Warszawskie Towarzystwo Muzyczne w pierwszym roku swego istnienia. Nowe ustalenia

Recenzowany

Wioleta Muras


Uniwersytet Wrocławski (Polska)
https://orcid.org/0000-0002-1714-5199

Abstrakt

Założone w lutym 1871 r. Warszawskie Towarzystwo Muzyczne, należało w II poł. XIX w. do czołówki instytucji kulturalnych w Warszawie. Pierwszym jego dyrektorem był Aleksander Zarzycki – kompozytor i bardzo ceniony wówczas pianista. WTM organizował m.in. trzy rodzaje spotkań muzycznych o charakterze koncertów. Początki działalności były bardzo pomyślne, czego przejawem była świetna sytuacja finansowa i pokaźna liczba zapisanych członków (ponad tysiąc osób). Z czasem zaczęły pojawiać się krytyczne komentarze wobec dyrektora, sugerujące nie najlepsze jego stosunki z członkami komitetu.


Słowa kluczowe:

Warszawskie Towarzystwo Muzyczne, Aleksander Zarzycki, muzyka polska XIX wieku, koncerty

Chechlińska, Zofia. „Zarzycki Aleksander”. W: Die Musik in Geschichte und Gegenwart. Allgemeine Enzyklopädie der Musik, Personenteil, red. Ludwig Finscher, 1356. Kassel: Bärenreiter-Verlag, 2007.
  Google Scholar

Chmara-Żaczkiewicz, Barbara. „Zarzycki Aleksander”. W: Encyklopedia muzyczna PWM, red. Elżbieta Dziębowska. T. 12, 331–333. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012.
  Google Scholar

Dybowski, Stanisław. Słownik pianistów polskich. Warszawa: Selene, 2003.
  Google Scholar

Mazepa, Teresa. „Lwowskie towarzystwa muzyczne – z dziejów życia muzycznego we Lwowie do 1939 roku”. W: Między muzykologiczną refleksją a pedagogiczną pasją, red. Grażyna Darłak, 154–165. Katowice: Akademia Muzyczna w Katowicach, 2008.
  Google Scholar

Poniatowska, Irena. Twórczość muzyczna w drugiej połowie XIX wieku. Warszawa: Sutkowski Edition, 2010 (= Historia muzyki polskiej 5/2A).
  Google Scholar

Popielska, Klaudia. Twórczość Aleksandra Zarzyckiego. Inspiracje – gatunki – język muzyczny. Dysertacja doktorska, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2023.
  Google Scholar

Skarbowski, Jerzy. Sylwetki pianistów polskich. T. 1, Od Wincentego Lessla do Henryka Pachulskiego. Rzeszów: Wydawnictwo Oświatowe FOSZE, 1996.
  Google Scholar

Spóz, Andrzej. „Instytucje muzyczne w Warszawie w drugiej połowie XIX wieku”. W: Kultura muzyczna Warszawy drugiej połowy XIX wieku, red. Andrzej Spóz, 34–41. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980.
  Google Scholar

Spóz, Andrzej. Warszawskie Towarzystwo Muzyczne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971.
  Google Scholar

Spóz, Andrzej. „Warszawskie Towarzystwo Muzyczne”. W: Kultura muzyczna Warszawy drugiej połowy XIX wieku, red. Andrzej Spóz, 42–53. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980.
  Google Scholar

Starczewski, Feliks. „Warszawskie Towarzystwo Muzyczne”. Muzyka Polska 11, nr 1 (1934): 62–65.
  Google Scholar

Szczepańska-Lange, Elżbieta. Życie muzyczne w Warszawie w drugiej połowie XIX wieku. Warszawa: Sutkowski Edition, 2010 (= Historia muzyki polskiej 5/2B).
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2024-10-07

Cited By / Share

Muras, W. (2024). Warszawskie Towarzystwo Muzyczne w pierwszym roku swego istnienia. Nowe ustalenia. Muzyka, 69(3), 103–126. https://doi.org/10.36744/m.3421

Autorzy

Wioleta Muras 

Uniwersytet Wrocławski Polska
https://orcid.org/0000-0002-1714-5199

Statystyki

Abstract views: 89
PDF downloads: 39


Licencja

Prawa autorskie (c) 2024 Wioleta Muras

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Autor udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku w „Muzyce” przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.

Artykuły w zeszytach od 2018/1 do 2022/3 publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.