„Dolina Issy", „Lawa" i „Kronika wypadków miłosnych". O autorskiej twórczości Tadeusza Konwickiego

Barbara Głębicka-Giza

Abstrakt

Tadeusz Konwicki znany jest jako pisarz i filmowiec, którego twórczość nieodmiennie nawiązuje do Litwy jako miejsca idealnego i na zawsze utraconego. Konwicki jest również scenarzystą i adaptatorem filmowych wersji Doliny Issy Czesława Miłosza, Dziadów Adama Mickiewicza oraz – co u niego zupełnie wyjątkowe – własnej powieści Kronika wypadków miłosnych. Celem artykułu jest analiza zamysłu adaptacyjnego łączącego wymienione filmy w „tryptyk litewski”. Jego istotą jest przełożenie powieści na język i strukturę twórczości Konwickiego, który w ten sposób staje się ich nowym autorem oraz – jako czytelnik i interpretator – także bohaterem. We wszystkich filmach występuje bowiem postać starego „nieznajomego”, którego pamięć organizuje wszystkie wydarzenia. W ten sposób Konwicki duchowo wiąże się z Miłoszem i Mickiewiczem – swoimi dwoma współziomkami. „Litewski tryptyk” jest zatem całością jako emocjonalny portret duchowości autorów, których Litwa ukształtowała i połączyła w duchowy węzeł wiecznych wygnańców.