„Po prostu włącz”. Strumieniowanie jako praktyka technokulturowa

Andrzej Gwóźdź

gwan1@poczta.onet.pl
Uniwersytet Śląski (Polska)
https://orcid.org/0000-0002-4779-5942

Abstrakt

Autor proponuje refleksję nad streamingiem jako jedną z dominujących technokultur mediów pierwszych dekad XXI w. Odróżniając pojęcie strumienia (flow) telewizji od strumieniowania (streaming) w sieci, rozważa live streaming („widzenie na odległość” korzystające z pobierania danych z serwera w czasie rzeczywistym) w opozycji do formuły live tradycyjnej, linearnej telewizji (uwikłanej w temporalność programu). Odnośnie do korzystania z filmowych platform sieciowych (zwłaszcza Video on Demand), wskazuje na proces remediatyzacji filmów w przestrzeni Internetu. Przywołuje filmy z cyklu Netfliksa Czarne lustro (Black Mirror): Bandersnatch (2018) Davida Slade’a oraz Joan jest okropna (Joan Is Awful, 2023) Ally’ego Pankiwa, a także Cam (2018) Daniela Goldhabera oraz Spree (2020) Eugene’a Kotlyarenki i ujawnia ich autorefleksyjny charakter jako metafor strumieniowania.


Słowa kluczowe:

praktyka technokulturowa, platformy streamingowe, strumień telewizyjny, streaming na żywo, wideo na życzenie, remediacja

Chateau, D. (1997). Efekt zappingu (tłum. I. Ostaszewska). W: A. Gwóźdź (red.), Pejzaże audiowizualne. Telewizja – wideo – komputer (ss. 153-164). Kraków: Universitas.
  Google Scholar

Dawson, M. (2007). Little Players, Big Shows: Format, Narration, and Style on Television’s New Smaller Screens. Convergence: The International Journal of Research into New Media Technologies, (3), ss. 231-250.
DOI: https://doi.org/10.1177/1354856507079175   Google Scholar

Feuer, J. (1997). Telewizja na żywo: ontologia jako ideologia (tłum. A. Piskorz). W: A. Gwóźdź (red.), Pejzaże audiowizualne. Telewizja – wideo – komputer (ss. 127-140). Kraków: Universitas.
  Google Scholar

Kołtowski, K. (2023, 25 lipca). Netflix ma nową funkcję. Kluczowe informacje w jednym miejscu. DobreProgramy.pl. https://www.dobreprogramy.pl/netflix-ma-nowa-funkcje-kluczowe-informacje-w-jednym-miejscu,6923407062268544a
  Google Scholar

Kompare, D. (2011). Publikując przepływ. Zestawy DVD a zmiana koncepcji telewizji (tłum. D. Kuźma). W: T. Bielak. M. Filiciak, G. Ptaszek (red.), Zmierzch telewizji? Przemiany medium. Antologia (ss. 283-312). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
  Google Scholar

Mitchell, W. J. T. (2013). Czego chcą obrazy? Pragnienia przedstawień, życie i miłości obrazów (tłum. Ł. Zaremba). Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.
  Google Scholar

Nacher, A. (2016). Media lokacyjne. Ukryte życie obrazów. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
  Google Scholar

Panakiewicz, J. (2023, 1 sierpnia). Streaming to jeden z najgorszych modeli biznesowych w dziejach. To się nie opłaca!. Android.com.pl. https://android.com.pl/rozrywka/622854-streaming-czy-to-sie-oplaca-opinia
  Google Scholar

Schütte, O. (2019). Die Netflix-Revolution. Wie Streaming unser Leben verändert. Zürich: Midas Management.
  Google Scholar

Schwaab, H. (2012). „Ich weiß ja nicht, was ich suche”. Betrachtungen zu Flow, Segmentierung, „liveness” und Subjektivität des Fernsehens im Internet. Montage AV, (1), ss. 115-132.
  Google Scholar

Sobchack, V. (2001). Scena ekranu – postrzeganie filmowej i elektronicznej „obecności” (tłum. A. Piskorz). Kwartalnik Filmowy, (35-36), ss. 75-92.
  Google Scholar

Williams, R. (1975). Television: Technology and Cultural Form. New York: Schocken.
  Google Scholar

Zündel, J. (2017). Netflix und die Remediatisierung des Fernsehens auf Streaming-Plattformen. Montage AV, (1), ss. 33-34.
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2023-12-28

Cited By / Share

Gwóźdź, A. (2023) „«Po prostu włącz». Strumieniowanie jako praktyka technokulturowa”, Kwartalnik Filmowy, (124), s. 6–26. doi: 10.36744/kf.1815.

Autorzy

Andrzej Gwóźdź 
gwan1@poczta.onet.pl
Uniwersytet Śląski Polska
https://orcid.org/0000-0002-4779-5942

Profesor w Instytucie Nauk o Kulturze Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Przez wiele lat był również pracownikiem naukowo-dydaktycznym Uniwersytetu Łódzkiego, a także profesorem gościnnym uniwersytetów w Konstancji i Szanghaju oraz wykładowcą uczelni w Holandii, Czechach, Niemczech i na Łotwie. Interesuje się teorią filmu i nowych mediów oraz antropologią obrazowości. Ostatnio wydał dwie monografie o kinie niemieckim: Zaklinanie rzeczywistości. Filmy niemieckie i ich historie 1933-1949 (2018, 2. wyd. 2020) oraz Kino na biegunach. Filmy niemieckie i ich historie 1949-1991 (2019), a także Powtórkę z Kutza (2019). Pomysłodawca i redaktor kilkudziesięciu antologii i tomów zbiorowych z zakresu teorii mediów, historii myśli filmowej, dziejów kina na Górnym Śląsku oraz poświęconych twórcom filmowym – w ostatnich latach ukazały się m.in.: Z góry widać lepiej. Niedokończone rozmowy z Kazimierzem Kutzem. Rozmawiał Andrzej Gwóźdź (2019), Bauhausowcy i neoplastycy o filmie i kinie. Artykuły – dokumenty – scenariusze 1921-1936 (2023). W latach 2005-2009 prezes Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego; w latach 2006-2014 redaktor naczelny kwartalnika „Kultura Współczesna”; inicjator i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Badań nad Filmem i Mediami (od 2015).



Statystyki

Abstract views: 409
PDF downloads: 375


Licencja

Prawa autorskie (c) 2023 Andrzej Gwóźdź

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.

W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.