Augustinus, zapoznany muzyk Zygmunta III zidentyfikowany

Recenzowany

Barbara Przybyszewska-Jarmińska


Instytut Sztuki, Polska Akademia Nauk (Polska)
https://orcid.org/0000-0002-9625-7366

Abstrakt

Augustinus był włoskim muzykiem znanym muzykologom tylko z imienia i tylko ze źródła spisanego w maju 1598 r., kiedy Zygmunt III wraz z wybranymi dworzanami udawał się do Szwecji. Testament zachowany w AGAD, Księgi miejskie Starej Warszawy 11, k. 145v–146, sporządzony 17 VI 1598 r., zawiera zniekształcone nazwisko muzyka, które stanowi „trop” do dalszych badań, w wyniku których możliwe stało się jego zidentyfikowanie oraz ustalenie, że był śpiewakiem, a przed przyjazdem do Rzeczpospolitej działał w Padwie i Pradze.



Słowa kluczowe:

Augustinus, Agostino Trevisano, Agostino Trivisano, muzycy włoscy, dwór Zygmunta III w Warszawie, katedra w Padwie, dwór Rudolfa II w Pradze, testament

Bizzarini, Marco. Marenzio: la carriera di un musicista tra Rinascimento e Controriforma. Rodengo Saiano: Promozione Franciacorta, 1998.
  Google Scholar

Casimiri, Raffaele. „Musica e musicisti nella Cattedrale di Padova nei sec. XIV, XV, XVI. Contributo per una storia”. Note d’Archivio per la Storia Musicale 19, fasc. 3 (1942): 49–92.
  Google Scholar

Grazer Nuntiatur. T. 2, Nuntiatur des Germanico Malaspina und des Giovanni Andrea Caligari 1582–1587, wyd. Johann Rainer. Wien: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, 1981.
  Google Scholar

Karpiński, Andrzej. Pauperes. O mieszkańcach Warszawy XVI i XVII wieku. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983.
  Google Scholar

Przybyszewska-Jarmińska, Barbara. „Annibale Stabile i początki włoskiej kapeli Zygmunta III Wazy”. Muzyka 46, nr 2 (2001): 93–99.
  Google Scholar

Przybyszewska-Jarmińska, Barbara. Muzyczne dwory polskich Wazów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 2007.
  Google Scholar

Przybyszewska-Jarmińska, Barbara. „W poszukiwaniu dawnej świetności. Glosy do książki Anny i Zygmunta Szweykowskich «Włosi w kapeli królewskiej polskich Wazów»”. Muzyka 43, nr 2 (1998): 91–115.
  Google Scholar

Szweykowska, Anna. „Przeobrażenia w kapeli królewskiej na przełomie XVI i XVII wieku”. Muzyka 13, nr 2 (1968): 3–21.
  Google Scholar

Szweykowska Anna, Zygmunt M. Szweykowski. Włosi w kapeli królewskiej polskich Wazów. Kraków: Musica Iagellonica, 1997.
  Google Scholar

Testamenty mieszczan warszawskich od XV do końca XVII wieku. Katalog, opr. Agnieszka Bartoszewicz, Andrzej Karpiński, Katarzyna Warda. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 2010.
  Google Scholar

Wrede, Marek. Itinerarium króla Zygmunta III. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 2019.
  Google Scholar

Žáčková Rossi, Michaela. The Musicians at the Court of Rudolf II. The Musical Entourage of Rudolf II (1576–1612) Reconstructed from the Imperial Accounting Ledgers. Prague: KLP, 2017 (= Clavis Monumentorum Musicorum Regni Bohemiae, Series S (Subsidia) 6).
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2025-12-31

Cited By / Share

Przybyszewska-Jarmińska, B. (2025). Augustinus, zapoznany muzyk Zygmunta III zidentyfikowany. Muzyka, 70(4), 125–132. https://doi.org/10.36744/m.4696

Autorzy

Barbara Przybyszewska-Jarmińska 

Instytut Sztuki, Polska Akademia Nauk Polska
https://orcid.org/0000-0002-9625-7366

Statystyki

Abstract views: 0
PDF downloads: 0


Licencja

Prawa autorskie (c) 2025 Barbara Przybyszewska-Jarmińska

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Autor udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku w „Muzyce” przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.

Artykuły w zeszytach od 2018/1 do 2022/3 publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.