Ferdynand rozdarty. „Szalony Piotruś” Jean-Luca Godarda w polu kulturowym
Abstrakt
Autor zastanawia się nad fenomenem niezwykłego odbioru filmu Szalony Piotruś (Pierrot le Fou) Jean-Luca Godarda – odbioru niezwykle emocjonalnego i subiektywnego. Krytycy bardzo często utożsamiali postać Pierrota-Ferdinanda z samym Godardem – nieszczęśliwym artystą w szponach namiętności w niespokojnych czasach, nieprzychylnych dla jednostek niepodatnych na nakazy życia społecznego wymuszone przez współczesność. Szalony Piotruś to wizja świata maskulinistyczna, namiętna i śmiercionośna – jak pisze Esquenazi. Niechęć Ferdinanda wobec kultury konsumpcyjnej i industrialnej jest jednak zabarwiona hipokryzją. To rodzaj gry w „kocham i nienawidzę”. Bohater „nie wierzy w rzeczywistość”, a z otoczeniem umie porozumiewać się tylko przez niezobowiązujące uczestniczenie w grze. Esquenazi proponuje wyższy poziom metakrytyczny – analizę motywacji bohatera w kontekście modnych wówczas metodologii humanistycznych: strukturalizmu, lingwistyki i psychoanalizy, które niejako konstruują bohatera, a zarazem izolują go od świata. Tak pojmowany bohater odzwierciedla sytuację intelektualisty zachodniego i w tym sensie można mówić o autotematyzmie filmu Godarda.
- Tekst jest tłumaczeniem rozdziału z książki Jean-Pierre’a Esquenaziego Godard et la société française des années 1960, Armand Colin, Paris 2004 © 2004 by Armand Colin.
Ze względu na ograniczenia praw autorskich artykuł jest dostępny tylko w wydaniu papierowym.
Słowa kluczowe:
Jean-Luc Godard, kultura konsumpcyjna, strukturalizm, lingwistyka, psychoanalizaBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Jean-Pierre Esquenazikwartalnik.filmowy@ispan.pl
Université Jean Moulin Lyon III Francja
Profesor na Université Jean Moulin Lyon III. Opublikował m.in.: Film perception et mémoire (1994), Le Pouvoir d’un média: TF1 et son discours (1996), Télévision et démocratie – le politique à la télévision française 1958-1990 (1999), Hitchcock et l’aventure de „Vertigo” (2000), L’écriture de l’actualité: Pour une sociologie du discours médiatique (2002), Sociologie des publics (2003), Godard et la société française des années 1960 (2004).
Statystyki
Abstract views: 3Licencja
Prawa autorskie (c) 2007 Jean-Pierre EsquenaziAutor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
