Valentino Fioravanti i duet z opery „Echo w Lesie” Wojciecha Pękalskiego i Józefa Elsnera

Jakub Chachulski


Instytut Sztuki, Polska Akademia Nauk (Polska)
https://orcid.org/0000-0002-8972-1490

Abstrakt

Jeden z sześciu numerów jednoaktowej opery Echo w lesie, dotychczas uznawanej za dzieło Józefa Elsnera, w rzeczywistości wykorzystuje muzykę duetu „Con un aria schizzinosa”  z opery Il furbo contra il furbo Valentina Fioravantiego, w praktycznie niezmienionej postaci. Zapożyczenie, choć sygnalizowane na premierowym afiszu, dotąd nie zostało zidentyfikowane. Odkrycie to przekreśla niektóre tezy stawiane przeze mnie w artykule „Echo w lesie Józefa Elsnera i Wojciecha Pękalskiego – późny pogłos włoskiego intermezza na warszawskiej scenie narodowej?” (Muzyka 65 (2020) nr 2), choć zarazem dodaje nowe argumenty za uznaniem premierowego pochodzenia zachowanej partytury Echa.


Słowa kluczowe:

Józef Elsner, Valentino Fioravanti, Echo w lesie, Il furbo contro il furbo, opera, intermezzo, opera buffa

Pobierz


Opublikowane
2022-04-27

Cited By / Share

Chachulski, J. (2022). Valentino Fioravanti i duet z opery „Echo w Lesie” Wojciecha Pękalskiego i Józefa Elsnera. Muzyka, 67(1), 151–163. https://doi.org/10.36744/m.1184

Autorzy

Jakub Chachulski 

Instytut Sztuki, Polska Akademia Nauk Polska
https://orcid.org/0000-0002-8972-1490

Statystyki

Abstract views: 155
PDF downloads: 101


Licencja

Prawa autorskie (c) 2022 Jakub Chachulski

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku w „Muzyce” przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.

Do zeszytu 3/2022 włącznie artykuły publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.