Znaczenie muzyki w filmach Carlosa Saury
Abstrakt
Muzyka w filmach Carlosa Saury – z równym upodobaniem wykorzystuje on klasyki muzyki poważnej, narodową muzykę hiszpańską, a także banalne przeboje muzyki popularnej. Helman twierdzi jednak, że Saurze muzyka jako taka, jako kompozycja dźwiękowa o określonych walorach artystycznych nie jest tak naprawdę potrzebna – reżyser traktuje ją raczej jako źródło generujące pewne pola semantyczne, które decydują o znaczeniu i przesłaniu jego filmów. Muzyka w filmach Saury ma stanowić skomplikowaną sieć odniesień – nie tylko pozamuzycznych, ale często też pozafilmowych – ma odwoływać się i do samej tkanki danego filmu, i do całej twórczości reżysera, i do sytuacji, w jakiej twórczość ta powstawała (brak swobody twórczej w czasach reżimu frankistowskiego, naznaczenie przeszłością hiszpańskiej wojny domowej). Autorka analizuje też cykl baletowych filmów Saury (Krwawe Gody, Carmen, Czarodziejska miłość, Tango) – pełnych transpozycji planów fikcji i realności, gry inscenizacji baletowej, rzeczywistości diegetycznej i pozadiegetycznej.
Słowa kluczowe:
Carlos Saura, kino hiszpańskie, muzyka filmowaBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Alicja Helmankwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Jagielloński Polska
Filmoznawca, muzykolog, wykłada w Instytucie Sztuk Audiowizualnych na UJ. Autorka licznych książek i artykułów z dziedziny teorii i historii kina. Ostatnio wydała Urok zmierzchu. Filmy Luchino Viscontiego (2001).
Statystyki
Abstract views: 95PDF downloads: 13
Licencja
Prawa autorskie (c) 2003 Alicja Helman

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Alicja Helman, Tajemnice i pułapki chińskiego domu , Kwartalnik Filmowy: Nr 79 (2012): Wnętrza. O filmowej przestrzeni zamkniętej
- Alicja Helman, Chińska awangarda filmowa i jej konteksty , Kwartalnik Filmowy: Nr 70 (2010): Awangarda i film
- Alicja Helman, Młodość i magia kina , Kwartalnik Filmowy: Nr 71-72 (2010): Narracja w filmie
- Alicja Helman, Pajęcza gra miłosna, czyli o strategiach adaptacji Bernarda Bertolucciego , Kwartalnik Filmowy: Nr 100 (2017): O świętowaniu
- Alicja Helman, À propos realizmu , Kwartalnik Filmowy: Nr 75-76 (2011): Oblicza rzeczywistości
- Alicja Helman, Kolczyki Madame de… , Kwartalnik Filmowy: Nr 74 (2011): Rzeczy filmowe
- Alicja Helman, Inspiracje plastyczne we wczesnej twórczości Zhanga Yimou , Kwartalnik Filmowy: Nr 65 (2009): Obraz filmowy, obraz w filmie (cz. II)
- Alicja Helman, „Niebezpieczne związki” − podróż w czasie i przestrzeni , Kwartalnik Filmowy: Nr 80 (2012): Film na styku kultur
- Alicja Helman, Pokoleniowy dystans , Kwartalnik Filmowy: Nr 73 (2011): Kino to ja. Autobiografie filmowe
- Alicja Helman, W stronę syntezy , Kwartalnik Filmowy: Nr 69 (2010): Historia w filmie