Odnawianie formuły. Melodramat końca wieku

Grażyna Stachówna

kwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Jagielloński (Polska)

Abstrakt

Tekst jest fragmentem książki Grażyny Stachówny Niedole miłowania. Ideologia i perswazja w melodramatach filmowych (Rabid, Kraków 2001). Stachówna podejmuje próbę opisania sytuacji najbardziej klasycznego gatunku filmowego, jakim jest dzisiejszy melodramat. Dawne gatunki filmowe wymieszały się i rozmyły, ale struktury narracyjne „filmu o miłości” okazały się niezwykle trwałe. Nie uniknął on jednak nowego trendu, który ostatnio mocno zaznaczył się w kinie. Stachówna ma na myśli specyficzną grę, w którą zaangażowana jest publiczność. Ta gra, oparta na powtórzeniach i zaskoczeniu, ogarnia fabularne i formalne schematy oraz gatunkowe konwencje. Główne struktury samego modelu pozostały w zasadzie nienaruszone. Stachówna analizuje tendencje w Hana-Bi Takeshiego Kitano. Film określany jest mianem hybrydy filmu policyjnego i melodramatu, a więc gatunku skrajnie odmiennego. Głównym bohaterem jest twardy policjant, który dowiaduje się, że jego ukochana żona jest śmiertelnie chora. Jego krwawe czyny są swoistym dowodem miłości. Ich ostatnia podróż jest czuła, harmonijna i melancholijna. Przemoc i terror, którymi naznaczone jest życie potomka samurajów, są teraz nie na miejscu. Śmierć, którą świadomie wybiera dla siebie i swojej żony, ma wyzwalającą moc i przynosi odkupienie. Europejska publiczność „przyswaja” ten wieloznaczny i tajemniczy, wielogatunkowy film zawierający bogatą symbolikę japońskiej kultury poprzez uniwersalną formułę melodramatu. Drugim analizowanym filmem jest Les amantes des Circulo Polar Julia Medema, w którym reżyser zastosował szczególny zabieg. Atrybuty gatunkowe zostają zagęszczone i wyolbrzymione do tego stopnia, że widz zaczyna fascynować się nie samą historią, ale sposobem jej opowiedzenia. Bohaterowie poddają się losowi, są pionkami w kole fortuny. Film podzielony jest na dwie części. Każdy z kochanków opowiada własną wersję wydarzeń. Każdy element pojawiający się w filmie (samolot, autobus, Laponia), każda postać ma swoją funkcję do spełnienia i stopniowo odkrywane znaczenia. Opowieść Medema jest skomplikowana i pełna odniesień do innych tekstów. Wszystko staje się konwencjonalne. Bohaterowie przegrywają w życiu, ale ich miłość jest nieśmiertelna.



Słowa kluczowe:

melodramat, Takeshi Kitano, Julio Medem

Nie dotyczy / Not applicable
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2001-06-30

Cited By / Share

Stachówna, G. (2001) „Odnawianie formuły. Melodramat końca wieku”, Kwartalnik Filmowy, (34), s. 44–62. doi: 10.36744/kf.4151.

Autorzy

Grażyna Stachówna 
kwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Jagielloński Polska

Pracow­nik naukowy Instytutu Sztuk Audiowizu­alnych UJ. Autorka książki Roman Polański i jego filmy (1993), 100 melo­dramatów (2000).



Statystyki

Abstract views: 0
PDF downloads: 0


Licencja

Prawa autorskie (c) 2001 Grażyna Stachówna

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.

W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.