Studia nad muzyką Indonezji w Polsce i na świecie

Recenzowany

Marzanna Popławska


Uniwersytet Wrocławski (Polska)
https://orcid.org/0000-0002-0734-7758

Abstrakt

Etnomuzykologię przyjęło się uważać za dyscyplinę anty-kanoniczną, chociaż zdecydowanie nie można zaprzeczyć istnieniu stałych obszarów zainteresowań – zarówno badawczych, jak i edukacyjnych (Danielson 2007). Do takich stałych obszarów zalicza się muzyka indonezyjska, a zwłaszcza jawajska, która jako przedmiot badań funkcjonuje od czasów Jaapa Kunsta (pocz. XX w.). Jego prace z lat trzydziestych i czterdziestych położyły podwaliny pod subdyscyplinę studiów etnomuzykologicznych – studia nad muzyką indonezyjską oraz – w szerszym zakresie – nad sztukami performatywnymi Indonezji. 

W Polsce zainteresowania badawcze muzyką indonezyjską – w porównaniu do badań na świecie, zwłaszcza w USA – znajdują się na początku swojej drogi, niemniej tego ich rozwój jest dynamiczny, ekspansywny i przyszłościowy. 

Niniejszy artykuł systematyzuje domeny naukowych zainteresowań muzyką Indonezji, zwracając uwagę na te o największej i najmniejszej koncentracji badań. Autorka poddaje analizie przyczyny takiego stanu rzeczy, próbując nakreślić perspektywiczny plan dla polskich badań nad muzyką Indonezji.



Pobierz


Opublikowane
2016-03-28

Cited By / Share

Popławska, M. (2016). Studia nad muzyką Indonezji w Polsce i na świecie. Muzyka, 61(4), 111–129. https://doi.org/10.36744/m.3971

Autorzy

Marzanna Popławska 

Uniwersytet Wrocławski Polska
https://orcid.org/0000-0002-0734-7758

Statystyki

Abstract views: 31
PDF downloads: 18


Licencja

Prawa autorskie (c) 2024 Marzanna Popławska

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Autor udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku w „Muzyce” przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.

Artykuły w zeszytach od 2018/1 do 2022/3 publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Muzyce”, zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.