Postmodernistyczny Blackpool

Ewa Mazierska

Abstrakt

Autorka podejmuje kwestię filmowej reprezentacji Blackpool jako szczególnego przypadku wśród postmodernistycznych brytyjskich miast. Jego postmodernizm podąża nie tylko za zmianami, jakim podlegało „prawdziwe” miasto w ostatnich dekadach, ale też za postmodernistycznym stylem kina lat 80. i 90., ale też wyrasta z faktu, że Blackpool zawsze było w pewnym sensie postmodernistyczne. Po przedstawieniu krótkiej historii Blackpool jako najbardziej kosmopolitycznego kurortu Wielkiej Brytanii, zdominowanego jednak przez klasę robotniczą, autorka śledzi zmiany w przedstawieniach Blackpool, jakie zaszły od premiery filmu Hindle Wakes (reż. Maurice Elvey) z 1927 roku do Bhaji na plaży (reż. Gurinder Chadha) z 1993, przez Sing As We Go (reż. Basil Dean) z 1934 i Smak miodu (reż. Tony Richardson) z 1961. Autorka wykorzystuje metodologiczną perspektywę wyrosłą z koncepcji Jonathana Rabana „miękkiego miasta” (soft city).

• Tekst jest tłumaczeniem rozdziału z książki Ewy Mazierskiej i Laury Rascaroli From Moscow to Madrid: Postmodern Cities, European Cinema, I. B. Tauris, London – New York 2003. © 2003 by I. B. Tauris.