Pękiel według Pękalskiego. Nieznany przekaz „Missa in defectu unius contraaltus” Bartłomieja Pękiela ze zbiorów archiwum krakowskiej kapituły katedralnej

Marek Bebak

Abstrakt

W komunikacie prezentowany jest nieznany przekaz Missae in defectu unius contraaltus Bartłomieja Pękiela, odnaleziony pośród anonimowych rękopisów sporządzonych w XVIII wieku przez Józefa Tadeusza Benedykta Pękalskiego dla kolegium rorantystów katedry krakowskiej. Rękopis o sygnaturze Kk I.26 przechowywany jest w Archiwum Krakowskiej Kapituły Katedralnej. Do tej pory kompozycja Pękiela znana była jedynie ze zdekompletowanego rękopisu wawelskiego Kk I.6 (brakowało najwyższego z trzech głosów). W niniejszym komunikacie zawarto opis manuskryptu Kk I.26 oraz przykłady modyfikacji, jakie wprowadził do swej kopii skryptor. Wśród nich należy wskazać przede wszystkim zwiększenie liczby głosów z trzech (dwa tenory, z czego pierwszy niezachowany, i bas) do sześciu (alt, trzy tenory, z czego jeden mógł być wykonywany ad libitum, ponieważ zdwajał partię tenoru I, bas i basso ripieno, który jest dosłownym powtórzeniem głosu basowego, i w którym podpisany został tekst słowny). Bez podjęcia szczegółowych analiz stylistycznych, nie jest możliwe stwierdzenie, czy któryś z dodanych przez Pękalskiego głosów (alt lub tenor) został skomponowany przez Bartłomieja Pękiela, jednak podjęto już odpowiednie kroki zmierzające do rozwiązania tego problemu badawczego oraz wydania edycji źródłowo-krytycznej kompozycji.