Między OP-em, EPI i Fluxusem. „The Flicker” Tony’ego Conrada jako przykład artystycznej strategii symulacji działania substancji psychoaktywnych

Antoni Michnik

kwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Warszawski (Polska)

Abstrakt

Tekst dotyczy filmu The Flicker (1966), kinematograficznego debiutu zmarłego niedawno Tony’ego Conrada – wybitnego muzyka, odważnego reżysera, głównej postaci nowojorskiego undergroundu lat 60. Autor przedstawia kluczowy film amerykańskiej awangardy lat 60. na szerokim tle kultury epoki: od ówczesnych zjawisk w sztukach wizualnych, przez wątki amerykańskiej kultury masowej, po tendencje nowojorskiej sceny muzyki eksperymentalnej. Szeroka panorama kulturowych zjawisk układa się estetykę nowego, bezpośredniego oddziaływania dzieła sztuki na odbiorcę, oddziaływania, dla którego modelem staje się działanie substancji psychoaktywnych. Estetyka ta rodzi się pomiędzy koncepcjami Johna Cage’a, Norberta Weinera oraz Williama Burroughsa. Autor w końcowej części tekstu zestawia The Flicker z innymi filmami eksperymentalnymi z tego okresu, kładąc nacisk na te powstające w środowisku Fluxusu.


Słowa kluczowe:

Tony Conrad, kino awangardowe, substancje psychoaktywne, Fluxus

Fer, B. The Infinite Line. Re-making Art after Modernism. New Haven and London: Yale University Press, 2004.
  Google Scholar

Higgins, H. Fluxus Experience. Berkeley, Los Angeles and London: University of California Press, 2002.
  Google Scholar

Joseph, B. “1000 words - Tony Conrad talks about "Yellow Movies"”. Artforum 7 (2007).
  Google Scholar

Joseph, B. Beyond the Dream Syndicate: Tony Conrad and the Arts after Cage. New York: Zone Books, 2008.
  Google Scholar

Kosińska, M. Ciało Filmu. Medium obecnego w powojennej amerykańskiej awangardzie filmowej. Poznań: Galeria Miejska Arsenał, 2012.
  Google Scholar

Lee, P. M. Chronophobia: On time in the art of the 1960's. Cambridge and London: MIT Press, 2004.
  Google Scholar

Rachubińska, K. Fluxfilm: między definicjami. In: Narracje, estetyki, geografie: Fluxus w trzech aktach. red. A. Michnik, K. Rachubińska, Grupa ETC. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2014.
  Google Scholar

Smith, J. “Lobotomy in Lobsterland”. In: Wait for me at the Bottom of the Pool. ed. J. Hoberman, E. Leffingwell. New York and London: Serpent’s Tail, 1997.
  Google Scholar

Sproule, M. J. Propaganda and Democracy. The American Experience of Media and Mass Persuasion. Cambridge and New York: Cambridge University Press, 1997.
  Google Scholar

Turner, F. The Democratic Surround: Multimedia and American Liberalism from World War II to the Psychedelic Sixties. Chicago – London: University of Chicago Press, 2013.
DOI: https://doi.org/10.7208/chicago/9780226064147.001.0001   Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2016-06-30

Cited By / Share

Michnik, A. (2016) „Między OP-em, EPI i Fluxusem. «The Flicker» Tony’ego Conrada jako przykład artystycznej strategii symulacji działania substancji psychoaktywnych”, Kwartalnik Filmowy, (93-94), s. 253–268. doi: 10.36744/kf.2246.

Autorzy

Antoni Michnik 
kwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Warszawski Polska

Absolwent historii sztuki UW, historyk kultury, performer. Członek-założyciel naukowo-artystycznej Grupy ETC oraz Zespołu Badań Praktyk Późnej Nowoczesności przy Insty­tucie Kultury Polskiej UW; współpracownik Stowarzyszenia im. Stanisława Brzozowskiego. Redaktor pisma o muzyce współczesnej „Glis­sando”. Publikował m.in. w „Kwartalniku Filmo­wym”, „Roczniku Historii Sztuki”, „Kontekstach”, „Przeglądzie Humanistycznym”, „Zeszytach Lite­rackich”. Laureat Konkursu Polskich Krytyków Muzycznych KROPKA (2016). Współredaktor książek Fluxus w trzech aktach. Narracje – este­tykigeografie Grupy ETC (2014) oraz Poza re­jestrem. Rozmowy o muzyce i prawie autorskim (2016).



Statystyki

Abstract views: 60
PDF downloads: 38


Licencja

Prawa autorskie (c) 2016 Antoni Michnik

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.

W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.