Trajektorie podnoszenia świadomości w amerykańskich dokumentach drugiej fali feminizmu
Dagmara Rode
dagmara.rode@uni.lodz.plUniwersytet Łódzki (Polska)
https://orcid.org/0000-0002-7339-9492
Abstrakt
Dzięki obserwacji współczesnego ruchu feministycznego można dostrzec zaskakujące nieraz połączenia z dokonaniami poprzednich pokoleń działaczek kobiecych, ujawniające się w reinterpretowanych wciąż od nowa strategiach działania, jak sięganie do osobistego doświadczenia. Podnoszenie świadomości, ukształtowane w czasie drugiej fali zachodniego feminizmu, wpłynęło na realizacje artystyczne, w tym na feministyczny film dokumentalny lat 70. Celem artykułu jest scharakteryzowanie różnych sposobów realizowania strategii podnoszenia świadomości w Janie’s Janie Geri Ashur (we współpracy z Peterem Bartonem, Marilyn Mulford i Stephanie Palewski, 1970), The Woman’s Film San Francisco Newsreel (1971) i Rape JoAnn Elam (1975). Przybliżywszy samą kwestię podnoszenia świadomości, autorka demonstruje, jak struktura grup podejmujących tę aktywność przekłada się na analizowane prace dzięki m.in. „opowieściom pestkom”, niehierarchicznym relacjom między filmowczyniami a bohaterkami czy chwytom naruszającym strukturę rzeczywistości.
Słowa kluczowe:
podnoszenie świadomości, feministyczny film dokumentalny, druga fala feminizmuBibliografia
Barlow, M. (2003). Feminism 101: The New York Women’s Video Festival, 1972-1980. Camera Obscura, 18 (3), ss. 3-38. https://doi.org/10.1215/02705346-18-3_54-3
DOI: https://doi.org/10.1215/02705346-18-3_54-3
Google Scholar
Brownmiller, S. (1999). In Our Time: Memoir of a Revolution. New York: Delta.
Google Scholar
Brunner, E., Partlow-Lefevre, S. (2020). #MeToo as Networked Collective: Examining Consciousness-Raising on Wild Public Networks. Communication and Critical/Cultural Studies, 17 (2), ss. 166-182. https://doi.org/10.1080/14791420.2020.1750043
DOI: https://doi.org/10.1080/14791420.2020.1750043
Google Scholar
Campbell, K. K. (1973). The Rhetoric of Women’s Liberation: An Oxymoron. Quarterly Journal of Speech, 59 (1), ss. 74-86. https://doi.org/10.1080/00335637309383155
DOI: https://doi.org/10.1080/00335637309383155
Google Scholar
Dubriwny, T. N. (2005). Consciousness-Raising as Collective Rhetoric: The Articulation of Experience in the Redstockings’ Abortion Speak-Out of 1969. Quarterly Journal of Speech, 91 (4), ss. 395-422. https://doi.org/10.1080/00335630500488275
DOI: https://doi.org/10.1080/00335630500488275
Google Scholar
Gever, M. (1983). Video Politics: Early Feminist Projects. Afterimage, 11 (1-2), ss. 25-27.
Google Scholar
Hanisch, C. (1969). The Personal Is Political. W: S. Firestone , A. Koedt (red.), Notes from the Second Year: Women’s Liberation. New York: Radical Feminism. http://www.carolhanisch.org/CHwritings/PersonalIsPol.pdf
Google Scholar
Hayden, S. (2018). Toward a Collective Rhetoric Rooted in Choice: Consciousness Raising in the Boston Women’s Health Book Collective’s „Ourselves and Our Children”. Quarterly Journal of Speech, 104 (3), ss. 235-256. https://doi.org/10.1080/00335630.2018.1486034
DOI: https://doi.org/10.1080/00335630.2018.1486034
Google Scholar
hooks, b. (2013). Teoria feministyczna. Od marginesu do centrum (tłum. E. Majewska). Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej.
Google Scholar
Juhasz, A. (1999). They Said We Were Trying to Show Reality – All I Want to Show Is My Video: The Politics of the Realist Feminist Documentary. W: J. M. Gaines, M. Renov (red.), Collecting Visible Evidence (ss. 190-215). Minneapolis – London: University of Minnesota Press.
Google Scholar
Juhasz, A. (2001). Introduction. W: A. Juhasz (red.), Women of Vision. Histories of Feminist Film and Video (ss. 1-44). Minneapolis – London: University of Minnesota Press.
Google Scholar
Kalc̆ik, S. (1975). „… Like Ann’s Gynecologist or the Time I Was Almost Raped”: Personal Narratives in Women’s Rap Groups. The Journal of American Folklore, 88 (347), ss. 3-11. https://doi.org/10.2307/539181
DOI: https://doi.org/10.2307/539181
Google Scholar
Lesage, J. (1978). The Political Aesthetics of the Feminist Documentary Film. Quarterly Review of Film Studies, 3 (4), ss. 507-523.
DOI: https://doi.org/10.1080/10509207809391421
Google Scholar
Lesage, J. (1978a). Disarming Film Rape. Jump Cut, (19), ss.14-16. https://www.ejumpcut.org/archive/onlinessays/JC19folder/RapeElam.html
Google Scholar
Martin, C. E., Valenti, V. (2013). # FemFuture: Online Revolution. http://bcrw.barnard.edu/wp-content/nfs/reports/NFS8-FemFuture-Online-Revolution-Report-April-15-2013.pdf
Google Scholar
McGarry, E. (1975). Documentary, Realism & Women’s Cinema. Women and Film, 2 (7), ss. 50-59.
Google Scholar
Nichols, B. (1992). Representing Reality. Issues and Concepts in Documentary. Bloomington – Indianapolis: Indiana University Press.
Google Scholar
Sarachild, K. (1978). Consciousness-Rising: A Radical Weapon. W: K. Sarachild, C. Hanisch, F. Levine, B. Leon, C. Price (red.), Feminist Revolution: An Abridged Edition With Additional Writings (ss. 144-150). New York: Redstockings of the Women’s Liberation Movement, Random House.
Google Scholar
Warren, S. (2012). Consciousness-Raising and Difference in „The Woman’s Film” (1971) and „Self-Health” (1974). Jump Cut, (54). https://www.ejumpcut.org/archive/jc54.2012/Warren70sFemstDocs/index.html.
Google Scholar
Autorzy
Dagmara Rodedagmara.rode@uni.lodz.pl
Uniwersytet Łódzki Polska
https://orcid.org/0000-0002-7339-9492
Adiunktka w Katedrze Nowych Mediów i Kultury Cyfrowej Uniwersytetu Łódzkiego. Autorka książki Polityka w pierwszej osobie. Twórczość Dereka Jarmana (2014), a także artykułów poświęconych sztuce feministycznej i aktywizmowi, filmowi eksperymentalnemu oraz sztuce wideo. Jest członkinią feministycznego kolektywu Manifa Łódź.
Statystyki
Abstract views: 380PDF downloads: 288
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Dagmara Rode
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.