Hamsun – antypsychologista. Kilka niekonwencjonalnych refleksji na temat „Głodu”
Abstrakt
Zapis referatu wygłoszonego na seminarium poświęconym Hamsunowi, w którym autor stara się uzasadnić swoją tezę, że Głód Hamsuna jest jednym z najbardziej znaczących tekstów, a być może w ogóle najważniejszym tekstem zarania modernizmu literackiego.
Słowa kluczowe:
Knut Hamsun, modernizm, antypsychologizmBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Knut Brynhildsvollkwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet w Oslo Norwegia
Filozof i literaturoznawca, wykładowca literatury norweskiej na uniwersytecie w Kolonii, współkieruje Centrum Ibsenena w Oslo. Autor licznych książek i publikacji z dziedziny literatury skandynawskiej m.in. Postmodernismen med tyngdepunkt på roman-og dramaforskning og moderne litteraturteori. Vitenskapelige monografier: Dokumentar-teater, Oslo 1973; Hans Henny Jahnn und Henrik Ibsen. Eine Studie zu Hans Henny Jahnns Roman „Perrudja”, Bonn 1982; Studien zum Werk und Werkeinfluss Henrik Ibsens, Leverkusen 1988; Suit, sprell og Altmulig. Alte und neue Studien zu Knut Hamsuns antipsychologischer Romankunst, Frankfurt (Main) 1998.
Statystyki
Abstract views: 0PDF downloads: 0
Licencja
Prawa autorskie (c) 2002 Knut Brynhildsvoll
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
