Iwona Lindstedt, „«Piszę tylko muzykę». Kazimierz Serocki”, Kraków 2020
Agnieszka Draus
Akademia Muzyczna im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie (Polska)
https://orcid.org/0000-0001-9709-2930
Abstrakt
Recenzja książki: Iwona Lindstedt, „Piszę tylko muzykę”. Kazimierz Serocki, Kraków 2020.
Książka Iwony Lindstedt o Serockim to jedna z najbardziej wartościowych propozycji PWM-u, adresowana do szerokiego odbiorcy. Jest lekturą wymagającą i obszerną, gdyż wymyka się kategorii popularnych dziś wydań kieszonkowych, ocierających się niebezpiecznie o zarzut „wszystkiego i niczego jednocześnie“. Nie uwodzi również czytelnika socjotechniczną narracją odbrązawiania mitów czy sensacyjnych wątków - które są może i poczytnie atrakcyjne, lecz nieraz dalekie od tzw. prawdy możliwie najsilniej zobiektywizowanej. Stanowi za to rzetelny, porządnie udokumentowany obraz kompozytora i jego dzieła, od genezy do rezonansu, z całą mocą należnej mu powagi, ale z lekkością języka powieści, która wciąga w historię postaci absolutnie dla polskiej kultury wyjątkowej.
Słowa kluczowe:
Kazimierze Serocki, muzyka polska, muzyka wspołczesna, muzyka awangardowa, biografiaBibliografia
Kienik, Tomasz. Sonorystyka Kazimierza Serockiego. Wrocław: Akademia Muzyczna im. K. Lipińskiego we Wrocławiu, 2016.
Google Scholar
Miłosz, Czesław. Zniewolony umysł, http://niniwa22.cba.pl/milosz_ketman.htm, dostęp 16 VII 2022.
Google Scholar
Tomaszewski, Mieczysław. Interpretacja integralna dzieła muzycznego. Rekonesans. Kraków: Akademia Muzyczna w Krakowie, 2000.
Google Scholar
Zieliński, Tadeusz A. O twórczości Kazimierza Serockiego. Kraków: PWM, 1985.
Google Scholar
Autorzy
Agnieszka DrausAkademia Muzyczna im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie Polska
https://orcid.org/0000-0001-9709-2930
Statystyki
Abstract views: 94PDF downloads: 88
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Agnieszka Draus
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku w „Muzyce” przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.
Do zeszytu 3/2022 włącznie artykuły publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
