Czarny kryminał i nieklasyczna narracja. „Wielki sen” Howarda Hawksa, „Żegnaj laleczko” Edwarda Dmytryka i „Tajemnica jeziora” Roberta Montgomery’ego

Patrycja Włodek

kwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Jagielloński (Polska)

Abstrakt

Film noir, jeden z najpopularniejszych nurtów lat 40. w Hollywood, oferował nie tylko specyficzną estetykę, ekspresjonistyczny styl filmowania, postać prywatnego detektywa i demonicznej femme fatale, ale też próby eksperymentowania z narracją filmową. Jego twórcy, stosując narrację pierwszoosobową lub jej ekwiwalenty, nie tylko dochowywali „wierności” adaptowanym powieściom hard-boiled fiction, ale też zauważali nieadekwatność linearnej narracji klasycznej do nastrojów panujących w USA czasu II wojny światowej i okresu powojennego. Trzy adaptacje klasyka czarnego kryminału, Raymonda Chandlera, czyli Żegnaj laleczko (1944) Edwarda Dmytryka, Tajemnica jeziora (1945) Roberta Montgomery’ego i Wielki sen (1946) Howarda Hawksa, przyniosły trzy strategie narracyjne – od pojedynczych sekwencji obrazujących stany mentalne bohatera, aż po narrację swobodnie zależną, gdy bohater obecny jest w każdym kadrze, oraz realizację prawie wszystkich scen tzw. kamerą subiektywną. Jednocześnie tendencje eksperymentatorskie powściągane były przez konserwatywne nastawienie panujące w Hollywood oraz zabiegi autocenzuralne, obrazując interesująca walkę między nowatorstwem a ujęciem klasycznym.


Słowa kluczowe:

film noir, Howard Hawks, Edward Dmytryk, Robert Montgomery

Bazin André, O film nieczysty: obrona adaptacji, w: Bazin André Film i rzeczywistość, tłum. B. Michałek, Warszawa 1963, s. 90.
  Google Scholar

Chandler Raymond, Głęboki sen, tłum. J. Niedzielska, Warszawa 2002, s. 18, 195.
  Google Scholar

Chandler Raymond, Mówi Chandler, red. D. Gardiner i K. S. Walker, tłum. E. Budrewicz, Warszawa 1983, s. 61, 161-162, 270.
  Google Scholar

Chandler Raymond, Selected Letters of Raymond Chandler, red. F. MacShane, New York 1981, s. 53, 270.
  Google Scholar

Chandler Raymond, Żegnaj, laleczko, tłum. E. Życieńska, Warszawa 1969, ss. 178, 180-181.
  Google Scholar

Krutnik Frank, In a Lonely Street. Film Noir, Genre, Masculinity, London - New York 1991, s. 33.
  Google Scholar

MacShane Frank, The Life of Raymond Chandler, London 1976, 119.
  Google Scholar

Scaggs John, Crime Fiction. The New Critical Idiom, London-New York, 2008, s. 27.
  Google Scholar

Telotte J. P., Voices in the Dark. The Narrative Patterns of Film Noir, Urbana 1989, s. 3, 103, 108, 110.
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2010-12-31

Cited By / Share

Włodek, P. (2010) „Czarny kryminał i nieklasyczna narracja. „Wielki sen” Howarda Hawksa, „Żegnaj laleczko” Edwarda Dmytryka i «Tajemnica jeziora» Roberta Montgomery’ego”, Kwartalnik Filmowy, (71-72), s. 98–110. doi: 10.36744/kf.3021.

Autorzy

Patrycja Włodek 
kwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Jagielloński Polska

Doktorantka w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ; absolwentka socjologii i filmoznawstwa. Współredaktorka 406. i 407. nu­meru „Filmu na Świecie”. W kręgu jej zaintereso­wań znajduje się historia kina, ze szczególnym uwzględnieniem kinematografii amerykańskiej.



Statystyki

Abstract views: 32
PDF downloads: 8


Licencja

Prawa autorskie (c) 2010 Patrycja Włodek

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.

W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.