The End of the Ars Nova in Italy. The San Lorenzo Palimpsest and Related Repertories, eds. Antonio Calvia, Stefano Campagnolo, Andreas Janke, Maria Sofia Lannutti, John Nádas, Firenze 2020
Manon Louviot
University of Leuven (Belgia)
Abstrakt
Recenzja książki: The End of the Ars Nova in Italy. The San Lorenzo Palimpsest and Related Repertories, eds. Antonio Calvia, Stefano Campagnolo, Andreas Janke, Maria Sofia Lannutti, John Nádas, Firenze 2020
Słowa kluczowe:
Muzyka włoska, Ars novaBibliografia
Atkinson, Niall. The Noisy Renaissance: Sound, Architecture, and Florentine Urban Life, University Park. Pennsylvania: Penn State University Press, 2016.
DOI: https://doi.org/10.1515/9780271077833
Google Scholar
D’Accone, Frank. ‘Una nuova fonte dell’ars nova italiana: il codice San Lorenzo, 2211’. Studi Musicali 13 (1984): 3–32.
Google Scholar
Janke, Andreas and Claire MacDonald. ‘Multispectral Imaging of the San Lorenzo Palimpsest (Florence, Archivio del Capitolo di San Lorenzo, Ms. 2211)’. Manuscript Cultures 7 (2014): 113–25.
Google Scholar
Janke, Andreas and John Nádas, eds. The San Lorenzo Palimpsest: Florence, Archivio del Capitolo di San Lorenzo, Ms. 2211, v. 1, Introductory Study, v. 2, Multispectral Images. Lucca: Libreria Musicale Italiana, 2016.
Google Scholar
Lannutti, Maria Sofia. ‘Combining Romance Philology and Musicology through a New Interdisciplinary Approach: The ERC Advanced Grant Project ArsNova’. Medioevo romanzo 44 (2020): 145–171.
Google Scholar
Autorzy
Manon LouviotUniversity of Leuven Belgia
Statystyki
Abstract views: 146PDF downloads: 101
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Manon Louviot
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku w „Muzyce” przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.
Do zeszytu 3/2022 włącznie artykuły publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
