Wokół kategorii filmowego remake’u
Abstrakt
Autorka podejmuje się opisu kategorii remake’u jako praktyki kulturowej traktowanej jako „gorsza” wersja przeboju kasowego albo zjawisko należące do postmodernistycznej „kultury wyczerpania”. Tendencja repetycji wynika także z natury samego medium – reprodukcji. Czym zatem różni się remake od innych sposobów repetycji: aluzji, cytowania, adaptacji? Film to medium działające w sferze reprezentacji. Remake jest wyjątkowy, bo jest reprezentacją reprezentacji. Badając ten fenomen, uwydatniamy relacje między uporczywą potrzebą powtórzenia i kinem jako częścią kulturowego pola produkcji (różnych praktyk dyskursywnych). Kino jest miejscem społecznej i kulturowej pamięci, a każdy film jest w istocie re-made – rozproszony i przekształcony w każdym nowym kontekście i powtórnym oglądaniu. Estetyczne i kulturowe trajektorie, jakie wyznacza remake, odsyłają przecież do początków kina. Remake jest również określoną, instytucjonalną formą struktury repetycji. W jaki sposób remake funkcjonuje jednocześnie jako samodzielny tekst i właśnie remake? Remaking jest kategorią wpisaną w przemysł filmowy (strategie marketingowe, autor, marka), kategorią tekstualną (gatunek, fabuła, struktura) i kategorią krytyczną (widzowie – recepcja, instytucja). Remaki, podobnie jak Altmanowskie gatunki, odnajdują się w przekroczeniu zbioru, całości korpusu filmów. Remaking nie jest więc jedynie wewnętrzną właściwością tekstów czy widzów, ale produktem ubocznym, wtórnym rezultatem szerszej działalności dyskursywnej.
Słowa kluczowe:
remake, Robert Altman, kultura wyczerpaniaBibliografia
Altman, Robert. 2012. Gatunki filmowe. Tłum. M. Zawadzka. Warszawa.
Google Scholar
Badmington, Neil. 2001. Pod almighty!; or humanism, posthumanism, and the strange case of “Invasion of the Body Snatchers”. „Textual Practice” 15 (1)Brooker, Keith. 2006. Alternate Americas: Science Fiction Films and American Culture. Westport.
DOI: https://doi.org/10.1080/09502360010013848
Google Scholar
Eberwein, Robert. 1998. Remakes and Cultural Studies. W: A. Horton, S. Y. McDougal (red.). Play It Again, Sam. Retakes on Remakes. Berkeley.
DOI: https://doi.org/10.1525/9780520310216-003
Google Scholar
Eco, Umberto. 1990. Innowacja i powtórzenie: pomiędzy modernistyczną i postmodernistyczną estetyką. Tłum. T. Rutkowska. „Przekazy i Opinie” 1-2.
Google Scholar
Finney, Jack. 1993. Inwazja porywaczy ciał. tłum. H. Makarewicz. Katowice.
Google Scholar
Greenberg, Harvey Roy. 1998. Raiders of the Lost Text: Remaking as Contested Homage in “Always”. W: A. Horton, S. Y. McDougal (red.). Play It Again, Sam. Retakes on Remakes. Berkeley.
DOI: https://doi.org/10.1525/9780520310216-009
Google Scholar
Hoberman, Jim, Jonathan Rosenbaum. 2011. Midnight Movies. Seans o północy. Tłum. M. Oleszczyk. Warszawa – Kraków.
Google Scholar
Insdorf, Anette. 2012. Contemporary Film Directors: Philip Kaufman. Baltimore.
DOI: https://doi.org/10.5406/illinois/9780252036859.001.0001
Google Scholar
Leitch, Thomas. 1990. Twice-Told Tales: The Rhetoric of the Remake. „Literature/Film Quarterly” t. 18, nr 3.
Google Scholar
Mazdon, Lucy. 2000. Encore Hollywood: Remaking French Cinema. London.
Google Scholar
Neale, Steve. 2000. Genre and Hollywood. London – New York.
Google Scholar
Ray, Robert B. 1985. Certain Tendency of the Hollywood Cinema, 1930 – 1980. New Jersey.
DOI: https://doi.org/10.1515/9780691216164
Google Scholar
Schweishelm, Kathryn. 2012. Remaking “The Stepford Wives”, Remodeling Feminism. W: K. Loock, C. Verevis (red.). Film Remakes, Adaptations and Fan Production. Remake/Remodel. New York.
DOI: https://doi.org/10.1057/9781137263353_6
Google Scholar
Sobchack, Vivian. 1997. Screening Space. The American Science Fiction Film. New Brunswick – London.
Google Scholar
Verevis, Constantine. 2006. Film Remakes. Edinburgh.
DOI: https://doi.org/10.1515/9780748626250
Google Scholar
Autorzy
Agnieszka Nierackakwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Śląski Polska
Dr hab., wykładowca w Zakładzie Filmoznawstwa i Wiedzy o Mediach Uniwersytetu Śląskiego. Zajmuje się problematyką przemian audiowizualnej kultury popularnej w kontekście przemian technologicznych, ponowoczesnym kinem gatunków, technologiami cielesności. Autorka tekstów poświęconych tej tematyce w tomach zbiorowych. Współredaktorka książki Media, ciało, pamięć. O współczesnych tożsamościach kulturowych (2006).
Statystyki
Abstract views: 60PDF downloads: 66
Licencja
Prawa autorskie (c) 2014 Agnieszka Nieracka
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
