Mechaniczne efekty specjalne a groza deformacji

Wojciech Sitek

kwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Śląski (Polska)

Abstrakt

W latach 80. XX w. ciągłe usprawnianie możliwości warsztatowych kina korespondowało z nowymi tendencjami w horrorze i próbami redefinicji zjawiska odbioru filmowego według kategorii badań kognitywnych. Autorzy nurtu body horror zaproponowali specyficzny mechanizm odkrywania świata przedstawionego. Narracja cielesnego filmu grozy wymagała od widza niemal detektywistycznego zaangażowania w dochodzenie przyczyny zdarzeń, a jednocześnie konsekwentnie zbliżała odbiorcę do widowiskowych obrazów destrukcji ciała. Balansując między tym, co ukryte, i tym, co wystawione na pokaz, horror fizycznych doznań okazał się nośnikiem hybrydycznych historii, w których kontrapunktem dla drastycznej dosłowności uczyniono zniuansowane studium potworności. Spektakle grozy reżyserowane między innymi przez Johna Carpentera i Davida Cronenberga, burząc podstawowe schematy kategorialne, oprócz lęku towarzyszącego niedopowiedzeniom budziły też fizjologiczny wstręt, będący rezultatem ujawnienia cielesnej obrzydliwości. Za sprawą mechanicznych efektów specjalnych maszyna projekcyjna kina, będąca aparaturą oddziaływania psychicznego, zaczęła też pełnić funkcję stymulatora doznań fizycznych.


Słowa kluczowe:

horror, efekty specjalne, John Carpenter, David Cronenberg

Cohen, Jeffrey J. Kultura potwor(n)a: siedem tez, tłum. M. Brzozowska-Brywczyńska, „Kultura Popularna”, nr 1, (2012).
  Google Scholar

Eisner, Lotte. H. Ekran demoniczny, tłum. K. Eberhardt, Gdańsk, słowo/obraz terytoria, 2014, s. 26.
  Google Scholar

Friedberg, Anne. Wirtualne okno. Od Albertiego do Microsoftu, tłum. A. Rejniak-Majewska, M. Pabiś-Orzeszyna, Warszawa, Oficyna Naukowa, 2012, s. 19.
  Google Scholar

Jameson, Fredrick. Archeologie przyszłości. Pragnienie zwane utopią i inne fantazje naukowe, tłum. M. Płaza, M. Frankiewicz, A. Miszk, Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2011, s. 167-168.
  Google Scholar

Kafka, Franz. „Przemiana”, tłum. J. Kydryński, w: tegoż, Opowieści i przypowieści, Warszawa, Państwowy Instytut Wydawniczy, 2016, s. 178.
  Google Scholar

Kolasińska, Iwona. „Widz w tekście horroru: studium o gatunku”, In: Kino gatunków, red. A. Helman, Kraków, Państwowe Wydawnictwo Naukowe – Oddział w Krakowie, 1991, s. 37.
  Google Scholar

Kosecka, Barbara. „Filmowy horror – w pułapce dosłowności”, In: B. Kosecka, A. Piotrowska, W. Kocołowski, Panorama kina najnowszego. 1980-1995. Leksykon, Kraków, Znak, 1997.
  Google Scholar

Koszałka, Marcin; Ostaszewski, Jacek. „Efekty specjalne”, w: Encyklopedia kina, red. T. Lubelski, Kraków, Biały Kruk, 2010, s. 282.
  Google Scholar

Miczka, Tadeusz. O śmierci na ekranie, Katowice, „Śląsk”, 2013, s. 148.
  Google Scholar

Nabokov, Vladimir. Przemiana, w: tegoż, Wykłady o literaturze, tłum. Z. Batko, Warszawa. Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2005, s. 348.
  Google Scholar

Nietzsche, Friedrich, Tako rzecze Zaratustra, tłum. W. Berent, Kraków, Vis-à-vis Etiuda, 2016, s. 81.
  Google Scholar

Pierson, Michele. Special Effects. Still in Search of Wonder, New York, Columbia University Press, 2002, s. 133.
DOI: https://doi.org/10.7312/pier12562   Google Scholar

Pisarek, Jolanta; Francuz, Piotr. Poznawcze i emocjonalne zaangażowanie widza w film fabularny w zależności od typu bohatera, w: Psychologiczne aspekty komunikacji audiowizualnej, red. P. Francuz, Lublin, Towarzystwo Naukowe KUL, 2007, s. 166.
  Google Scholar

Pitrus, Andrzej. „Ekrany grozy – widz horroru (w horrorze)”, In: Wiek ekranów. Przestrzenie kultury widzenia, red. A. Gwóźdź, P. Zawojski, Kraków, Rabid, 2002.
  Google Scholar

Pitrus, Andrzej. „Obrazy przemocy czy przemoc obrazów”, In: Przemoc ikoniczna czy „Nowa widzialność”?, red. E. Wilk, Katowice, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2001 s. 99.
  Google Scholar

Pitrus, Andrzej. Gore, seks, ciało, psychoanaliza. Pułapka interpretacyjna, Siedlce Oficyna Wydawnicza „Er”, 1992.
  Google Scholar

Platon, Państwo, tłum. W. Witwicki, Kęty, „Antyk”, 2003, s. 141.
  Google Scholar

Rickitt, Richard. Special Effects. The History and Technique, New York Billboard Books, 2007, s. 212.
  Google Scholar

Skowronek, Bogusław. „Kategoria curiosité jako podstawa rozwoju sztuki filmowej”, In: Świat kuriozów, Świat kuriozów. Od zadziwienia do fascynacji, red. K. Łeńska-Bąk, Opole, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, 2016.
  Google Scholar

Sontag, Susan. Choroba jako metafora. AIDS i jego metafory, tłum. J. Anders, Kraków. Wydawnictwo Karakter, 2016, s. 121.
  Google Scholar

Wittgenstein, Ludwig, Tractatus logico-philosophicus, tłum. B. Wolniewicz, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 64.
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2017-09-30

Cited By / Share

Sitek, W. (2017) „Mechaniczne efekty specjalne a groza deformacji”, Kwartalnik Filmowy, (99), s. 131–142. doi: 10.36744/kf.2042.

Autorzy

Wojciech Sitek 
kwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Śląski Polska

Doktorant w Zakładzie Filmoznawstwa i Wiedzy o Mediach Uniwersytetu Śląskiego. Zajmuje się ideologicznym podłożem kina amery­kańskiego, społecznym fenomenem wideokaset oraz tematyką praktyk bioartowskich.



Statystyki

Abstract views: 69
PDF downloads: 52


Licencja

Prawa autorskie (c) 2017 Wojciech Sitek

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.

W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.