Uwagi o teorii autora w 1962 roku
Abstrakt
Sarris dokonuje swoistej rekapitulacji swoich sądów na temat polityki autorskiej (la politique des auteurs), a jednocześnie występuje w roli adwokata, który broni inkryminowanej teorii auteur. Przywołując sądy André Bazina, Richarda Rouda czy François Truffaut, a także zdając sprawę z całej zawiłości tytułowej teorii oraz uwikłania w nią środowiska związanego z „Cahiers du cinéma”, Andrew Sarris usiłuje zbliżyć się do tego, co moglibyśmy uznać za definicję teorii auteur. W toku wywodu wyszczególnia zatem trzy przesłanki teorii auteur: techniczna kompetencja reżysera, jego rozpoznawalna osobowość oraz wewnętrzne znaczenie dzieła. Przesłanki te mogą być zwizualizowane jako trzy koncentryczne kręgi, z których zewnętrzny to technika, środkowy – indywidualny styl, a krąg wewnętrzny to wewnętrzne znaczenie. Powiązane ze sobą role reżysera mogą być oznaczone jako role technika, stylizatora i auteur. W ramach podsumowania Sarris stwierdza, że sama teoria auteur jest wzorcem teorii w ciągłym przeobrażaniu, a jej ostateczne uprawomocnienie prawdopodobnie nigdy nie zostanie orzeczone.
- Tekst jest tłumaczeniem artykułu Andrew Sarrisa Notes on the Auteur Theory in 1962. Pierwodruk w: „Film Culture” 1962-1963 (zima), nr 27, s. 561-564. © 1962-1963, 2007 by Anthology Film Archives.
Ze względu na ograniczenia praw autorskich artykuł jest dostępny tylko w wydaniu papierowym.
Słowa kluczowe:
polityka autorska, auteur, Cahiers du cinémaBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Andrew Sarriskwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Columbia Stany Zjednoczone
Amerykański krytyk filmowy, główny rzecznik amerykańskiej teorii auteur; profesor Uniwersytetu Columbia, jeden z założycieli National Society of Film Critics; autor przełomowej książki The American Cinema: Directors and Directions 1929-1968 (1968); wieloletni współpracownik magazynu „Village Voice” i „New York Observer”.
Statystyki
Abstract views: 6Licencja
Prawa autorskie (c) 2007 Andrew SarrisAutor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
