Świat symulowany, czyli zabawy niesfornej Loli
Abstrakt
Bartkowska twierdzi, że film Toma Tykwera Biegnij Lola, biegnij został zrealizowany w formie gry komputerowej. Cykliczność i powtarzalność zdarzeń to cechy reprezentowanej rzeczywistości. Nic nie jest ostateczne, a sami bohaterowie mogą wpływać na bieg wydarzeń, choć są jedynie marionetkami w rękach Demiurga nadzorującego właściwy przebieg akcji w tym wykreowanym świecie/grze. Dzięki Demiurgowi postacie mogą kwestionować ostateczność wydarzeń i przyznawać sobie nawzajem dodatkowe życie. Choć czas jest zamknięty w ściśle określonych ramach, można go cofnąć. W filmie transformacji ulega również przestrzeń. Ma ona kształt komputerowej planszy i stanowi „filmową makietę” świata. Działa według schematów i jedynie udaje swoje istnienie. Tykwer nie maluje portretów psychologicznych swoich bohaterów ani nie rozwija ich osobowości, bo w grze komputerowej jest to zbędne. Postacie pojawiają się na ekranie w tych samych kostiumach, noszą te same rekwizyty i są na stałe przypisane do danego fragmentu przestrzeni. Są elementami graficznymi gry, nośnikami określonych i trwałych funkcji.
Słowa kluczowe:
Tom Tykwer, gra komputerowa, czasBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Marta Bartkowskakwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Jagielloński Polska
Studentka w Instytucie Wiedzy o Kulturze UW i filmoznawstwa na UJ.
Statystyki
Abstract views: 0PDF downloads: 0
Licencja
Prawa autorskie (c) 2002 Marta Bartkowska
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Marta Bartkowska, Podróże do kresu możliwości, czyli o transgresji w metafilmowym dyskursie François Ozona , Kwartalnik Filmowy: Nr 46 (2004): Filmowe labirynty narracji
