„¡Que viene el cartero!”. Lęki i fascynacje dzieciństwa w filmie „La Morte Rouge” Víctora Erice
Abstrakt
Artykuł jest próbą analizy i interpretacji filmu Víctora Erice La Morte Rouge. Reżyser niezbyt często staje za kamerą, ale wszystkie jego dzieła należą do najwybitniejszych pozycji hiszpańskiej kinematografii. Analizowany tu utwór jest filmem krótkometrażowym. Powstał jako część wystawy zestawiającej dokonania Erice i irańskiego artysty Abbasa Kiarostamiego. Choć wydaje się, że twórców pochodzących z różnych kręgów kulturowych więcej dzieli niż łączy, w istocie jest inaczej. Erice, podobnie jak jego irański kolega, z upodobaniem eksploruje autotematyczne motywy kina. W La Morte Rouge wraca do własnej młodości, do pierwszych doświadczeń filmowych. Projekcja drugoligowego filmu o przygodach Sherlocka Holmesa staje się punktem wyjścia do rozważań o magii kina i nie tylko. Niezwykła wrażliwość reżysera i jego niecodzienny koncept zainspirowały autora do spojrzenia wstecz, w stronę dawno utraconego dzieciństwa – jego traum i fascynacji.
Słowa kluczowe:
Víctor Erice, kino hiszpańskie, film krótkometrażowyBibliografia
Helman, Alicja. 2007. Víctor Erice. Strzała i rana. W: A. Helman, A. Pitrus (red.). Autorzy kina europejskiego III. Kraków: Rabid.
Google Scholar
Autorzy
Andrzej Pitruskwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Jagielloński Polska
Medioznawca, profesor nauk humanistycznych w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ. Zajmuje się kinem współczesnym, a także reklamą, grami wideo oraz sztuką nowych mediów. W 2012 r. ukazał się tom zbiorowy pod jego redakcją: Olbrzym w cieniu. Gry wideo w kulturze audiowizualnej. Obecnie pracuje nad monografią artysty wideo Billa Violi.
Statystyki
Abstract views: 0PDF downloads: 0
Licencja
Prawa autorskie (c) 2013 Andrzej Pitrus
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Andrzej Pitrus, NIC , Kwartalnik Filmowy: Nr 93-94 (2016): Kino amerykańskie
- Andrzej Pitrus, Nieznane i znane formy , Kwartalnik Filmowy: Nr 87-88 (2014): Film i teatr
- Andrzej Pitrus, Czy to śpiewa Orfeo, czy to drzewa tak szumią? , Kwartalnik Filmowy: Nr 87-88 (2014): Film i teatr
- Andrzej Pitrus, Od święta i na co dzień. Wizyta w To Sang Fotostudio , Kwartalnik Filmowy: Nr 100 (2017): O świętowaniu
- Andrzej Pitrus, Prawie wszystkie kolory Indii , Kwartalnik Filmowy: Nr 93-94 (2016): Kino amerykańskie
- Andrzej Pitrus, Mama naga. Nagie ciało matki we współczesnych sztukach wizualnych , Kwartalnik Filmowy: Nr 83-84 (2013): Ciało w filmie
- Andrzej Pitrus, Gwiazdy filmowe płaczą tylko przez minutę. Z Joramem ten Brinkiem rozmawia Andrzej Pitrus , Kwartalnik Filmowy: Nr 82 (2013): Eksperyment. Film i sztuki audiowizualne
- Andrzej Pitrus, „Four Songs” Billa Violi – eksperymentalne pieśni wideo , Kwartalnik Filmowy: Nr 82 (2013): Eksperyment. Film i sztuki audiowizualne
- Andrzej Pitrus, Oko w oko ze zwierzęciem: „I Do Not Know What It Is I Am Like” i międzykulturowe negocjacje Billa Violi , Kwartalnik Filmowy: Nr 80 (2012): Film na styku kultur
- Andrzej Pitrus, Rozliczenia z kinem niemieckim , Kwartalnik Filmowy: Nr 80 (2012): Film na styku kultur
