Geistlicher Gesang in der Reformationszeit. Lieder und Gesangbücher in der Oberlausitz, in Böhmen und Niederschlesien, ed. Dietrich Meyer, Dresden 2019

Antonio Chemotti


Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk (Polska)
https://orcid.org/0000-0002-8279-7265

Abstrakt

Recenzja książki: Geistlicher Gesang in der Reformationszeit. Lieder und Gesangbücher in der Oberlausitz, in Böhmen und Niederschlesien, red. Dietrich Meyer, Dresden 2019


Słowa kluczowe:

hymny (Kirchenlieder), wydania hymnów, Górne Łużyce, Dolny Śląsk, Czechy, Reformacja, Europa Środkowa, Europa Wschodnia

Chemotti, Antonio. The Hymnbook of Valentin Triller (Wrocław 1555). Musical Past and Regionalism in Early Modern Silesia. Warsaw: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2020.
  Google Scholar

Ein New Geseng buchlen (Jungbunzlau: n.n., 1531), RISM B/8 1531-02.
  Google Scholar

Ein Schlesich singebüchlein (Wrocław: Crispin Scharffenberg, 1555). RISM B/8 1555-07.
  Google Scholar

Eyn Gesang Buchlien geystlicher Gesenge (Wrocław: Adam Dyon, 1525). RISM B/8 1525-04.
  Google Scholar

Mańko-Matysiak, Anna. Eyn gesang Buchlein Geystlicher gesēge Psalmē ... das älteste Gesangbuch Schlesien – Breslau 1525. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004.
  Google Scholar

https://www.akademie-herrnhut.de, accessed 1 October 2020.
  Google Scholar


Opublikowane
2020-12-30

Cited By / Share

Chemotti, A. (2020). Geistlicher Gesang in der Reformationszeit. Lieder und Gesangbücher in der Oberlausitz, in Böhmen und Niederschlesien, ed. Dietrich Meyer, Dresden 2019. Muzyka, 65(4), 183–186. https://doi.org/10.36744/m.666

Autorzy

Antonio Chemotti 

Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk Polska
https://orcid.org/0000-0002-8279-7265

Statystyki

Abstract views: 256
PDF downloads: 180


Licencja

Prawa autorskie (c) 2020 Antonio Chemotti

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku w „Muzyce” przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.

Artykuły w zeszytach od 2018/1 do 2022/3 publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.