Zjawisko muzycznych idées fixes w twórczości kompozytorskiej Eugeniusza Morawskiego: w poszukiwaniu genezy i interpretacji

Oskar Łapeta


Uniwersytet Warszawski (Polska)
https://orcid.org/0000-0003-1036-3262

Abstrakt

Przedmiotem refleksji w niniejszym studium są dwie myśli muzyczne, obsesyjnie powracające w wielu dziełach Eugeniusza Morawskiego, będące wręcz emblematem jego stylu kompozytorskiego. Pierwszą z nich jest motyw dzwonów (pematy symgoniczne oparte na utworach Edgara Allana Poego, Nevermore i Ulalume, balety Świtezianka i Miłość, muzyka do sztuki Juliusza Słowackiego Lilla Weneda), drugą zaś – temat kojarzony w dziełach programowych kompozytora ze śmiercią kobiety (Nevermore i Świtezianka). Obie myśli powracają stale w poematach symfonicznych, baletach i muzyce scenicznej Morawskiego, uzasadniając tym samym określenie ich mianem idée fixe.


Słowa kluczowe:

Eugeniusz Morawski, idée fixe, Ulalume, Nevermore, Świtezianka, Lilla Weneda, Miłość

Pobierz


Opublikowane
2019-10-01

Cited By / Share

Łapeta, O. (2019). Zjawisko muzycznych idées fixes w twórczości kompozytorskiej Eugeniusza Morawskiego: w poszukiwaniu genezy i interpretacji. Muzyka, 64(3), 69–89. https://doi.org/10.36744/m.92

Autorzy

Oskar Łapeta 

Uniwersytet Warszawski Polska
https://orcid.org/0000-0003-1036-3262

Statystyki

Abstract views: 337
PDF downloads: 250


Licencja

Prawa autorskie (c) 2019 Muzyka

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku w „Muzyce” przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.

Artykuły w zeszytach od 2018/1 do 2022/3 publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.