O czasopiśmie

HISTORIA „BIULETYNU HISTORII SZTUKI”

„Biuletyn Historii Sztuki”, kwartalnik ukazujący się od 1932 roku, jest najstarszym ogólnopolskim czasopismem naukowym poświęconym historii sztuki. Powstał z inicjatywy Oskara Sosnowskiego jako periodyk kierowanego przez niego Zakładu Architektury Polskiej i Historii Sztuki Politechniki Warszawskiej. Z Zakładem i redakcją ówczesnego „Biuletynu Historii Sztuki i Kultury” związani byli m.in. Witold Kieszkowski, Stanisław Lorentz, Juliusz Starzyński, Jerzy Szablowski, Michał Walicki, Jan Zachwatowicz i Stanisław Herbst. Po zakończeniu II wojny światowej wydawcą kwartalnika został Państwowy Instytut Sztuki (późniejszy Instytut Sztuki PAN). Od 1950 roku czasopismo zaczęło się ukazywać pod skróconym tytułem: „Biuletyn Historii Sztuki”. Rok później redaktorem naczelnym kwartalnika został Stanisław Lorentz, który piastował tę funkcję przez trzydzieści lat, do 1981 roku. Kolejnymi redaktorami naczelnymi „Biuletynu Historii Sztuki” byli: Stanisław Mossakowski (1982-1988), Jerzy Kowalczyk (1988-1996), Piotr Paszkiewicz (1996-2002) i ponownie Stanisław Mossakowski (2002-2023). Od 2024 roku Stanisław Mossakowski pełni rolę redaktora honorowego, zaś funkcję redaktora naczelnego sprawuje Joanna Stacewicz-Podlipska.

W 1982 roku ukazał się specjalny zeszyt (nr 1-4) zawierający Wykaz zawartości pisma 1932-1981; podobny wykaz za lata 1983-1998 opublikowano w 1999 roku (nr 1-2).