WYTYCZNE DLA AUTORÓW I AUTOREK

„Biuletyn Historii Sztuki” przyjmuje w trybie ciągłym teksty o tematyce zgodnej z naukowym profilem czasopisma. Rozpatrywane są wyłącznie utwory oryginalne, niepublikowane, niezłożone do druku w innych wydawnictwach. Czasopismo nie pobiera żadnych opłat od autorek i autorów. Po zapoznaniu się z wytycznymi i zasadami publikacji można rozpocząć zgłaszanie tekstu tutaj.

W stosunku do wszystkich nadesłanych i kwalifikowanych do druku tekstów redakcja „Biuletynu Historii Sztuki” stosuje procedury mające na celu wykrycie zjawisk ghostwritingu, guest authorship, plagiatów oraz autoplagiatów. Oczekujemy, że autorki i autorzy przeczytają i zaakceptują nasze Zasady etyki publikacyjnej i postępowania w przypadkach nierzetelności.

Zgłoszenie tekstu jest równoznaczne 

• z zadeklarowaniem przez wszystkie autorki i autorów odpowiedzialności za wszystkie aspekty pracy;
• z zapewnieniem, że wszystkie etapy badań zostały przeprowadzone przejrzyście i rzetelnie pod względem etycznym i naukowym, zgodnie z Europejskim kodeksem postępowania w zakresie rzetelności badawczej i/lub wytycznymi Komisji ds. etyki w nauce Polskiej Akademii Nauk;
• ze złożeniem oświadczenia, że praca nie narusza praw autorskich osób trzecich.

Złożenie tekstu oznacza zgodę na poddanie go ocenie w trybie podwójnie ślepej recenzji. Opis naszej procedury recenzyjnej znajduje się tutaj.

Artykuły publikowane są zarówno w języku polskim jak i w języku angielskim. Teksty w języku polskim opatrzone są streszczeniami w języku angielskim. Przyjmujemy artykuły naukowe (o objętości tekstu wraz z przypisami do 70 000 znaków ze spacjami), recenzje ważnych wystaw i książek (o przeciętnej objętości do 20 000 znaków ze spacjami), a także wspomnienia poświęcone zasłużonym historykom sztuki. Co roku publikujemy także kronikę Stowarzyszenia Historyków Sztuki.

Warunkiem przyjęcia artykułu jest dostarczenie abstraktu (max. 1000 znaków ze spacjami), słów-kluczy, streszczenia (max. 9000 znaków ze spacjami), bibliografii załącznikowej oraz noty biograficznej (max. 500 znaków ze spacjami). Autorzy i autorki powinni podać swoją afiliację oraz numer ORCID. Prosimy o dostarczenie ilustracji w osobnych, ponumerowanych plikach (zapisanych w formacie .tiff lub .jpeg, w rozdzielczości 300 DPI) oraz przesłanie sugestii odnośnie do preferowanego rozmiaru i ewentualnego zestawienia ilustracji. Liczba ilustracji nie może przekraczać liczby znormalizowanych stron tekstu (1 strona = 1800 znaków ze spacjami). Na autorach i autorkach spoczywa obowiązek uregulowania praw do reprodukcji ilustracji.

Autorki i autorzy są zobowiązani przygotować tekst według poniższych wytycznych redakcji. Teksty, które nie spełniają wymagań redakcyjnych, mogą zostać odrzucone bądź odesłane do poprawy.

TEKST

Redakcja przyjmuje teksty w formatach .doc, .docx lub .rtf z wstawioną numeracją stron, złożone czcionką Times New Roman (12 punktów), z interlinią 1,5. W tekście wszystkie tytuły (dzieł sztuki, utworów literackich i muzycznych, filmów itp.) powinny być zapisane kursywą; tytuły czasopism w cudzysłowach typograficznych „Tytuł Czasopisma”. Kursywą należy wyróżniać także tytuły/nazwy wystaw, np. Salon Wiosenny im. Józefa Piłsudskiego, Wystawa Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Nazwy wystaw mających charakter imprez cyklicznych zapisujemy bez kursywy, każdy człon nazwy dużą literą (np. I Ogólnopolska Wystawa Plastyki), podobnie jak nazwy imprez artystycznych (np. Biennale Form Przestrzennych w Elblągu, Międzynarodowe Spotkania Artystów, Naukowców i Teoretyków Sztuki w Osiekach, Wystawa i sympozjum „Złotego Grona” w Zielonej Górze). Kursywą zaznaczone być powinny także wszystkie słowa i wyrażenia obcojęzyczne, z wyjątkiem tych, które są powszechnie stosowane i dawno zadomowione w polszczyźnie, np. a priori, a posteriori. Wszystkie cytaty (zarówno w tekście głównym, jak i w przypisach) winny być ujęte w cudzysłów typograficzny – „Lorem ipsum dolor sit amet consectetuer”. Jako cudzysłowu drugiego stopnia należy używać tzw. cudzysłów francuski – «Lorem ipsum dolor sit amet consectetuer». Jeżeli zaistnieje konieczność wprowadzenia cudzysłowu trzeciego stopnia, można zastosować cudzysłów apostrofowy – ‘Lorem ipsum dolor sit amet consectetuer’. Teksty cytowane pochodzące sprzed 1800 r. oraz niepublikowane teksty źródłowe niezależnie od czasu ich powstania winny być przytoczone w brzmieniu oryginalnym. W pozostałych tekstach należy uwspółcześnić ortografię, interpunkcję i gramatykę, zachowując oryginalne brzmienie imion i nazwisk, nazw geograficznych, tytułów (ewentualnie podając w nawiasach kwadratowych [Lorem ipsum dolor sit amet consectetuer] brzmienie właściwe), a także składnię nawet w konstrukcjach niepoprawnych z dzisiejszego punktu widzenia. Zasada uwspółcześniania zapisu generalnie dotyczy również tytułów książek i czasopism wydanych po 1800 r. (np. „Kurier” a nie „Kuryer” czy „Kurjer”, „Ilustrowany” a nie „Illustrowany”). Opuszczenia w cytowanym tekście powinny być zaznaczone wielokropkiem w nawiasie kwadratowym […]. Jeżeli tekst cytowany następuje po dwukropku, a nie zaczyna się od pełnego zdania, należy to zaznaczyć w ten sam sposób (np. : „[…] ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit”¹.). W nawiasie kwadratowym należy umieszczać wszystkie inne odautorskie ingerencje w tekst oryginalny. Numeracja przypisów winna być zapisywana w sposób następujący: „Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit”¹. W przypadku, gdy przypis odnosi się do części zdania, jego numer umieszczany przed oddzielającym ją znakiem interpunkcyjnym (np. „Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit”¹, sed quia non numquam). Jeżeli zdanie kończy np. skrót „r.” lub „w.”, nie stawiamy drugiej kropki po numerze przypisu. W tekście należy stosować skrócony zapis słów rok – np. 1925 r. (ale: w roku 1925) oraz wiek – np. XV w. (ale: w wieku XV). Zalecany jest także zapis np. XV-wieczny oraz lata 20. Określenia połowy czy ćwierci stulecia powinny być zapisane następująco: „w 2. ćwierci XVIII w.”, „1. połowa XX w.”. W datach występujących w tekście głównym nazwa miesiąca winna być zapisana słownie, np. 10 lutego 1920 r.), tak samo w okresach, np. 7–8 listopada 1917 r., 1 lipca – 12 sierpnia 1933 r. Przy kalendarzach juliańskim i gregoriańskim należy zastosować zapis 12/25 września 1903 r., ale: 25 X/7 XI 1917 r. W datach wtrąconych w nawiasie miesiąc zapisuje się cyfrą rzymską i nie stosuje się skrótu r. na końcu (np. 25 X 1876). W przypisach należy stosować zapis miesięcy cyframi rzymskimi (poza cytatami i narracyjnymi fragmentami); w przypadku braku daty dziennej nazwę miesiąca zapisać należy zawsze słownie, np. w listopadzie 1918 r.

PRZYPISY

Imiona, nazwiska autorów oraz tytuły publikacji alfabetem niełacińskim prosimy zapisywać w języku oryginału. Jeżeli możliwe jest rozwiązanie pseudonimu lub kryptogramu czy też ustalenie autorstwa, informację tę należy podać w nawiasie kwadratowym. Nierozwiązany pseudonim, kryptonim czy kryptogram zachowujemy w brzmieniu oryginalnym. W przypisach należy stosować skróty łacińskie:

id. = idem; ead. = eadem; eid. = eidem; eaed. = eaedem; ibid. = ibidem

W tekstach zgłaszanych w języku angielskim prosimy o stosowanie wszystkich zasad Chicago style, 17th Edition (Notes/Bibliography); zob. Chicago Manual of Style. W tekstach zgłaszanych w języku polskim prosimy o zastosowanie się do poniższych zasad.

Każda cytowana publikacja ma dwie formy zapisu:

• dla pierwszego cytowania w przypisie
• dla kolejnego cytowania w przypisie (w uzasadnionych przypadkach dla kolejnego cytowania stosujemy skrót bibliograficzny „ibid.”)

Przykłady zaprezentowane poniżej podawane są w takiej kolejności.

Książka autorska

• Zbigniew Michalczyk, W lustrzanym odbiciu. Grafika europejska a malarstwo w Rzeczypospolitej w czasach nowożytnych (Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 2016), s. 23.
• Michalczyk, W lustrzanym odbiciu, s. 41.

W przypadku książki dostępnej online należy podać datę dostępu oraz adres URL. Uwaga: uwzględniamy jedynie te książki, które online dostępne są w wersji przetworzonej, uniemożliwiającej sporządzenie pełnego zapisu bibliograficznego. Publikacje, których skany dostępne są w bibliotekach cyfrowych (np. Polona, Gallica), opisujemy tak, jak wersje drukowane.

• Arystoteles, Poetyka, tłum. Stanisław Siedlecki, dostęp 31 maja 2023, https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/arystoteles-poetyka.html.
• Arystoteles, Poetyka.

Książka wieloautorska

• Stanisław Lorentz, Andrzej Rottermund, Klasycyzm w Polsce (Warszawa: Arkady, 1984), s. 37.
• Lorentz, Rottermund, Klasycyzm w Polsce, s. 38.

Książka autorska/wieloautorska z tłumaczem, redaktorem lub wydawcą

• Erwin Panofsky, Perspektywa jako „forma symboliczna”, tłum. Grażyna Jurkowlaniec (Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2008), s. 98.
• Panofsky, Perspektywa jako „forma symboliczna”, s. 99.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz, Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia, red. Maciej Soin (Skierniewice: Wydawnictwo FiS, 1992), s. 10.
• Witkiewicz, Nowe formy w malarstwie, s. 11.

Rozdział lub część książki

• Mieczysław Porębski, „Styl wieku XIX”, w: id., Studia z historii sztuki polskiej XIX i XX w. (Warszawa: PWN, 1975), s. 131.
• Porębski, „Styl wieku XIX”, s. 133.

Artykuł w tomie zbiorowym lub publikacji pokonferencyjnej

• Andrzej Szczerski, „Nowa Europa – nowe państwa na Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych i Nowoczesnego Przemysłu w Paryżu w 1925 roku”, w: Wystawa paryska 1925. Materiały z sesji naukowej Instytutu Sztuki PAN, Warszawa, 16–17 listopada 2005 roku, red. Joanna M. Sosnowska (Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 2007), s. 59.
• Szczerski, „Nowa Europa”, s. 60.

Eseje i hasła katalogowe

• Andrea Baffoni, „Prampolini – początki. Manifesty i projekty teatralne w pierwszej dekadzie XX wieku”, w: Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy, wyst., Muzeum Sztuki, Łódź, red. Przemysław Strożek (Łódź: Muzeum Sztuki, 2017), s. 35.
• Baffoni, „Prampolini – początki”, s. 36.

Wstęp, wprowadzenie lub inna część książki lub katalogu

• Ksawery Piwocki, „Wstęp”, w: Sztuka wszędzie. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie 1904–1944, Jola Gola, Maryla Sitkowska, Agnieszka Szewczyk (Warszawa: Akademia Sztuk Pięknych, 2012), s. 10.
• Piwocki, „Wstęp”, s. 10.

Jeżeli tekst otwierający publikację nie ma własnego tytułu, stosujemy zapis następujący:

• Kazimierz Malinowski, [Wstęp], w: Tytus Czyżewski, kat. wyst., Muzeum Narodowe w Poznaniu, red. Maria Dąbrowska (Poznań: Muzeum Narodowe w Poznaniu, 1974), s. nlb.
• Malinowski, [Wstęp], s. nlb.

Artykuł w czasopiśmie naukowym

• Stanisław Mossakowski, „Europejski kontekst renesansowej przebudowy królewskiego pałacu na Wawelu. Neapol – Urbino – Buda”, Biuletyn Historii Sztuki 78, nr 1 (2016), s. 27.
• Mossakowski, „Europejski kontekst renesansowej przebudowy królewskiego pałacu na Wawelu”, s. 28.

Jeżeli artykuł jest dostępny online, należy podać numer DOI.

• Joanna Sikorska, „Św. Jerzy z Wielkopolski. Meandry recepcji miedziorytu Albrechta Dürera”, Biuletyn Historii Sztuki 81, nr 1 (2019), s. 15, https://doi.org/10.36744/bhs.100.
• Sikorska, „Św. Jerzy z Wielkopolski”, s. 17.

W przypadku braku numeru DOI należy podać datę dostępu oraz adres URL.

• Zbigniew Taranienko, „Leszek Mądzik i jego Scena Plastyczna”, Aspiracje 40, nr 2 (2015), s. 5, dostęp 31 maja 2023, http://wydawnictwo.asp.waw.pl/wp-content/uploads/sites/11/2015/10/ASPIRACJE_240_2015www.pdf.
• Taranienko, „Leszek Mądzik i jego Scena Plastyczna”, s. 7.

Artykuł w czasopiśmie popularnym

• Anna Cymer, „Stara sztuka, nowe muzea”, Art & Business 19, nr 3 (2007), s. 50.
• Cymer, „Stara sztuka, nowe muzea”, s. 51.

Jeżeli artykuł jest dostępny online, należy podać datę dostępu oraz adres URL.

• Maria Poprzęcka, „Na oko: Przed potopem”, Dwutygodnik, styczeń, 2020, dostęp 31 maja 2023, https://www.dwutygodnik.com/artykul/8620-na-oko-przed-potopem.html.
• Poprzęcka, „Na oko: Przed potopem”.

 Artykuł w gazecie codziennej

• Jan Kleczyński, „Wystawa dzieł Michaliny Krzyżanowskiej w «Zachęcie»”, Kurier Warszawski, nr 79 [wyd. wiecz.] (21 III 1930), s. 6–7.
• Kleczyński, „Wystawa dzieł Michaliny Krzyżanowskiej”, s. 6.

Recenzja książki/wystawy

• Anna Lewicka-Morawska, „Wyjątkowa monografia trzeciorzędnego malarza”, recenzja Michał Stachowicz (1768–1825). Krakowski malarz między barokiem a romantyzmem, Zbigniew Michalczyk, Biuletyn Historii Sztuki 74, nr 2 (2012), s. 357.
• Lewicka-Morawska, „Wyjątkowa monografia trzeciorzędnego malarza”, s. 358.

Jeżeli recenzja nie ma odrębnego tytułu, stosujemy zapis następujący:

• Grażyna Jurkowlaniec, recenzja Zachodni portal katedry świętego Łazarza w Autun. Studium z historii sztuki i historii idei, Jacek Dębicki, Biuletyn Historii Sztuki 65, nr 2 (2003), s. 351–360.
• Jurkowlaniec, recenzja Zachodni portal katedry świętego Łazarza w Autun, s. 352.

Jeśli recenzja ma numer DOI, należy go podać.

• Ryszard W. Kluszczyński, „Polska sztuka mediów w rozszerzonym polu”, recenzja Polish Media Art in an Expanded Field, Agnieszka Kamińska, Kwartalnik Filmowy, nr 108 (2019), s. 320, https://doi.org/10.36744/kf.203.
• Kluszczyński, „Polska sztuka mediów w rozszerzonym polu”, s. 321.

W przypadku braku numeru DOI należy podać datę dostępu oraz adres URL.

• Magdalena Hasiuk, „Reduta – nowe całości”, recenzja Reducie na stulecie. Studia i rozpoznania, redakcja Dariusz Kosiński, Wanda Świątkowska, Teatr, styczeń, 2020, dostęp 25 maja 2020, https://teatr-pismo.pl/7494-reduta-nowe-calosci/.
• Hasiuk, „Reduta – nowe całości”.

Prace magisterskie/doktorskie

• Halina Jurga, „Kilim polski” (rozprawa doktorska, Instytut Sztuki PAN, 1998), s. 23.
• Jurga, „Kilim polski”, s. 41.

Archiwalia

Przy powołaniu się na źródła archiwalne należy konsekwentnie stosować jedną z dwóch formuł zapisu:

Formuła I:

• Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie (dalej: AGAD), Archiwum Komierowskich (dalej: Arch. Kom.), sygn. 9/9, s. 360: list Bielińskiego do T. Szydłowskiego z Otwocka [1745].
• AGAD, Arch. Kom., sygn. 9/9, s. 360: list Bielińskiego do T. Szydłowskiego z Otwocka [1745].

Formuła II:

• List kierownika sekcji artystycznej WOKS-u L. N. Czerniawskiego i referenta Ksienii Krawczenki do Władysława Skoczylasa, Moskwa, 13 II 1934, Zbiory Specjalne IS PAN, Warszawa (dalej: ZS IS PAN), Archiwum IPS (dalej: Arch. IPS), inw. 70, teczka: Korespondencja 1934, k. 114.

PODPISY POD ILUSTRACJE

W tekście należy wprowadzić odsyłacze do kolejnych ilustracji – (il. 1). Jeżeli wymaga tego umowa licencyjna, w podpisach należy umieścić także informacje o źródle ilustracji i związanych z nią prawach autorskich w brzmieniu określonym przez udzielającego licencji. Jeżeli ilustracja została zaczerpnięta z zasobów internetowych, należy podać adres właściwej strony. Prosimy o nie zamieszczanie w podpisach pod ilustracjami wymiarów obiektów i techniki ich wykonania. Informacje te prosimy włączyć do tekstu głównego bądź przypisów. Podpisy pod ilustracje należy zredagować według poniższego wzoru.

Przykłady:

1. Jan Matejko, Bitwa pod Grunwaldem, 1878, Muzeum Narodowe w Warszawie. Fot. Pracownia Fotograficzna MNW (ewentualnie: Jan Kowalski, Pracownia Fotograficzna MNW)
2. Cyprian Godebski, pomnik Adama Mickiewicza w Warszawie, 1898. Fot. Jan Kowalski
3. Leandro Marconi, pałacyk Wilhelma Ellisa Raua w Warszawie, 1866–1868. Fot. Konrad Brandel, ok. 1875, Muzeum Narodowe w Warszawie. Repr. wg Danuta Jackiewicz, Fotografowie Warszawy. Konrad Brandel 1838–1920 (Warszawa, 2015), s. 60
4. Matka Boska z Dzieciątkiem z Regulic, Muzeum Narodowe w Krakowie. Fot. MNK
5. Chrystus Ukrzyżowany, katedra w Sandomierzu. Fot. Daniel Podosek

 BIBLIOGRAFIA ZAŁĄCZNIKOWA

W bibliografii załącznikowej należy uwzględnić wyłącznie opublikowane, naukowe opracowania, które wykorzystane zostały przy pisaniu artykułu. Lista pozycji bibliograficznych powinna być przygotowana w porządku alfabetycznym, bez podziału na poszczególne kategorie publikacji. Autorzy proszeni są o nieumieszczanie w bibliografii załącznikowej archiwaliów, artykułów z gazet, publikacji o charakterze popularnym oraz pozycji pozostających w druku. Przykłady zapisów prezentujemy poniżej.

Książka autorska

• Michalczyk, Zbigniew. W lustrzanym odbiciu. Grafika europejska a malarstwo w Rzeczypospolitej w czasach nowożytnych. Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 2016.

W przypadku książki dostępnej online należy podać datę dostępu oraz adres URL. Uwaga: uwzględniamy jedynie te książki, które online dostępne są w wersji przetworzonej. Publikacje, których skany dostępne są w bibliotekach cyfrowych (np. Polona, Gallica), opisujemy tak, jak publikacje drukowane.

• Arystoteles, Poetyka. Tłumaczenie Stanisław Siedlecki. Dostęp 31 maja 2023. https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/arystoteles-poetyka.html.

 Książka wieloautorska

• Lorentz, Stanisław, i Andrzej Rottermund. Klasycyzm w Polsce. Warszawa: Arkady, 1984.

Książka autorska/wieloautorska z tłumaczem, redaktorem lub wydawcą

• Panofsky, Erwin. Perspektywa jako „forma symboliczna”. Tłumaczenie Grażyna Jurkowlaniec. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2008.
• Witkiewicz, Stanisław Ignacy. Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia. Redakcja Maciej Soin. Skierniewice: Wydawnictwo FiS, 1992.
• Chojecka, Ewa, Jerzy Gorzelik, Irma Kozina, i Barbara Szczypka-Gwiazda. Sztuka Górnego Śląska od średniowiecza do końca XX wieku. Redakcja Ewa Chojecka. Katowice: Muzeum Śląskie, 2004.
• Mańkowski, Tadeusz. Mecenat artystyczny Stanisława Augusta. Opracowanie Zuzanna Prószyńska. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976.

Tom zbiorowy

• Architektura i urbanistyka Poznania w XX wieku. Redakcja Teresa Jakimowicz. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2005.

Katalog wystawy

• Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy. Redakcja Przemysław Strożek. Łódź: Muzeum Sztuki, 2017.

Rozdział lub część książki

• Porębski, Mieczysław. „Styl wieku XIX”. W: Studia z historii sztuki polskiej XIX i XX w., 129–191. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975.

Artykuł w tomie zbiorowym lub publikacji pokonferencyjnej

• Marciniak, Piotr. „Architektura i urbanistyka Poznania w latach 1945–1989”. W: Architektura i urbanistyka Poznania w XX wieku, redakcja Teresa Jakimowicz, 144–227. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2005.
• Szczerski, Andrzej. „Nowa Europa – nowe państwa na Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych i Nowoczesnego Przemysłu w Paryżu w 1925 roku”. W: Wystawa paryska 1925. Materiały z sesji naukowej Instytutu Sztuki PAN, Warszawa, 16–17 listopada 2005 roku, redakcja Joanna M. Sosnowska, 52–64. Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 2007.

Eseje i hasła katalogowe

• Baffoni, Andrea. „Prampolini – początki. Manifesty i projekty teatralne w pierwszej dekadzie XX wieku”. W: Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy, redakcja Przemysław Strożek, 29–37. Łódź: Muzeum Sztuki, 2017.

Wstęp, wprowadzenie lub inna część książki lub katalogu

• Piwocki, Ksawery. „Wstęp”. W: Sztuka wszędzie. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie 1904–1944, redakcja Jola Gola, Maryla Sitkowska, Agnieszka Szewczyk, 10. Warszawa: Akademia Sztuk Pięknych, 2012.

Jeżeli tekst otwierający publikację nie ma własnego tytułu, stosujemy zapis następujący:

• Malinowski, Kazimierz. [Wstęp]. W: Tytus Czyżewski, redakcja Maria Dąbrowska. Poznań: Muzeum Narodowe w Poznaniu, 1974.

Artykuł w czasopiśmie naukowym

• Mossakowski, Stanisław. „Europejski kontekst renesansowej przebudowy królewskiego pałacu na Wawelu. Neapol – Urbino – Buda”. Biuletyn Historii Sztuki 78, nr 1 (2016): 5–3.

Jeżeli artykuł jest dostępny online, należy podać numer DOI. W przypadku braku numeru DOI należy podać datę dostępu oraz adres URL.

• Sikorska, Joanna. „Św. Jerzy z Wielkopolski. Meandry recepcji miedziorytu Albrechta Dürera”. Biuletyn Historii Sztuki 81, nr 1 (2019): 5–28. https://doi.org/10.36744/bhs.100.
• Taranienko, Zbigniew. „Leszek Mądzik i jego Scena Plastyczna”. Aspiracje 40, nr 2 (2015): 2–9. Dostęp 25 maja 2020. http://wydawnictwo.asp.waw.pl/wp-content/uploads/sites/11/2015/10/ASPIRACJE_240_2015www.pdf.

Recenzja książki/wystawy

• Lewicka-Morawska, Anna. „Wyjątkowa monografia trzeciorzędnego malarza”. Recenzja Michał Stachowicz (1768–1825). Krakowski malarz między barokiem a romantyzmem, Zbigniew Michalczyk. Biuletyn Historii Sztuki 74, nr 2 (2012): 357–360.

Jeżeli recenzja nie ma odrębnego tytułu, stosujemy zapis następujący:

• Jurkowlaniec, Grażyna. Recenzja Zachodni portal katedry świętego Łazarza w Autun. Studium z historii sztuki i historii idei, Jacek Dębicki. Biuletyn Historii Sztuki 65, nr 2 (2003): 351–360.

Jeżeli recenzja jest dostępna online, należy podać numer DOI. W przypadku braku numeru DOI należy podać datę dostępu oraz adres URL.Jeżeli recenzja dostępna online ma odrębny tytuł, należy go podać.

• Myśliński, Michał. Recenzja Kowadła i młotki. Dom, warsztat i wytwórczość gdańskiego złotnika w XVIII wieku, Jacek Kriegseisen. Biuletyn Historii Sztuki 84, nr 3 (2022): 660–664. https://doi.org/10.36744/bhs.1221.
• Kluszczyński, Ryszard W. „Polska sztuka mediów w rozszerzonym polu”. Recenzja Polish Media Art in an Expanded Field, Agnieszka Kamińska. Kwartalnik Filmowy, 108 (2019): 319–322. https://doi.org/10.36744/kf.203.
• Hasiuk, Magdalena. „Reduta – nowe całości”. Recenzja Reducie na stulecie. Studia i rozpoznania, redakcja Dariusz Kosiński, Wanda Świątkowska. Teatr, styczeń, 2020. Dostęp 25 maja 2020. https://teatr-pismo.pl/7494-reduta-nowe-calosci/.

Prace magisterskie/doktorskie

• Jurga, Halina. „Kilim polski”. Rozprawa doktorska, Instytut Sztuki PAN, 1998.

Prawa autorskie i licencja

Autoarchiwizacja

Zachęcamy autorów i autorki, by archiwizowali(-ły) opublikowaną wersję artykułu w Internecie, w tym na stronach internetowych własnych bądź instytucjonalnych albo w repozytoriach naukowych, podając szczegóły bibliograficzne (zwłaszcza numer DOI), które potwierdzają fakt publikacji w czasopiśmie.

Redakcja zastrzega sobie prawo dokonywania skrótów i zmian w publikowanych tekstach.

Wytyczne do pobrania