„The Reflecting Pool” Billa Violi – wymiary obrazu wideo
Abstrakt
Bill Viola jest dziś bodaj jednym z najbardziej znanych artystów sztuki nowych mediów. Jednym z nielicznych, którym udało się wyjść z niszy i osiągnąć sukces - także komercyjny. To również jeden z artystów, którzy przyczynili się do zdefiniowania wideo jako nowego środka artystycznego wyrazu. Pitrus nie omawia całej twórczości Violi, ale koncentruje się na projekcie The Reflecting Pool i kwestiach ontologicznych dotyczących obrazu wideo oraz na jego relacji z filmem jako medium. Według Pitrusa Viola opowiada się za rozumieniem monitora wideo jako rodzaju płótna, które pozwala artyście kreować obrazy niemal ex nihilo, ale też zdaje sobie sprawę z tego, że elektroniczna kamera również może kierować obiektyw na rzeczywistość.
Słowa kluczowe:
Bill Viola, sztuka wideo, sztuka nowych mediówBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Andrzej Pitruskwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Jagielloński Polska
Pracownik naukowy Instytutu Sztuk Audiowizualnych UJ. Autor książek Gore, seks, ciało, psychoanaliza (1992), Kino kultu (1998), Zrozumieć reklamę: (1999), Znaki na sprzedaż (2000). Nam niebo pozwoli. O filmowej i telewizyjnej twórczości Todda Haynesa (2004), Filmowcy i kiniarze (2004), Dotykając lustra. Melodramaty Douglasa Sirka (2006). Redaktor książek: Kino końca wieku (2000), Autorzy kina europejskiego II (red. z Alicją; Helman, 2005). Znawca problematyki kina niezależnego.
Statystyki
Abstract views: 0PDF downloads: 0
Licencja
Prawa autorskie (c) 2008 Andrzej Pitrus
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Andrzej Pitrus, Tatuaż po pijanemu: mumblecore , Kwartalnik Filmowy: Nr 75-76 (2011): Oblicza rzeczywistości
- Andrzej Pitrus, Chrisa Eyre’a filmy o Indianach , Kwartalnik Filmowy: Nr 62-63 (2008): Kino w poszukiwaniu tożsamości
- Andrzej Pitrus, Todd Solondz: autor nie dla każdego , Kwartalnik Filmowy: Nr 60 (2007): Autor w filmie (cz. II)
- Andrzej Pitrus, Fundament pamięci – o „fotograficznej powieści” Chrisa Markera , Kwartalnik Filmowy: Nr 54-55 (2006): Film, fotografia, rzeczywistość
- Andrzej Pitrus, Przeczucie znaczenia – sekwencja inicjalna „Nie oglądaj się teraz” , Kwartalnik Filmowy: Nr 53 (2006): Kino brytyjskie (cz. II)
Podobne artykuły
- Andrzej Pitrus, Oko w oko ze zwierzęciem: „I Do Not Know What It Is I Am Like” i międzykulturowe negocjacje Billa Violi , Kwartalnik Filmowy: Nr 80 (2012): Film na styku kultur
- Andrzej Pitrus, Zamknięte przestrzenie Billa Violi , Kwartalnik Filmowy: Nr 79 (2012): Wnętrza. O filmowej przestrzeni zamkniętej
- Andrzej Pitrus, „Four Songs” Billa Violi – eksperymentalne pieśni wideo , Kwartalnik Filmowy: Nr 82 (2013): Eksperyment. Film i sztuki audiowizualne
- Andrzej Pitrus, Tylko jedno wspomnienie. Próba autobiografii bez narracji w pracach Billa Violi , Kwartalnik Filmowy: Nr 73 (2011): Kino to ja. Autobiografie filmowe
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
