„Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994”, red. Zbigniew Skowron, t. 1–2, Kraków 2018

Małgorzata Sieradz


Instytut Sztuki, Polska Akademia Nauk (Polska)
https://orcid.org/0000-0001-7530-5739

Abstrakt

Recenzja książki: Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994, red. Zbigniew Skowron, t. 1–2, Kraków 2018.

Omawiana publikacja stanowi edycję blisko tysiąca listów pisanych przez Witolda Lutosławskiego i osoby związane z oficynami wydawniczymi zajmującymi się zarówno edycją twórczości kompozytora, jak i organizowaniem jego artystycznych przedsięwzięć (działalność dyrygencka, wykłady i wystąpienia publiczne). Listy, które określić można mianem korespondencji „biznesowej”, przechowywane, jak większość spuścizny kompozytora, w zbiorach Paul Sacher Archive w Bazylei (Sammlung Lutosławski), datowane są na lata 1966–94. Całość opatrzona jest bogatym aparatem komentarzy i przypisów.


Słowa kluczowe:

muzyka XX wieku, epistolografia, wydawnictwa muzyczne

Helman, Zofia, Zbigniew Skowron, Hanna Wróblewska-Straus, red. Korespondencja Fryderyka Chopina. T. 1, 1816–1831, t. 2, 1831–1839, cz. 1–2. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2009, 2017.
DOI: https://doi.org/10.31338/uw.9788323510659   Google Scholar

Jarociński, Stefan. Debussy a impresjonizm i symbolizm. Kraków: PWM, 1976.
  Google Scholar

Jarociński, Stefan. Debussy. Kronika życia, dzieła, epoki. Kraków: PWM, 1972.
  Google Scholar

Jarociński, Stefan. Witold Lutosławski. Materiały do monografii. Kraków: PWM, 1967.
  Google Scholar

Lutosławski, Witold. O muzyce. Pisma i wypowiedzi, opr. Zbigniew Skowron. Gdańsk: Towarzystwo im. Witolda Lutosławskiego, wydawnictwo słowo/obraz terytoria, 2011.
  Google Scholar

Lutosławski, Witold. Zapiski, opr. Zbigniew Skowron. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Towarzystwo im. Witolda Lutosławskiego, 2008.
  Google Scholar

Norwall, Ove. Witold Lutosławski. Przekł. ang. Christopher Gibbs. Copenhagen: Wilhelm Hansen, 1968.
  Google Scholar

Sieradz, Małgorzata. „Przyczynek do historii przyjaźni Stefana Jarocińskiego i Witolda Lutosławskiego. Listy kompozytora przechowywane w Dziale Zbiorów Specjalnych Instytutu Sztuki PAN (1947–1961)”. Muzyka 65, nr 4 (2020): 139–170.
DOI: https://doi.org/10.36744/m.664   Google Scholar

Skowron, Zbigniew, red. Estetyka i styl w twórczości Witolda Lutosławskiego. Kraków: PWM, 2000.
  Google Scholar

Skowron, Zbigniew, red. Lutosławski Studies. Oxford: Oxford University Press, 1999.
  Google Scholar

Skowron, Zbigniew. Myśl muzyczna Jeana-Jacques’a Rousseau. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2010.
  Google Scholar

Stucky, Steven, Zbigniew Skowron, red. Lutosławski and His Music. Cambridge: Cambridge University Press, 1981.
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2022-01-13

Cited By / Share

Sieradz, M. (2022). „Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994”, red. Zbigniew Skowron, t. 1–2, Kraków 2018. Muzyka, 66(4), 148–154. https://doi.org/10.36744/m.1079

Autorzy

Małgorzata Sieradz 

Instytut Sztuki, Polska Akademia Nauk Polska
https://orcid.org/0000-0001-7530-5739

Statystyki

Abstract views: 162
PDF downloads: 118


Licencja

Prawa autorskie (c) 2021 Małgorzata Sieradz

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku w „Muzyce” przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.

Artykuły w zeszytach od 2018/1 do 2022/3 publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.