Gwiazdy filmowe płaczą tylko przez minutę. Z Joramem ten Brinkiem rozmawia Andrzej Pitrus
Abstrakt
Pitrus rozmawia z Joramem ten Brinkiem – reżyserem i producentem eksperymentalnych filmów dokumentalnych i eseistycznych – tuż po prywatnej projekcji wyprodukowanego przez niego filmu Joshui Oppenheimera Scena zbrodni (The Act of Killing, 2012). Dokument ten opowiada o płatnych zabójcach działających na zlecenie prawicowego reżimu generała Suharto i stał się sensacją wielu festiwali, w tym tegorocznego festiwalu w Berlinie, gdzie otrzymał dwa znaczące wyróżnienia – Nagrodę Jury Ekumenicznego oraz Nagrodę Publiczności. Werner Herzog, Errol Morris i Dušan Makavejev okrzyknęli tę produkcję sensacją i arcydziełem. W filmie wykorzystano niecodzienną strategię – jego bohaterowie odgrywają własne zbrodnie, wykorzystując różne konwencje gatunkowe: od kina czarnego, przez western, aż po musical. Joram ten Brink m.in. zdradza rozmaite szczegóły dotyczące realizacji filmu, mówi o jego recepcji, a także wspomina swoje wcześniejsze produkcje.
Słowa kluczowe:
Joram ten Brink, Joshua Oppenheimer, wywiadBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Andrzej Pitruskwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Jagielloński Polska
Medioznawca, profesor nauk humanistycznych w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ. Zajmuje się kinem współczesnym, a także reklamą, grami wideo oraz sztuką nowych mediów. W 2012 r. ukazał się tom zbiorowy pod jego redakcją: Olbrzym w cieniu. Gry wideo w kulturze audiowizualnej. Obecnie pracuje nad monografią artysty wideo Billa Violi.
Statystyki
Abstract views: 61PDF downloads: 13
Licencja
Prawa autorskie (c) 2013 Andrzej Pitrus
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Andrzej Pitrus, Mike Leigh po raz pierwszy , Kwartalnik Filmowy: Nr 100 (2017): O świętowaniu
- Andrzej Pitrus, Od święta i na co dzień. Wizyta w To Sang Fotostudio , Kwartalnik Filmowy: Nr 100 (2017): O świętowaniu
- Andrzej Pitrus, Mama naga. Nagie ciało matki we współczesnych sztukach wizualnych , Kwartalnik Filmowy: Nr 83-84 (2013): Ciało w filmie
- Andrzej Pitrus, Nieznane i znane formy , Kwartalnik Filmowy: Nr 87-88 (2014): Film i teatr
- Andrzej Pitrus, Czy to śpiewa Orfeo, czy to drzewa tak szumią? , Kwartalnik Filmowy: Nr 87-88 (2014): Film i teatr
- Andrzej Pitrus, Prawie wszystkie kolory Indii , Kwartalnik Filmowy: Nr 93-94 (2016): Kino amerykańskie
- Andrzej Pitrus, Sztuka interaktywna według Ryszarda Kluszczyńskiego , Kwartalnik Filmowy: Nr 71-72 (2010): Narracja w filmie
- Andrzej Pitrus, Zamknięte przestrzenie Billa Violi , Kwartalnik Filmowy: Nr 79 (2012): Wnętrza. O filmowej przestrzeni zamkniętej
- Andrzej Pitrus, Kino bez tajemnic , Kwartalnik Filmowy: Nr 75-76 (2011): Oblicza rzeczywistości
- Andrzej Pitrus, Przedmiot – obiekt – gest – instrument: od dada do wczesnej sztuki wideo , Kwartalnik Filmowy: Nr 74 (2011): Rzeczy filmowe
