Sny, które można kupić za pieniądze
Abstrakt
Artykuł poświęcony jest mało znanemu filmowi Sny, które można kupić za pieniądze (Dreams That Money Can Buy), zrealizowanemu przez dadaistę Hansa Richtera w latach 1944-1946 w USA. Ten nowelowy obraz, uważany za najważniejszy amerykański film Richtera, składa się z sześciu epizodów, których autorami – poza reżyserem – byli Max Ernst, Fernand Léger, Man Ray, Marcel Duchamp i Alexander Calder. Giżycki przedstawia sylwetkę Richtera, jego związki ze środowiskiem ekspresjonistów i futurystów oraz okoliczności, które doprowadziły do powstania tego przesyconego absurdalnym humorem obrazu. Autor opisuje kolejne części filmu, wskazując jednocześnie na liczne inspiracje poszczególnych współtwórców (m.in. Balet mechaniczny Légera, Akt schodzący ze schodów Duchampa, kolaże Ernsta). Zauważa również, że rama łącząca poszczególne nowelki jest parodią filmu noir. Według Giżyckiego film ten, mimo nazwisk wielkich twórców w czołówce, nigdy nie był rozpowszechniany ani nie doczekał się krytycznych czy naukowych opracowań, ponieważ nie trafił w swój czas – w drugiej połowie lat 40. surrealizm był już zjawiskiem poprzedniej epoki. Dziś film ten może być odbierany albo jako swego rodzaju dokumentalny zapis działań wielkich artystów, albo jako lekko spatynowany i pełen uroku eksperyment.
Słowa kluczowe:
Hans Richter, dadaizm, awangardaBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Marcin Giżyckikwartalnik.filmowy@ispan.pl
Rhode Island School of Design Stany Zjednoczone
Krytyk i historyk sztuki, autor książek z dziedziny historii filmu i zjawisk kultury artystycznej. Wykładowca w Rhode Island School of Design w USA. Opublikował m.in. Nie tylko Disney - rzecz o kinie animowanym (2000), Koniec i co dalej? (2001), Słownik kierunków, ruchów i kluczowych pojęć sztuki drugiej połowy XX wieku (2002), Wenders do domu. Europejskie filmy o Ameryce i ich recepcja w Stanach Zjednoczonych (2006).
Statystyki
Abstract views: 0PDF downloads: 0
Licencja
Prawa autorskie (c) 2006 Marcin Giżycki

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Marcin Giżycki, Debata kuchenna. Historia jednego nagrania i jednego zdjęcia , Kwartalnik Filmowy: Nr 65 (2009): Obraz filmowy, obraz w filmie (cz. II)
- Marcin Giżycki, Krowa w łóżku, koń na fortepianie , Kwartalnik Filmowy: Nr 83-84 (2013): Ciało w filmie
- Marcin Giżycki, Magiczne początki kina , Kwartalnik Filmowy: Nr 74 (2011): Rzeczy filmowe
- Marcin Giżycki, Utracona cnota ulicznej sztuki , Kwartalnik Filmowy: Nr 73 (2011): Kino to ja. Autobiografie filmowe
- Marcin Giżycki, Czar długich ujęć , Kwartalnik Filmowy: Nr 92 (2015): Kino polskie i polityka
- Marcin Giżycki, Kino spontaniczne , Kwartalnik Filmowy: Nr 67-68 (2009): Historia filmu
- Marcin Giżycki, Blaski i cienie animacji w Bohemii , Kwartalnik Filmowy: Nr 81 (2013): Dziecko i film
- Marcin Giżycki, Kino odwróconego czasu , Kwartalnik Filmowy: Nr 66 (2009): Kino złego smaku – kino dobrego smaku
- Marcin Giżycki, Ostatnia wieczerza Judy Chicago , Kwartalnik Filmowy: Nr 100 (2017): O świętowaniu
- Marcin Giżycki, Nos Kentridge’a , Kwartalnik Filmowy: Nr 69 (2010): Historia w filmie