„Koperczaki ” i „Dmuchawce” – odnalezione ludowe kompozycje Witolda Lutosławskiego
Abstrakt
Na ponad pół wieku skryły się przed oczami badaczy dwa utwory Witolda Lutosławskiego, które obecnie udało się odnaleźć zarówno w formie partytury jak i nagrania w dwóch archiwach: Paul Sacher Fundation oraz Archiwum Polskiego Radia. Oba dzieła reprezentują użytkową twórczość kompozytora. Koperczaki to jedna z audycji radiowych, która powstała przy współpracy reżysera Jana Koechera prawdopodobnie w 1949 roku. Autorzy opracowali ją w formie wokalno-instrumentalnej suity, wykorzystując ludowe teksty pieśni (lub ich parafrazy) pochodzące z różnych regionów polski. Materiał muzyczny składa się z trzynastu ludowych melodii, zazwyczaj bezpośrednich cytatów, które otrzymały prosty akompaniament zespołu instrumentalnego. Słychać tutaj częste współbrzmienia kwintowe, respektowanie ram tonalności dur-moll, w tym konwencjonalne kontrasty trybów w odcinkach wolnych, prostą rytmikę oraz schematyzm budowy faz i zdań. Audycja ta doskonale wpisała się w propagowaną estetykę socrealizmu, toteż była jedną z najczęściej emitowanych dzieł użytkowych z muzyką Lutosławskiego na radiowej antenie.
Kolejnym odnalezionym utworem są pochodzące z 1954 roku Dmuchawce, napisane na zamówienie Zespołu Pieśni i Tańca „Skolimów”. To zaledwie pięciominutowe dzieło, przeznaczone na głosy wokalne oraz orkiestrę symfoniczną, nie jest utworem w pełni oryginalnym. Podstawę stanowią dwa tańce (kaziorajka i maryszunka) pochodzące z cyklu Dziesięciu tańców polskich na orkiestrę kameralną z 1953 roku, poprzedzone wstępem i zakończeniem. Obsada orkiestrowa dała kompozytorowi okazję do barwnego, szczególnie w zakresie kolorystyki orkiestrowej, zaaranżowania ludowych tematów. Większe znaczenie mają środki artykulacyjne, ponadto pojawiają się tutaj dysonujące brzmienia, tak typowe dla jego utworów autonomicznych. Oba utwory stanowią historyczne świadectwo twórczości, która z pewnością nigdy by nie powstała, gdyby nie wprowadzono w Polsce socrealistycznej doktryny.
Instytucje finansujące
Statystyki
Abstract views: 46PDF downloads: 17
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Wioleta Muras

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku w „Muzyce” przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.
Artykuły w zeszytach od 2018/1 do 2022/3 publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Wioleta Muras, Dwie wizje muzyki. Partytury Zbigniewa Turskiego i Stefana Kisielewskiego do inscenizacji „Kordiana” Juliusza Słowackiego z 1956 roku , Muzyka: Tom 67 Nr 2 (2022)
- Wioleta Muras, Muzyka Artura Malawskiego do krakowskiej inscenizacji „Wyzwolenia” Stanisława Wyspiańskiego (1957) na tle wydarzeń odwilży , Muzyka: Tom 65 Nr 3 (2020)
- Wioleta Muras, Koncerty na fortepian Aleksandra Zarzyckiego. Nowe fakty w świetle źródeł , Muzyka: Tom 67 Nr 4 (2022)
- Wioleta Muras, Warszawskie Towarzystwo Muzyczne w pierwszym roku swego istnienia. Nowe ustalenia , Muzyka: Tom 69 Nr 3 (2024)
- Wioleta Muras, Podążając śladami dźwiękowej wyobraźni. Muzyka Witolda Lutosławskiego w słuchowiskach Polskiego Radia , Muzyka: Tom 61 Nr 2 (2016)
- Wioleta Muras, Dekada współpracy artystycznej Witolda Lutosławskiego z Teatrem Polskim w Warszawie (1948–1958) , Muzyka: Tom 61 Nr 1 (2016)