Gabinet luster Krzysztofa Kieślowskiego

Magdalena Kempna

Abstrakt

Recenzja pracy zbiorowej pod redakcją Andrzeja Gwoździa zatytułowanej Kino Kieślowskiego, kino po Kieślowskim. Autorka omawia poszczególne artykuły, próbując sformułować uogólniająca myśl spajającą cały tom. Kempna podkreśla, że autorom pracy udało się przedstawić kilkanaście różnych twarzy reżysera (np. Kieślowski filmów dokumentalnych, Kieślowski fatalista, Kieślowski metafizyczny lub pseudometafizyczny), które zaświadczają o wysokiej dyskursywności jego filmowych dokonań, a zarazem o ich otwartości na rozmaite polemiki i dyskusje. Autorka zwraca uwagę na przemyślany układ tekstów, które budują swoistą otwartą narrację o życiu i dziele Kieślowskiego. Kolejne artykuły prezentują ewolucję postawy reżysera, ukazują kształtowanie się jego osobowości twórczej i właściwej mu koncepcji sztuki, przedstawiają dokonania artystyczne i pedagogiczne Kieślowskiego oraz poruszają problem recepcji jego dzieł. Według Kempnej, z tomu wyłania się przekonanie o głęboko humanistycznym wydźwięku twórczości Kieślowskiego, którą można postrzegać jako swego rodzaju gabinet luster odbijających współczesne koncepcje sztuki, a także rozmaite trendy i zjawiska dzisiejszej kultury, w tym również kinematografii.