Hanna Schygulla – w pułapce Fassbindera

Patrycja Włodek

Abstrakt

Recenzja pracy zbiorowej Kino Hanny Schygulli pod redakcją Andrzeja Gwoździa (2015). Recenzentka omawia zawartość i konstrukcję książki, wskazując najważniejsze kwestie, którym współautorzy tomu poświęcili swe artykuły. W opinii Włodek wieloautorskość tej publikacji jest jej niewątpliwą zaletą, ze względu na różne punkty widzenia, ale zarazem rodzi groźbę powielenia pewnych kwestii. Recenzentka zauważa, że o ile analizy wypełniające trzecią część publikacji rzeczywiście wprowadzają wątki dla książki raczej nowe, o tyle w niektórych syntezach można znaleźć wiele powtórzeń, zwłaszcza tych obejmujących rozległe tematy rozpisane na wiele filmów. Włodek rekonstruuje też podskórnie obecną w książce tezę mówiącą o tym, że Hanna Schygulla przez długi czas tkwiła w pułapce Fassbindera, uwalniając się z niej właściwie dopiero po śmierci reżysera, choć i tak do dziś jest postrzegana przede wszystkim jako stworzona przez niego ikona Nowego Kina Niemieckiego. Recenzentka podkreśla także, iż publikacja jest cenna również z tego względu, że oferuje wszechstronną i bogatą analizę aktorstwa Schygulli.