Woody’ego Allena zabawy z konwencją gatunkową Hollywoodu
Abstrakt
Autorka porusza kwestię ironiczno-nostalgicznych związków, jakie łączą filmy Woody’ego Allena z hollywoodzkim kinem gatunków. Allen zapełnia swoje filmy elementami, które zachęcają widza do włączenia się w szczególnego rodzaju intertekstualną grę. Reżyser używa bezpośred nich lub niebezpośrednich cytatów z klasycznych filmów Złotej Ery Hollywoodu. Takie odniesienia pojawiają się nie tylko w Purpurowej róży z Kairu, ale także w Zagraj to jeszcze raz, Sam (obrazie wyreżyserowanym przez Herberta Rossa, do którego scenariusz napisał i w którym zagrał Woody Allen), gdzie historia skupia się na tym, jak kino potrafi zmieniać życie filmowych bohaterów. Podobne nawiązania można odnaleźć w pozostałych filmach reżysera, a ze specjalnym zainteresowaniem darzy reżyser parodie różnych gatunków filmowych. Na przykład Śpioch parodiuje filmy science-fiction; w Tajemnicy morderstwa na Manhattanie można odnaleźć elementy filmu kryminalnego, a Wszyscy mówią: kocham cię to ironiczne przepracowanie formuły klasycznego musicalu.
Słowa kluczowe:
Woody Allen, Hollywood, kino gatunkowe, ironiaBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Teresa Rutkowskakwartalnik.filmowy@ispan.pl
Instytut Sztuki, Polska Akademia Nauk Polska
Redaktor naczelna „Kwartalnika Filmowego”; pracuje w Zakładzie Antropologii Kultury, Filmu i Sztuki Audiowizualnej w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Publikuje w „Kwartalniku Filmowym”, współpracuje z redakcją „Nowych Książek”, zajmuje się tłumaczeniami. Interesuje się problemami narracji i relacji między obrazem a słowem w filmie.
Statystyki
Abstract views: 0PDF downloads: 0
Licencja
Prawa autorskie (c) 2006 Teresa Rutkowska
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Teresa Rutkowska, Od redakcji , Kwartalnik Filmowy: Nr 91 (2015): Film między muzyką pop a popkulturą
- Teresa Rutkowska, Table des matières , Kwartalnik Filmowy: Nr 74 (2011): Rzeczy filmowe
- Teresa Rutkowska, Od redakcji , Kwartalnik Filmowy: Nr 89-90 (2015): Redefinicje klasyki
- Teresa Rutkowska, Table des matières , Kwartalnik Filmowy: Nr 80 (2012): Film na styku kultur
- Teresa Rutkowska, Table des matières , Kwartalnik Filmowy: Nr 81 (2013): Dziecko i film
- Teresa Rutkowska, Od redakcji , Kwartalnik Filmowy: Nr 95 (2016): Transnarodowość kina polskiego
- Teresa Rutkowska, Od redakcji , Kwartalnik Filmowy: Nr 71-72 (2010): Narracja w filmie
- Teresa Rutkowska, Table des matières , Kwartalnik Filmowy: Nr 70 (2010): Awangarda i film
- Teresa Rutkowska, Table des matières , Kwartalnik Filmowy: Nr 65 (2009): Obraz filmowy, obraz w filmie (cz. II)
- Teresa Rutkowska, Od redakcji , Kwartalnik Filmowy: Nr 77-78 (2012): Polskie mity, polskie kompleksy
