Muzyka
https://czasopisma.ispan.pl/index.php/m
<p>Kwartalnik „Muzyka” wydawany jest nieprzerwanie od 1956 roku i pozostaje wiodącym pismem muzykologicznym w Polsce. Publikuje teksty z zakresu historii muzyki od średniowiecza do współczesności, a także etnomuzykologii i muzykologii systematycznej. Główny punkt ciężkości poruszanej w nim problematyki stanowi polska tradycja muzyczna, w jej możliwie szerokim rozumieniu, oraz kultura krajów Europy Środkowej. Artykuły publikowane są w językach polskim lub angielskim i podlegają procedurze recenzyjnej (podwójnie ślepa recenzja).</p> <p>Wersja pierwotna czasopisma ukazuje się w formie papierowej. Publikacja w kwartalniku jest bezpłatna, a wszystkie teksty są do pobrania w otwartym dostępie na licencji <a href="https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl">Creative Commons BY 4.0</a>. (Zeszyty od 2018/1 do 2022/3 dostępne są na podstawie licencji <a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.pl" target="_blank" rel="noopener">CC BY-NC-ND 4.0</a>.)</p>Instytut Sztuki Polskiej Akademii Naukpl-PLMuzyka0027-5344<p>Autor udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl">CC BY 4.0</a>) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku w „Muzyce” przy ponownym wykorzystaniu artykułu (<a href="https://czasopisma.ispan.pl/pliki/m/licencja.pdf"><strong>umowa licencyjna do pobrania</strong></a>). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji <a href="https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl">CC BY 4.0</a>.</p> <p>Artykuły w zeszytach od 2018/1 do 2022/3 publikowane były na licencji <a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.pl">CC BY-NC-ND 4.0</a>. W tym okresie autorzy/ki udzielali wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0/deed.pl">CC BY-ND 4.0</a>) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.</p>Nowa historia gdańskiej tabulatury organowej
https://czasopisma.ispan.pl/index.php/m/article/view/3875
<p>W artykule przedstawiono nowe ustalenia dotyczące tzw. gdańskiej tabulatury organowej z końca XVI wieku. Obejmują one opis kodykologiczny i rozpoznanie zawartości rękopisu, w którym została utrwalona (Archiwum Państwowe w Gdańsku, sygn. 300,R/Vv,123), wyróżnienie rąk skryptorów, identyfikację właściciela księgi i skryptora zapisu muzycznego, historię jego powstania oraz analizę poszczególnych grup utworów, ich funkcji i specyfiki użytej do ich zapisania notacji. W części końcowej zaproponowano wstępne hipotezy dotyczące m.in. autorstwa kompozycji, które wyznaczają perspektywy dalszych badań.</p>Marcin Szelest
Prawa autorskie (c) 2024 Marcin Szelest
https://creativecommons.org/licenses/by/4.0
2024-12-302024-12-3069438010.36744/m.3875Józef Tadeusz Benedykt Pękalski i jego związki z Instytutem Księży Życia Wspólnego (bartolomitami), kapelą kolegiaty kieleckiej oraz kolegium rorantystów w krakowskiej katedrze
https://czasopisma.ispan.pl/index.php/m/article/view/3876
<p>W tekście, przygotowanym na podstawie źródeł archiwalnych i bibliotecznych, przedstawiono fakty i hipotezy dotyczące życiorysu Józefa Tadeusza Benedykta Pękalskiego – zasłużonego prepozyta i skryptora kolegium rorantystów w katedrze na Wawelu, który przed przybyciem do Krakowa pełnił funkcję kapelmistrza zespołu wokalno-instrumentalnego kolegiaty w Kielcach. Wykazano, że był on członkiem Instytutu Księży życia Wspólnego (bartolomitów) i studiował w seminarium duchownym w Warszawie. W latach 1728–1739 przebywał w Kielcach, gdzie pełnił liczne obowiązki duszpasterskie i administracyjne, a także prowadził kapelę.</p>Marek Bebak
Prawa autorskie (c) 2024 Marek Bebak
https://creativecommons.org/licenses/by/4.0
2024-12-302024-12-306948110410.36744/m.3876Nowe źródła dotyczące muzykaliów w zbiorach magnackich II połowy XVIII wieku
https://czasopisma.ispan.pl/index.php/m/article/view/3877
<p>W zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie zachowały się dwa dokumenty z końca lat siedemdziesiątych–początku osiemdziesiątych XVIII w.: wykaz muzykaliów z dworu Karola Stanisława Radziwiłła „Panie Kochanku” w Nieświeżu, który zakupił około 1778 r. kapelmistrz księcia – Johann Nicolaus Scholl, oraz spis nut przygotowanych dla dworu Izabeli i Ignacego Potockich w Kurowie, Klementowicach i Warszawie, zakupionych przez kompozytora i późniejszego królewskiego kapelmistrza Pietra Persichiniego.</p>Irena Bieńkowska
Prawa autorskie (c) 2024 Irena Bieńkowska
https://creativecommons.org/licenses/by/4.0
2024-12-302024-12-3069410513510.36744/m.3877W stronę muzykologii kulturowej: o monografii „A Cultural History of Western Music in the Renaissance”
https://czasopisma.ispan.pl/index.php/m/article/view/3880
<p>Zwrot kulturowy, który odmienił nauki humanistyczne pod koniec XX w., wpłynął także na muzykologię, prowadząc do powstania istotnych prac podkreślających rolę muzyki w historii kulturowej. Recenzowana książka jest częścią starań mających na celu stworzenie wielotomowej kulturowej historii muzyki Zachodu. Publikacja, skupiająca się na l. 1400–1650, odchodzi od tradycyjnego spojrzenia stawiającego w centrum postaci kompozytorów, wybierając ujęcie problemowe, w celu zbadania krajobrazu muzycznego epoki, ukazując tym samym szersze konteksty kulturowe i przemiany.</p>Nicolò Ferrari
Prawa autorskie (c) 2024 Nicolò Ferrari Ferrari
https://creativecommons.org/licenses/by/4.0
2024-12-302024-12-3069416517810.36744/m.3880Requiem w epoce konfesjonalizacji. Recenzja „The Book of Requiems”, t. 2
https://czasopisma.ispan.pl/index.php/m/article/view/3881
<p><span class="fontstyle2">Drugi tom </span><em><span class="fontstyle0">The Book of Requiems </span></em><span class="fontstyle2">pod redakcją Davida J. Burna i Antonia Chemottiego zawiera analityczne eseje muzykologiczne poświęcone requiem skomponowanym w l. 1550‒1650. Publikacja kreśli obszerną mapę wczesnonowożytnej polifonii przeznaczonej do liturgii za zmarłych, obejmując regiony od Flandrii po Europę Środkową i od Italii po Półwysep Iberyjski. Umożliwia ona ponowne odkrycie znacznej części katolickiej muzyki sakralnej z czasów konfesjonalizacji, w tym zarówno wybitnych arcydzieł, jak i utworów mniej znanych, lecz istotnych historycznie i bardzo pięknych. Uzupełnieniem tej perfekcyjnie opracowanej mapy jest szczegółowy katalog mszy żałobnych, stanowiący cenne i zaktualizowane narzędzie badawcze.</span></p>Simone Caputo
Prawa autorskie (c) 2024 Simone Caputo
https://creativecommons.org/licenses/by/4.0
2024-12-302024-12-3069417918910.36744/m.3881O trzech zabytkach muzyczno-liturgicznych z kolekcji Baworowskich raz jeszcze
https://czasopisma.ispan.pl/index.php/m/article/view/3878
<p><span class="fontstyle0">Artykuł przedstawia nowe ustalenia dotyczące trzech zabytków muzyczno-</span><span class="fontstyle0">liturgicznych z kolekcji Baworowskich (PL-Wn 12496 IV, PL-Wn 12497 IV, PL-Wn 12498 IV), które zgodnie z dotychczasowymi wynikami badań miały pierwotnie stanowić jedną całość (graduał trzebnicki). Źródłem do dalszych rozpoznań stały się dwa dziewiętnastowieczne katalogi aukcyjne – antykwariatów T.O. Weigla oraz L.F. Maskego anonsujących odpowiednio sprzedaż zbiorów J.W. Oelsnera i J.Th. Mosewiusa – w których zidentyfikowano opisy odnoszące się do tegoż zabytku/zabytków. Ujawnienie wspomnianych katalogów rzuciło światło na kwestię proweniencji, jak i pierwotnego kształtu graduału.</span> </p>Irina ChachulskaSławomir Szyller
Prawa autorskie (c) 2024 Irina Chachulska, Sławomir Szyller
https://creativecommons.org/licenses/by/4.0
2024-12-302024-12-3069413715210.36744/m.3878Historia dwudziestowiecznych dopisków w zaginionej tabulaturze klawiszowej z klasztoru Świętego Ducha w Krakowie i chronologia jej fotokopii
https://czasopisma.ispan.pl/index.php/m/article/view/3879
<p>Komunikat odnosi się do zagadnień poruszonych przez Grzegorza Joachimiaka, który ogłosił odkrycie nieznanej fotokopii zaginionej tabulatury klawiszowej z klasztoru Świętego Ducha w Krakowie (<em>Muzyka</em> 69 (2024) nr 2). Zaprezentowano dowody na to, że reprodukcja wykonana dla Uniwersytetu Harvarda powstała w roku 1938, a ołówkowe inskrypcje, wprowadzone przez Aleksandra Polińskiego prawdopodobnie ok. roku 1913, były wówczas obecne w rękopisie. Niektóre wyblakłe dopiski poprawiono następnie w związku z wykonaniem zdjęć zamówionych przez Staatliches Institut für Musikforschung w Berlinie, które powstały w późniejszym czasie.</p>Marcin Szelest
Prawa autorskie (c) 2024 Marcin Szelest
https://creativecommons.org/licenses/by/4.0
2024-12-302024-12-3069415316410.36744/m.3879Odpowiedź profesorowi Zbigniewowi Skowronowi
https://czasopisma.ispan.pl/index.php/m/article/view/3957
Marcin Trzęsiok
Prawa autorskie (c) 2024 Marcin Trzęsiok
https://creativecommons.org/licenses/by/4.0
2024-12-302024-12-3069419119310.36744/m.3957