Lubomír Tyllner, Zdeněk Vejvoda, „Česká lidová píseň: historie, analýza, typologie”, Praha 2019

Bartkowski, Bolesław. Polskie śpiewy religijne w żywej tradycji: style i formy. Kraków: PWM, 1987.
  Google Scholar

Bartók, Béla. Das ungarische Volkslied. Versuch einer Systematisierung der ungarischen Bauernmelodien. Berlin–Leipzig: Walter de Gruyter & Co, 1925 (A magyar népdal, Budapest: Rózsavölgyi És Társa, 1924).
  Google Scholar

Bartók, Béla. Serbo-Croatian Folk Songs. New York: Columbia University Press, 1951.
DOI: https://doi.org/10.7312/bart92758   Google Scholar

Bielawski, Ludwik. „Muzyka ludowa polska”. W: Słownik folkloru polskiego, red. Julian Krzyżanowski, 240–264. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1965.
  Google Scholar

Bielawski, Ludwik. Rytmika polskich pieśni ludowych. Kraków: PWM, 1970.
  Google Scholar

Bielawski, Ludwik. Tradycje ludowe w kulturze muzycznej. Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1999.
  Google Scholar

Bobrowska, Jadwiga R. Polska folklorystyka muzyczna. Katowice: Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, 2000.
  Google Scholar

Czekanowska, Anna. „Polska muzyka ludowa”. W: Encyklopedia muzyki, red. Andrzej Chodkowski, 699–702. Warszawa: PWN, 2006.
  Google Scholar

Elscheková, Alica, Oskár Elschek. Úvod do štúdia ľudovej hudby. Bratislava: Hudobné centrum, 2005.
  Google Scholar

Georg Philipp Telemann, Autobiografie, 1718, 1729, 1740, przekł. Jerzy Prokopiuk, red. Janusz Ziembiński. Pszczyna: Muzeum Zamkow, 1994.
  Google Scholar

Holý, Dušan. Probleme der Entwicklung und des Stils der Volksmusik. Volkstümliche Tanzmusik auf der mährischen Seite der Weißen Karpaten. Brno: Univerzita J.E. Purkyně v Brně, 1969.
  Google Scholar

Hostinský, Otakar, red. 36 nápěvů světských písní českého lidu z 16. Století. Praha: Šimáček, 1892.
  Google Scholar

Járdányi, Pál, red. Ungarische Volksliedtypen. Budapest: Akadémiai, 1964.
  Google Scholar

Kalbáč, Josef, red. Písníčký, které ani čas neodvál. T. 1–11. Třebohostice: [sine nomine], 2008–2018.
  Google Scholar

Karbusický, Vladimír. „Lidovka, dechovka a diskuse kolem nich”. Hudebni rozhledy 15 (1962): 656–657.
  Google Scholar

Kiereś, Małgorzata. „Wiślańsko muzyka i wiślańscy muzykanci”. Kalendarz Cieszyński 11 (1995): 80.
  Google Scholar

Kodály, Zoltán. A magyar népzene. Budapest: Királyi Magyar Egyetemi Nyomda, 1937 (Folk Music of Hungary, red. Lajos Vargyas, Budapest: Corvina, 1982.
  Google Scholar

Kresánek, Jozef. Slovenska ľudová pieseń so stanoviska hudobného. Bratislava: Slovenská akadémia vied a umení, 1951.
  Google Scholar

Markl, Jaroslav. Dudy a dudáci. O jihočeských písních a lidové hudbě. České Budějovice: Krajské nakladatelství, 1962.
  Google Scholar

Printz, Wolfgang Caspar. Phrynis Mytilenaeus, Oder Ander Theil / Des Satyrischen Componistens, Das ist: Fernere Fortzetzung der Musicalischen ReiseBeschreibung, vermittelst / welcher alle und jede Fehler der ungelehrten Componisten höfflich vorgestellet / und darneben die wahre Wissenschafft der Music, auch sonderbare Vortheil und Kunstgriffe / so einem Componisten nützlich und nöthig / aus guten und wahren Gründen gelehret werden. Denen Cantoribus, Organisten und Kunst-Pfeiffern zu beliebigen Gefallen ans Liecht gegeben. Sagan: C. Okel, 1677.
  Google Scholar

Printz, Wolfgang Caspar. Phrynis oder Satyrischer Componist, Welcher Vermittelst einer Satyrischen Geschicht alle und iede Fehler / der ungelehrten / selbgewachsenen / ungeschickten und unverständigen Componisten höfflich darstellet / und darneben lehret / wie ein Musicalisches Stück rein / ohne Fehler und nach dem rechten Grunde zu componiren und zu setzen sey: Dessen Erster Theil enthält Synopsin Musices Poeticae, oder Eine kurtze Einleitung zur Kunst nach dem rechten Grunde zu componiren. Denen Cantoribus, Organisten und Kunst-Pfeiffern zu beliebigen Gefallen aufgesetzt / und ans Licht gegeben, Quedlinburg: Christian Okels, 1676.
  Google Scholar

Przerembski, Zbigniew J. „Polska. Muzyka ludowa”. W: Nowa encyklopedia powszechna PWN. T. 5, 180. Warszawa: PWN, 1996.
  Google Scholar

Przerembski, Zbigniew J. Style i formy melodyczne polskich pieśni ludowych. Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1994.
  Google Scholar

Sárosi, Bálint. Folk music. Hungarian Musical Idiom. Budapest: Corvina, 1986.
  Google Scholar

Sobieska, Jadwiga. Polski folklor muzyczny, cz. 1‒2. Warszawa: COPSA, 1982 (Warszawa: CEA, 2006, z suplementem Folklor muzyczny w Polsce, red. Piotr Dahlig).
  Google Scholar

Stęszewski, Jan. „Muzyka ludowa”. W: Etnografia Polski: przemiany kultury ludowej, red. Maria Biernacka. T. 2, 245–284. Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1981.
  Google Scholar

Trojan, Jan. Moravská lidová píseň. Melodika, harmonika. O harmonické struktuře lidové písně jako rezultátu melodické složky. Praha: Editio Supraphon, 1980.
  Google Scholar

Vetterl, Karl, Olga Hrabalová. Nápěvy lidových písní z Moravy a Slezska a jejich základní melodické typy. T. I i II. Brno: Etnologický ústav AV ČR, 2003.
  Google Scholar

Wacław z Oleska [Wacław Michał Zaleski]. Pieśni polskie i ruskie ludu galicyjskiego. Lwów: F. Piller, 1833.
  Google Scholar

Woźniak, Jolanta. Polski folklor muzyczny. Gdańsk: Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna w Gdańsku, 1981.
  Google Scholar

Zoła, Antoni. Melodyka ludowych śpiewów religijnych w Polsce. Lublin: Polihymnia, 2003.
  Google Scholar

Zoła, Antoni. Problem tonalności w polskich śpiewach religijnych z żywej tradycji. Praca doktorska, Katolicki Uniwersytet Lubelski, 1992.
  Google Scholar