Ginokrytyka filmowa – mocne wejście

Tadeusz Lubelski

Abstrakt

Recenzja dwóch książek autorstwa Moniki Talarczyk-Gubały: Biały mazur. Kino kobiet w polskiej kinematografii (2013) oraz Wszystko o Ewie. Filmy Barbary Sass a kino kobiet w drugiej połowie XX wieku (2013). Obydwie publikacje Lubelski uznaje za wyrazistą manifestację postawy w dziedzinie pisania o filmie, docenia ich wysoką klasę pisarską, a zarazem podkreśla, że są one wyrazem konsekwentnej specjalizacji metodologicznej, tzw. ginokrytyki, do której autorka świadomie się przypisuje. Recenzent przywołuje słowa autorki, która w Białym mazurze zdecydowała się tak przepisać, skorygować, uzupełnić historię polskiego kina, by odzyskać dla niej emancypacyjny potencjał minionej epoki. Tę taktykę Talarczyk-Gubała realizuje w analizie kina kobiet od progu lat 30. do początku lat 90. Wszystko o Ewie jest natomiast analizą filmowej twórczości Barbary Sass przeprowadzoną w perspektywie krytyki feministycznej. W konkluzji Tadeusz Lubelski wyraża nadzieję, że kolejnym zadaniem autorki tak dobrze orientującej się w tematyce kina kobiet będzie przygotowanie monografii Wandy Jakubowskiej.