy Kolchidy Ajetesa i nimfy Asterodei, jak to często bywa z bohaterami mitów, nie ma jednej historii. Aby zrozumieć jej czyny – przede wszystkim przypisywane jej w akcie zemsty dzieciobójstwo – autorka postuluje wyjście poza wersje skanonizowaną w dramacie Eurypidesa i sięgnięcie do różnych odmian mitu, jak i późniejszych wersji literackich, m.in. P. Quignarda. Helman, za Lévi-Straussem, uznaje również, że mitu nie można czytać wprost, że kryje on prawdy, których literalnych wersji społeczeństwo nie jest w stanie udźwignąć. Po ukazaniu bogatego „tła” mitycznego autorka zestawia ze sobą i dyskutuje różnice w ukazaniu historii Medei w realizacjach filmowych Pasoliniego, Dreyera/von Triera i Dassina.
Słowa kluczowe:
mitologia, Medea, EurypidesBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Alicja Helmankwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Jagielloński Polska
Filmoznawca, muzykolog, wykłada w Instytucie Sztuk Audiowizualnych na UJ. Autorka licznych książek i artykułów z dziedziny teorii i historii kina. Ostatni wydała Urok zmierzchu. Filmy Luchino Viscontiego (2001).
Statystyki
Abstract views: 0PDF downloads: 0
Licencja
Prawa autorskie (c) 2003 Alicja Helman
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Alicja Helman, Pajęcza gra miłosna, czyli o strategiach adaptacji Bernarda Bertolucciego , Kwartalnik Filmowy: Nr 100 (2017): O świętowaniu
- Alicja Helman, Historia, legenda, fantazja. Filmowe portrety Pierwszego Cesarza , Kwartalnik Filmowy: Nr 69 (2010): Historia w filmie
- Alicja Helman, Młodość i magia kina , Kwartalnik Filmowy: Nr 71-72 (2010): Narracja w filmie
- Alicja Helman, Chińska awangarda filmowa i jej konteksty , Kwartalnik Filmowy: Nr 70 (2010): Awangarda i film
- Alicja Helman, Inspiracje plastyczne we wczesnej twórczości Zhanga Yimou , Kwartalnik Filmowy: Nr 65 (2009): Obraz filmowy, obraz w filmie (cz. II)
- Alicja Helman, À propos realizmu , Kwartalnik Filmowy: Nr 75-76 (2011): Oblicza rzeczywistości
- Alicja Helman, Kolczyki Madame de… , Kwartalnik Filmowy: Nr 74 (2011): Rzeczy filmowe
- Alicja Helman, „Niebezpieczne związki” − podróż w czasie i przestrzeni , Kwartalnik Filmowy: Nr 80 (2012): Film na styku kultur
- Alicja Helman, Spojrzenie dziecka metaforą kina , Kwartalnik Filmowy: Nr 81 (2013): Dziecko i film
- Alicja Helman, Pokoleniowy dystans , Kwartalnik Filmowy: Nr 73 (2011): Kino to ja. Autobiografie filmowe
