Znaczenie muzyki w filmach Carlosa Saury
Abstrakt
Muzyka w filmach Carlosa Saury – z równym upodobaniem wykorzystuje on klasyki muzyki poważnej, narodową muzykę hiszpańską, a także banalne przeboje muzyki popularnej. Helman twierdzi jednak, że Saurze muzyka jako taka, jako kompozycja dźwiękowa o określonych walorach artystycznych nie jest tak naprawdę potrzebna – reżyser traktuje ją raczej jako źródło generujące pewne pola semantyczne, które decydują o znaczeniu i przesłaniu jego filmów. Muzyka w filmach Saury ma stanowić skomplikowaną sieć odniesień – nie tylko pozamuzycznych, ale często też pozafilmowych – ma odwoływać się i do samej tkanki danego filmu, i do całej twórczości reżysera, i do sytuacji, w jakiej twórczość ta powstawała (brak swobody twórczej w czasach reżimu frankistowskiego, naznaczenie przeszłością hiszpańskiej wojny domowej). Autorka analizuje też cykl baletowych filmów Saury (Krwawe Gody, Carmen, Czarodziejska miłość, Tango) – pełnych transpozycji planów fikcji i realności, gry inscenizacji baletowej, rzeczywistości diegetycznej i pozadiegetycznej.
Słowa kluczowe:
Carlos Saura, kino hiszpańskie, muzyka filmowaBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Alicja Helmankwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Jagielloński Polska
Filmoznawca, muzykolog, wykłada w Instytucie Sztuk Audiowizualnych na UJ. Autorka licznych książek i artykułów z dziedziny teorii i historii kina. Ostatnio wydała Urok zmierzchu. Filmy Luchino Viscontiego (2001).
Statystyki
Abstract views: 95PDF downloads: 13
Licencja
Prawa autorskie (c) 2003 Alicja Helman

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Alicja Helman, Spojrzenie dziecka metaforą kina , Kwartalnik Filmowy: Nr 81 (2013): Dziecko i film
- Alicja Helman, Mizoguchi w kręgu melodramatycznej wyobraźni , Kwartalnik Filmowy: Nr 81 (2013): Dziecko i film
- Alicja Helman, Teoria opowiadania Ricka Altmana , Kwartalnik Filmowy: Nr 71-72 (2010): Narracja w filmie
- Alicja Helman, Kultura zdeformowanych sensów , Kwartalnik Filmowy: Nr 89-90 (2015): Redefinicje klasyki
- Alicja Helman, Zrozumieć Medeę. Filmowe portrety bohaterki , Kwartalnik Filmowy: Nr 41-42 (2003): Mit i film
- Alicja Helman, Na tropach autora , Kwartalnik Filmowy: Nr 59 (2007): Autor w filmie (cz. I)
- Alicja Helman, Wiejskie kino Zhanga Yimou , Kwartalnik Filmowy: Nr 51 (2005): Film w Azji
- Alicja Helman, Etnograficzne kino Tiana Zhuangzhuanga , Kwartalnik Filmowy: Nr 62-63 (2008): Kino w poszukiwaniu tożsamości
- Alicja Helman, Polska muzyka filmowa i jej konteksty , Kwartalnik Filmowy: Nr 57-58 (2007): Kino polskie, kino sąsiadów
- Alicja Helman, Visconti wśród gwiazd , Kwartalnik Filmowy: Nr 37-38 (2002): Aktor i postać filmowa