Looping, czyli ekstaza powtórzenia
Abstrakt
Artykuł jest poświęcony jednemu z bardziej płodnych działań na obrazie – loopingowi. Autorka wybrała do analizy trzy typy loopingu: zapętlenie oparte na oświeceniowej idei encyklopedycznego porządkowania za pomocą „ruchomej klasyfikacji”, looping jako rytmiczne nawarstwienie repetytywnych elementów według zasady intensyfikacji lub zagęszczenia oraz looping jako abstrakcyjna forma oparta na transie. Naczelną i najbardziej sensotwórczą cechą organizującą strategię loopingową jest ruch. W pierwszym przypadku kolekcjonowanie osobliwych momentów buduje serię encyklopedii kinematograficznej. Zagęszczenie zaś, nawiązujące do Freudowskiej Verdichtung, zarządza zasadą repetycji pojawiającej się wielokrotnie w różnych konfiguracjach w takich filmach, jak Pièce Touchée. W loopingu opartym na transie i abstrakcji akcent pada na proces. Selektywność zawarta w seryjnych frazach loopingu wynosi myślenie o obrazie w przestrzeń form abstrakcyjnych i pozaobrazowych.
Słowa kluczowe:
looping, powtórzenie, pętlaBibliografia
Andrew, Dudley. 1995. Eisenstein. W: Główne teorie filmu. Tłum. A. Kołodyński. Łódź: PWSFTViT.
Google Scholar
Deleuze, Gilles. 1999. Bergsonizm. Tłum. P. Mrówczyński. Warszawa: Wydawnictwo KR.
Google Scholar
Deleuze, Gilles. 2000. Nietzsche. Tłum. B. Banasiak. Warszawa: Wydawnictwo KR.
Google Scholar
Deleuze, Gilles. 2008. Kino. 1.Obraz-ruch 2.Obraz-czas. Tłum. J. Margański. Gdańsk: Słowo/Obraz Terytoria.
Google Scholar
Foucault, Michael. 2005. Słowa i rzeczy. Tłum. T. Komendant. Gdańsk: Słowo/Obraz Terytoria.
Google Scholar
Freud, Sigmund. 1998. Objaśnianie marzeń sennych. Tłum. R. Reszke. Warszawa: Wydawnictwo KR.
Google Scholar
Irzykowski, Karol. 1924. Dziesiąta muza: Zagadnienia estetyczne kina. Kraków: Krakowska Spółka Wydawnicza.
Google Scholar
Roussel, Raymond. 1979. Locus Solus. Tłum. A. Wolicka. Warszawa: PIW.
Google Scholar
Autorzy
Aleksandra Hirszfeldkwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Warszawski Polska
Freelancerka działająca w obszarze praktyk artystycznych i teorii sztuki nowych mediów, filozofka i animatorka kultury. W 2011 r. obroniła w Instytucie Filozofii UW doktorat poświęcony roli kategorii powtórzenia w kulturze współczesnej. Realizuje własne projekty z pogranicza instalacji, sound artu oraz obiektów.
Statystyki
Abstract views: 0PDF downloads: 0
Licencja
Prawa autorskie (c) 2013 Aleksandra Hirszfeld
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
