Obraz dzieciństwa jako fetysz. „Miasto zaginionych dzieci” Jean-Pierre’a Jeuneta i Marca Caro
Abstrakt
W filmie Jean-Pierre’a Jeuneta i Marca Caro obraz dzieciństwa pełni rolę fetysza w sensie, jaki nadała temu pojęciu psychoanaliza spod znaku neofreudyzmu. Aby odsłonić prawdziwy lęk w obrazie rozszczepionym na dwie pozornie podobne sceny (sztucznie wywołanego snu z prologu i sceny snu przed kulminacją filmu Miasto zaginionych dzieci), symulowany jest przez reżysera pierwotny lęk dziecięcy. Obie sceny tego niepokojącego obrazu zakotwiczone są w tej samej przestrzeni symbolicznej. Biorąc pod uwagę całościowy obraz świata zaprezentowany w filmie, w którym dorośli to egoistyczne, oddające się dewiacyjnym zachowaniom, chore bądź bezmyślne istoty, śmierć Kranka wykradającego dzieciom marzenia senne to śmierć świata dorosłych. Tych dorosłych, którzy nie potrafią już podtrzymać własnych mechanizmów obronnych. W takim świecie dzieci traktowane są jak transfery energii dla utrzymania wypartych popędów dorosłych, a dzieciństwo to zaledwie obraz pozwalający zachować stabilność zinstytucjonalizowanego świata. Pytanie, skąd pochodzi ów obraz pełniący rolę fetysza, wydaje się mniej istotne niż pytanie, jak ten obraz działa. Zasadniczą rzeczą jest ustalenie stopnia jego trwałości.
Słowa kluczowe:
dzieciństwo, Jean-Pierre Jeunet, Marc Caro, psychoanalizaBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Joanna Spalińska-Mazurkwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Opolski Polska
Absolwentka filmoznawstwa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Od 1997 roku jest adiunktem w Katedrze Filmu, Teatru i Nowych Mediów Uniwersytetu Opolskiego. W 2007 roku opublikowała książkę Obraz-czas-myśl. O widzeniu w animacji filmowej.
Statystyki
Abstract views: 0PDF downloads: 0
Licencja
Prawa autorskie (c) 2008 Joanna Spalińska-Mazur
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Joanna Spalińska-Mazur, Zakodowane mapy umysłu. Mobilność rzeczy w filmie Michela Gondry’ego „Eternal Sunshine of the Spotless Mind” , Kwartalnik Filmowy: Nr 74 (2011): Rzeczy filmowe
- Joanna Spalińska-Mazur, Glosa do wystawy „Czy czas istnieje? Prezentacja utworów filmowych i przestrzennych Piotra Kamlera” , Kwartalnik Filmowy: Nr 74 (2011): Rzeczy filmowe
- Joanna Spalińska-Mazur, Anamorfoza według braci Quay , Kwartalnik Filmowy: Nr 64 (2008): Obraz filmowy, obraz w filmie (cz. I)
