Zygmunt Mycielski i Andrzej Panufnik – o muzycznej przyjaźni ponad żelazną kurtyną

Beata Bolesławska-Lewandowska

Abstrakt

Zygmunt Mycielski i Andrzej Panufnik to dwie ważne postaci polskiego życia muzycznego II połowy XX wieku. Obaj rozpoczynali muzyczne kariery w latach przedwojennych, a po drugiej wojnie światowej włączyli się aktywnie w odbudowę życia muzycznego w kraju. W roku 1954 Andrzej Panufnik podjął decyzję o emigracji z komunistycznej Polski i na resztę życia osiadł w Wielkiej Brytanii. Pozostał jednak w stałym kontakcie z Zygmuntem Mycielskim. O tym, jak bliskie przyjacielskie więzy łączyły obu twórców świadczy zachowana korespondencja, obejmująca pond 450 listów, pisanych na przestrzeni lat od 1949 do 1987. Listy te, przygotowywane do publikacji przez autorkę artykułu, pozostają pięknym świadectwem muzycznych zainteresowań obu twórców, ich przemyśleń i reakcji na temat zachodzących wokół nich przemian w świecie muzycznym i politycznym, jak również spraw osobistych. Są dowodem na to, że mimo znalezienia się po dwóch stronach „żelaznej kurtyny” udało im się utrzymać przyjaźń, opartą na zbliżonym postrzeganiu roli muzyki i spraw muzycznych. Poruszane w listach tematy przynoszą szereg cennych informacji dotyczących biografii i twórczości obu kompozytorów, jak też wydarzeń z życia muzycznego i historyczno-politycznego Polski i świata II połowy XX wieku. Artykuł przybliża postaci Zygmunta Mycielskiego i Andrzeja Panufnika w kontekście ich wieloletniej przyjaźni, zapisanej w obustronnej korespondencji twórców.