Śmierć u narodzin kina
Monika Milewska
kwartalnik.filmowy@ispan.plInstytut Filozofii i Socjologii, Polska Akademia Nauk (Polska)
Abstrakt
Jedną z pierwszych dostrzeżonych przez ówczesną prasę zalet kinematografu była możliwość stwarzania przez niego iluzji życia. Dzięki niej kino dawało ludziom nadzieję na choćby namiastkę nieśmiertelności. Nie tylko utrwalało na taśmie twarze i ruchy postaci obecnie żyjących, ale i pozwalało myśleć o „wskrzeszaniu” dawno zmarłych. Taka przynajmniej powinna być geneza pierwszych filmów historycznych. Co zaskakujące, pierwsze filmy kostiumowe po obu stronach oceanu poświęcone były nie życiu, lecz zgonom sławnych osób: Marii Stuart, Robespierre’a, Marata... Paradoks ten może być pozorny, gdyż śmierć należy tu rozumieć nie jako zaprzeczenie życia – niefilmowy bezruch – ale jako najintymniejszą tego życia część – umieranie. Filmy te dążyły jednak nie tylko do wywołania ekscytacji cudzą intymnością, ale i do symbolicznego przezwyciężenia śmierci. Śmierć, którą można było powtarzać nieskończoną ilość razy za cenę kinowego biletu, przestawała być absolutna.
Słowa kluczowe:
śmierć, filmy kostiumowe, nieśmiertelnośćBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Monika Milewskakwartalnik.filmowy@ispan.pl
Instytut Filozofii i Socjologii, Polska Akademia Nauk Polska
Historyk, poetka, dramaturg, tłumacz. Adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Autorka książki Ocet i łzy. Terror Wielkiej Rewolucji Francuskiej jako doświadczenie traumatyczne.
Statystyki
Abstract views: 0PDF downloads: 0
Licencja
Prawa autorskie (c) 2004 Monika Milewska
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
