Zen w kinie
Abstrakt
Autor pisząc o związkach zachodniego filmu eksperymentalnego, zwłaszcza abstrakcyjnego z filozofią i estetyką Dalekiego Wschodu stawia pytanie: Czyż … w ogóle animacja, sztuka polegająca na bardzo powolnym dodawaniu niewielkich zmian do jednego obrazu, nie ma w sobie wiele ze wschodniej kontemplacji? Giżycki omawia przykłady z twórczości koreańskiego artysty, Nam June Paika, jednego z pionierów video artu, który „zrealizował” film Zen dla filmu (Zen for Film); z twórczości Jamesa Whitneya, autora filmów: Yantra (1950-55), Dwija (1976), Wu Ming (1970-1977), Hsiang Sheng (1977), Kang Jing Xiang and Li (dwa ostatnie nieukończone); Jordana Belsona, w którego twórczości inspiracje kulturami Wschodu odnaleźć można już w tytułach jego abstrakcyjnych filmów: Mandala (1953), Raga (1959) czy Samadhi (1967); z inspirowanej japońskimi rycinami Katsushika Hokusaia z widokiem góry Fuji twórczości Roberta Breera i z twórczości amerykańskiego filmowca‑abstrakcjonisty Davida Ehrlicha, który uważa, że poczucie czasu, z jakim tworzy swoje filmy, bliższe jest kulturze Wschodu niż amerykańskiej.
Słowa kluczowe:
animacja, Nam June Paik, kino eksperymentalne, David EhrlichBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Marcin Giżyckikwartalnik.filmowy@ispan.pl
Rhode Island School of Design Stany Zjednoczone
Krytyk i historyk sztuki, autor książek z dziedziny historii filmu i zjawisk kultury artystycznej. Wykładowca w Rhode Island School of Design w USA. Prorektor w Warszawskiej Wyższej Szkole Sztuk Audiowizualnych i Nowych Mediów. Opublikował m in. Nie tylko Disney - rzecz. o kinie animowanym (2000), Koniec i co dalej? (2001), Słownik kierunków, ruchów i kluczowych pojęć sztuki drugiej połowy XX wieku (2002).
Statystyki
Abstract views: 0PDF downloads: 0
Licencja
Prawa autorskie (c) 2005 Marcin Giżycki
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Marcin Giżycki, Hedy i George – muzyka, kino, skandale i torpedy , Kwartalnik Filmowy: Nr 91 (2015): Film między muzyką pop a popkulturą
- Marcin Giżycki, Utracony wymiar , Kwartalnik Filmowy: Nr 86 (2014): Wymiary czasu
- Marcin Giżycki, Pułapka Morela albo kinematograf nieśmiertelności , Kwartalnik Filmowy: Nr 85 (2014): Film i media – przeszłość i przyszłość
- Marcin Giżycki, Kinomaniacy, pedanci i sekrety pamięci , Kwartalnik Filmowy: Nr 96 (2016): Film i metafizyka
- Marcin Giżycki, Kolei filmowa moc , Kwartalnik Filmowy: Nr 80 (2012): Film na styku kultur
- Marcin Giżycki, Genialna niemota , Kwartalnik Filmowy: Nr 79 (2012): Wnętrza. O filmowej przestrzeni zamkniętej
- Marcin Giżycki, Artysta w domu strachów. Jeremy Blake i Winchester Mystery House , Kwartalnik Filmowy: Nr 97-98 (2017): Wędrujące motywy
- Marcin Giżycki, Filmowe życie Józefa Baua , Kwartalnik Filmowy: Nr 77-78 (2012): Polskie mity, polskie kompleksy
- Marcin Giżycki, Z okazji jubileuszu , Kwartalnik Filmowy: Nr 100 (2017): O świętowaniu
- Marcin Giżycki, Niedoszłe arcydzieło, które odmieniło kino , Kwartalnik Filmowy: Nr 89-90 (2015): Redefinicje klasyki
