„Salto” Tadeusza Konwickiego jako filmowa adaptacja własnej metody pisarskiej
Abstrakt
Zdaniem autora artykułu Salto zapowiada najdojrzalszy etap twórczości Konwickiego. Etap, w którym korespondencja elementów poszczególnych autorskich dzieł oparta jest na zasadzie dopełnienia, czy też autointerpretacji, a nie – jak jeszcze w wypadku Salta – zasadzie dialogu polemicznego. Trzeci film pisarza-reżysera jest utworem autopolemicznym wobec Sennika współczesnego. Konwicki uznał, jak powiada, że w powieści tej zbytnio się uwznioślił – i nakręcił film po to, żeby się do samego siebie zdystansować. Związek powieści i filmu budują nie tylko liczne paralele fabularne, ale także sama konstrukcja świata przedstawionego. W Salcie sięgnął twórca po poetykę wspartą na środkach będących filmowymi odpowiednikami środków własnego warsztatu prozatorskiego. Kaniecki skupia się w szkicu na wykazaniu analogii między elementami formalnymi obu utworów, budującymi kategorię nierealności i umowności świata przedstawionego oraz status protagonisty-narratora.
Słowa kluczowe:
Tadeusz Konwicki, adaptacja, kino polskieBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Przemysław Kanieckikwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Mikołaja Kopernika Polska
Doktorant w Instytucie Literatury Polskiej UMK; studiuje także antropologię w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UW; współautor strony internetowej www.konwicki.art.pl.
Statystyki
Abstract views: 35PDF downloads: 15
Licencja
Prawa autorskie (c) 2007 Przemysław Kaniecki
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Przemysław Kaniecki, Ludzie spotkani w Polsce. Nowela filmowa „Preparat 09” Tadeusza Konwickiego i Wiktora Woroszylskiego (1948) , Kwartalnik Filmowy: Nr 107 (2019): Podróż, (e)migracja, pielgrzymka
- Przemysław Kaniecki, Zbliżenie na biedronkę. Konwicki, Mach i ujęcie z niebyłej adaptacji , Kwartalnik Filmowy: Nr 118 (2022): Jedno ujęcie
- Przemysław Kaniecki, Komiks undergroundowy i animacje. Rozmowa z Krzysztofem Ostrowskim , Kwartalnik Filmowy: Nr 114 (2021): Zanieczyszczenie, brud, skaza
- Przemysław Kaniecki, Joanna „en face”. O filmie Feliksa Falka , Kwartalnik Filmowy: Nr 77-78 (2012): Polskie mity, polskie kompleksy
- Przemysław Kaniecki, Znad dworu panny Heleny przed dom Poety. Kategoria narracji a obecność autora w „Lawie” i „Bohini” Konwickiego , Kwartalnik Filmowy: Nr 73 (2011): Kino to ja. Autobiografie filmowe
- Przemysław Kaniecki, Idea „prywatnego ekumenizmu” w filmach Tadeusza Konwickiego , Kwartalnik Filmowy: Nr 57-58 (2007): Kino polskie, kino sąsiadów
Podobne artykuły
- Tadeusz Lubelski, Krewniacy z Litwy. Narodziny adaptacji z ducha wspólnoty , Kwartalnik Filmowy: Nr Special Issue (2013): Polskie filmoznawstwo o kinie polskim
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
