Do zagadnienia „niemych skrzypiec”
Malwina Kołt
Uniwersytet WarszawskiAbstrakt
Historię instrumentów muzycznych tworzą nie tylko ich „klasyczne” rodzaje wykorzystywane w podstawowej praktyce muzycznej, lecz także instrumenty eksperymentalne powstające w wyniku poszukiwań nowych konstrukcji, nowych brzmień. Osobną grupę stanowią także specjalne instrumenty do ćwiczeń, służące rozwojowi techniki manualnej, na których, dzięki ich cichemu brzmieniu, można było grać nie przeszkadzając otoczeniu. Należą do nich przede wszystkim tzw. „nieme skrzypce”, którym poświęcony jest niniejszy artykuł. Wbrew nazwie nie są one „nieme”, można na nich uzyskać słyszalne, chociaż ciche dźwięki, co pozwala na ćwiczenie nie tylko techniki palcowania, ale też poprawnej intonacji. Tekst ten poświęcony jest wielości rozwiązań konstrukcyjnych, jakie rozwinęły się w różnych ośrodkach lutniczych wytwarzających ten instrument. „Nieme skrzypce” cieszyły się stosunkowo niedużym zainteresowaniem muzyków, a używanie tego instrumentu ograniczyło rozpowszechnienie skrzypcowych tłumików.
Słowa kluczowe:
instrumenty muzyczne, skrzypce, nieme skrzypce, praktyka wykonawczaAutorzy
Malwina KołtStatystyki
Abstract views: 74PDF downloads: 266
Licencja
Autor udziela niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w kwartalniku „Muzyka” i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy jego ponownym wykorzystaniu (umowa licencyjna do pobrania). W przypadku publikacji wersji innej niż ogłoszona drukiem w „Muzyce” należy wyraźnie to zaznaczyć.