Interpretacja w sukurs narracji. Przypadek „Mrocznego przedmiotu pożądania” Luisa Buñuela
Abstrakt
Zabiegi kompozycyjne (literackie, filmowe, teatralne) zaburzające linearność opowiadanej historii zostają w porządkujących procedurach odbiorczych usunięte. Czytelnik czy widz samodzielnie układa opowieść we „właściwej” kolejności – jest to logika rozwiązywania zagadki lub śledztwa. Kiedy jednak zaburzenie nie sprowadza się do przemieszczenia fabularnych członów lub ukrycia informacji, lecz wprowadza niezgodność, zgrzyt wewnątrz fabuły (częstokroć dającej się bezproblemowo streścić), recepcyjna kombinacja okazuje się niewystarczająca. Dla odbiorczej organizacji porządku narracyjnego konieczna jest praca interpretacji. Autor obrazuje tę sytuację na podstawie Mrocznego przedmiotu pożądania Luisa Buñuela, w którym to filmie reżyser powierzył główną rolę żeńską dwóm aktorkom.
Słowa kluczowe:
Luisa Buñuel, narracja, interpretacjaBibliografia
Buñuel Luis, Kino – instrument poezji, tłum. J. Skórnicka, „Literatura na Świecie” 2000, nr 7-8, s. 52.
Google Scholar
Buñuel Luis., Ostatnie tchnienie... tłum. M. Braunstein, Warszawa 1989, s. 16, 46, 168, 242.
Google Scholar
Caillois Roger, Powieść kryminalna, czyli jak intelekt opuszcza świat, aby oddać się li tylko grze, i jak społeczeństwo wprowadza z powrotem swe problemy w igraszki umysłu, tłum. J. Błoński, w: Roger Caillois, Odpowiedzialność i styl. Eseje, Warszawa 1967.
Google Scholar
Delain Michel, Tajemniczy Don Luis, „Film” 1977, nr 39, s. 21.
Google Scholar
Drouzy Maurice, Luis Bunuel Architecte do Reve, Paris 1978, s. 297.
Google Scholar
Ghillebaert Françoise, The double in Bunuel’s „That Obscure Object of Desire”, „Post Script”, 22.06.2003.
Google Scholar
Górzański Jerzy, Lepiej oblać wodą niż zabić”, „Film” 1979, nr 14, s. 9.
Google Scholar
Kolasińska-Pasterczyk Iwona, Piekła Luisa Bunuela. Wokół problematyki sacrum i profanum, Kraków 2007, s. 28, 31.
Google Scholar
Kołodyński Andrzej, Mroczny przedmiot pożądania, „Film” 1977, nr 14, s. 9.
Google Scholar
Kovács Katherine Singer, Luis Bunuel and Pierre Louys: Two Visions of Obscure Objects, „Ciemna Journal” (USA) 1979, nr 1 (19), s. 92- 94.
DOI: https://doi.org/10.2307/1225422
Google Scholar
Królikiewicz Grzegorz, Ostatni sen Bunuela. Próba analizy filmu „Mroczny przedmiot pożądania”, Łódź 1994, s. 62-63, 95.
Google Scholar
Królikowska Elżbieta, Śladami Bunuela. Kino hiszpańskie, Warszawa 1998, s. 100, 110.
Google Scholar
Louÿs Pierre, Kobieta i pajac, tłum. J. Mareshowa, Warszawa 1921, s. 30.
Google Scholar
Maleszyński Dariusz Cezary, Motyw dublera w filmie Luisa Bunuela „Mroczny przedmiot pożądania”, w: Z zagadnień stylu i kompozycji w filmie współczesnym, red. M. Hendrykowski, Poznań 1982, s. 30-31, 38.
Google Scholar
Osadnik Wacław, Poetyka filmów Luisa Bunuela (próba analizy tekstowej), „Film” 1977, nr 38, s. 20-21.
Google Scholar
Ricoeur Paul, Czas i opowieść, t. 1: Intryga i historyczna opowieść, tłum. M. Frankiewicz, Kraków 2008, s. 83.
Google Scholar
Sartre Jean-Paul, Czasowość u Faulknera. Refleksje nad „The Sound and the Fury”, w: Sartre Jean-Paul, Czym jest literatura? Wybór szkiców krytycznoliterackich, wyb. A. Tatarkiewicz, tłum. J. Lalewicz, Warszawa 1968, s. 97-98.
Google Scholar
Autorzy
Piotr Jakubowskikwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Polska
Doktorant w Zakładzie Semiotyki Kultury Instytutu Kulturoznawstwa UAM. Zajmuje się egzystencjalnym i politycznym wymiarem narracji.
Statystyki
Abstract views: 20PDF downloads: 9
Licencja
Prawa autorskie (c) 2010 Piotr Jakubowski
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
