Chrisa Eyre’a filmy o Indianach

Andrzej Pitrus

Abstrakt

Autor podejmuje temat kina mniejszości realizowanego przez artystów wywodzących się z kręgu „native Americans”. Jak zauważa Pitrus, niemal do końca lat 90. XX wieku Indianie byli grupą, której ekranowy obraz był zafałszowany i oparty na stereotypie, zaś ten wywodził się m.in. z klasycznych westernów. Zmianę perspektywy filmowego spojrzenia na mniejszość indiańską przynosi twórczość Chrisa Eyre’a, którego film Sygnały dymne (Smoke Signals, 1998) był pierwszą produkcją fabularną zrealizowaną w całości z udziałem indiańskiej ekipy. Ogromny sukces tego filmu (mierzony licznymi nagrodami i kilkumilionowymi zyskami) przyczynił się do tym silniejszego zaakcentowania kwestii tożsamości Indian. Reżyser przedstawił bowiem swoich bohaterów jako postaci z krwi i kości, a nie jako „figury” definiowane przez etniczne uwarunkowania. Kwestia tożsamości jednostkowej postawiona tu została na pierwszym planie. Pitrus przywołuje również film Czerwoni (Skins, 2002), w którym Eyre w podobny sposób rozkłada akcenty i buduje nowy obraz indiańskiej mniejszości. Autor tekstu podkreśla również, że dwa pierwsze filmy Chrisa Eyre’a przyczyniły się do wygenerowania zainteresowania publiczności tematyką indiańską i zachęciły ją do innego, mniej stereotypowego spojrzenia na tę mniejszość.