DLA AUTOREK I AUTORÓW

„Biuletyn Historii Sztuki” przyjmuje w trybie ciągłym teksty o tematyce zgodnej z naukowym profilem czasopisma. Rozpatrywane są wyłącznie utwory oryginalne, niepublikowane, niezłożone do druku w innych wydawnictwach. (oświadczenie Autora do pobrania). Zgłoszenie tekstu na platformie czasopism IS PAN jest równoznaczne z deklaracją, że nie narusza on praw autorskich osób trzecich oraz oznacza zgodę na poddanie go ocenie w trybie podwójnie ślepej recenzji. W stosunku do wszystkich nadesłanych i kwalifikowanych do druku tekstów redakcja „Biuletynu Historii Sztuki” stosuje procedury mające na celu wykrycie zjawisk ghostwritingu, guest authorship, plagiatów oraz autoplagiatów. Redakcja zastrzega sobie prawo dokonywania skrótów i zmian w publikowanych tekstach. Redakcja nie przyjmuje tekstów już raz odrzuconych.

Artykuły publikowane są zarówno w języku polskim jak i w języku angielskim. Teksty w języku polskim opatrzone są streszczeniami w języku angielskim. Przyjmujemy artykuły naukowe (o objętości tekstu wraz z przypisami do 70 000 znaków ze spacjami), recenzje ważnych wystaw i książek (o przeciętnej objętości do 20 000 znaków ze spacjami), omówienia konferencji naukowych, a także wspomnienia poświęcone zasłużonym historykom sztuki. Warunkiem przyjęcia artykułu jest dostarczenie abstraktu (max. 1000 znaków ze spacjami), słów-kluczy, streszczenia (max. 9000 znaków ze spacjami), bibliografii załącznikowej oraz noty biograficznej (max. 500 znaków ze spacjami). Autorzy powinni podać swoją afiliację oraz numer ORCID. Prosimy o dostarczenie ilustracji w osobnych, ponumerowanych plikach (zapisanych w formacie .tiff lub .jpeg, w rozdzielczości 300 DPI) oraz przesłanie sugestii odnośnie do preferowanego rozmiaru i ewentualnego zestawienia ilustracji. Liczba ilustracji nie może przekraczać liczby znormalizowanych stron tekstu (1 strona = 1800 znaków ze spacjami). Na Autorach spoczywa obowiązek uregulowania praw do reprodukcji ilustracji. Autorzy zobowiązani są przygotować materiały według wytycznych redakcji: wytyczne dla Autorów do pobrania.

TEKST

Redakcja przyjmuje teksty w formatach .doc, .docx lub .rtf z wstawioną numeracją stron, złożone czcionką Times New Roman (12 punktów), z interlinią 1,5. W tekście wszystkie tytuły (dzieł sztuki, utworów literackich i muzycznych, filmów itp.) powinny być zapisane kursywą; tytuły czasopism w cudzysłowach typograficznych „Tytuł Czasopisma”. Kursywą należy wyróżniać także tytuły/nazwy wystaw, np. Salon Wiosenny im. Józefa Piłsudskiego, Wystawa Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Nazwy wystaw mających charakter imprez cyklicznych zapisujemy bez kursywy, każdy człon nazwy dużą literą (np. I Ogólnopolska Wystawa Plastyki), podobnie jak nazwy imprez artystycznych (np. Biennale Form Przestrzennych w Elblągu, Międzynarodowe Spotkania Artystów, Naukowców i Teoretyków Sztuki w Osiekach, Wystawa i sympozjum „Złotego Grona” w Zielonej Górze). Kursywą zaznaczone być powinny także wszystkie słowa i wyrażenia obcojęzyczne, z wyjątkiem tych, które są powszechnie stosowane i dawno zadomowione w polszczyźnie, np. a priori, a posteriori. Wszystkie cytaty (zarówno w tekście głównym, jak i w przypisach) winny być ujęte w cudzysłów typograficzny – „Lorem ipsum dolor sit amet consectetuer”. Jako cudzysłowu drugiego stopnia należy używać tzw. cudzysłów francuski – «Lorem ipsum dolor sit amet consectetuer». Jeżeli zaistnieje konieczność wprowadzenia cudzysłowu trzeciego stopnia, można zastosować cudzysłów apostrofowy – ‘Lorem ipsum dolor sit amet consectetuer’. Teksty cytowane pochodzące sprzed 1800 r. oraz niepublikowane teksty źródłowe niezależnie od czasu ich powstania winny być przytoczone w brzmieniu oryginalnym. W pozostałych tekstach należy uwspółcześnić ortografię, interpunkcję i gramatykę, zachowując oryginalne brzmienie imion i nazwisk, nazw geograficznych, tytułów (ewentualnie podając w nawiasach kwadratowych [Lorem ipsum dolor sit amet consectetuer] brzmienie właściwe), a także składnię nawet w konstrukcjach niepoprawnych z dzisiejszego punktu widzenia. Zasada uwspółcześniania zapisu generalnie dotyczy również tytułów książek i czasopism wydanych po 1800 r. (np. „Kurier” a nie „Kuryer” czy „Kurjer”, „Ilustrowany” a nie „Illustrowany”). Opuszczenia w cytowanym tekście powinny być zaznaczone wielokropkiem w nawiasie kwadratowym […]. Jeżeli tekst cytowany następuje po dwukropku, a nie zaczyna się od pełnego zdania, należy to zaznaczyć w ten sam sposób (np. : „[…] ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit”¹.). W nawiasie kwadratowym należy umieszczać wszystkie inne odautorskie ingerencje w tekst oryginalny. Numeracja przypisów winna być zapisywana w sposób następujący: „Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit”¹. W przypadku, gdy przypis odnosi się do części zdania, jego numer umieszczany przed oddzielającym ją znakiem interpunkcyjnym (np. „Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit”¹, sed quia non numquam). Jeżeli zdanie kończy np. skrót „r.” lub „w.”, nie stawiamy drugiej kropki po numerze przypisu. W tekście należy stosować skrócony zapis słów rok – np. 1925 r. (ale: w roku 1925) oraz wiek – np. XV w. (ale: w wieku XV). Zalecany jest także zapis np. XV-wieczny oraz lata 20. Określenia połowy czy ćwierci stulecia powinny być zapisane następująco: „w 2. ćwierci XVIII w.”, „1. połowa XX w.”. W datach występujących w tekście głównym nazwa miesiąca winna być zapisana słownie, np. 10 lutego 1920 r.), tak samo w okresach, np. 7–8 listopada 1917 r., 1 lipca – 12 sierpnia 1933 r. Przy kalendarzach juliańskim i gregoriańskim należy zastosować zapis 12/25 września 1903 r., ale: 25 X/7 XI 1917 r. W datach wtrąconych w nawiasie miesiąc zapisuje się cyfrą rzymską i nie stosuje się skrótu r. na końcu (np. 25 X 1876). W przypisach należy stosować zapis miesięcy cyframi rzymskimi (poza cytatami i narracyjnymi fragmentami); w przypadku braku daty dziennej nazwę miesiąca zapisać należy zawsze słownie, np. w listopadzie 1918 r.

PRZYPISY

Imiona, nazwiska autorów oraz tytuły publikacji alfabetem niełacińskim prosimy zapisywać w języku oryginału. Jeżeli możliwe jest rozwiązanie pseudonimu lub kryptogramu czy też ustalenie autorstwa, informację tę należy podać w nawiasie kwadratowym. Nierozwiązany pseudonim, kryptonim czy kryptogram zachowujemy w brzmieniu oryginalnym. W przypisach należy stosować skróty łacińskie: id. = idem; ead. = eadem; eid. = eidem; eaed. = eaedem; ibid. = ibidem

W tekstach zgłaszanych w języku angielskim prosimy o stosowanie wszystkich zasad Chicago style, 17th Edition (Notes/Bibliography); zob. Chicago Manual of Style. W tekstach zgłaszanych w języku polskim prosimy o zastosowanie się do poniższych zasad.

Każda cytowana publikacja ma dwie formy zapisu:

• dla pierwszego cytowania w przypisie
• dla kolejnego cytowania w przypisie (w uzasadnionych przypadkach dla kolejnego cytowania stosujemy skrót bibliograficzny „ibid.”)

Przykłady zaprezentowane poniżej podawane są w takiej kolejności.

Książka autorska

• Zbigniew Michalczyk, W lustrzanym odbiciu. Grafika europejska a malarstwo w Rzeczypospolitej w czasach nowożytnych (Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 2016), s. 23.
• Michalczyk, W lustrzanym odbiciu, s. 41.

W przypadku książki dostępnej online należy podać datę dostępu oraz adres URL. Uwaga: uwzględniamy jedynie te książki, które online dostępne są w wersji przetworzonej, uniemożliwiającej sporządzenie pełnego zapisu bibliograficznego. Publikacje, których skany dostępne są w bibliotekach cyfrowych (np. Polona, Gallica), opisujemy tak, jak wersje drukowane.

• Arystoteles, Poetyka, tłum. Stanisław Siedlecki, dostęp 31 maja 2023, https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/arystoteles-poetyka.html.
• Arystoteles, Poetyka.

Książka wieloautorska

• Stanisław Lorentz, Andrzej Rottermund, Klasycyzm w Polsce (Warszawa: Arkady, 1984), s. 37.
• Lorentz, Rottermund, Klasycyzm w Polsce, s. 38.

Książka autorska/wieloautorska z tłumaczem, redaktorem lub wydawcą

• Erwin Panofsky, Perspektywa jako „forma symboliczna”, tłum. Grażyna Jurkowlaniec (Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2008), s. 98.
• Panofsky, Perspektywa jako „forma symboliczna”, s. 99.
• Stanisław Ignacy Witkiewicz, Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia, red. Maciej Soin (Skierniewice: Wydawnictwo FiS, 1992), s. 10.
• Witkiewicz, Nowe formy w malarstwie, s. 11.

Rozdział lub część książki

• Mieczysław Porębski, „Styl wieku XIX”, w: id., Studia z historii sztuki polskiej XIX i XX w. (Warszawa: PWN, 1975), s. 131.
• Porębski, „Styl wieku XIX”, s. 133.

Artykuł w tomie zbiorowym lub publikacji pokonferencyjnej

• Andrzej Szczerski, „Nowa Europa – nowe państwa na Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych i Nowoczesnego Przemysłu w Paryżu w 1925 roku”, w: Wystawa paryska 1925. Materiały z sesji naukowej Instytutu Sztuki PAN, Warszawa, 16–17 listopada 2005 roku, red. Joanna M. Sosnowska (Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 2007), s. 59.
• Szczerski, „Nowa Europa”, s. 60.

Eseje i hasła katalogowe

• Andrea Baffoni, „Prampolini – początki. Manifesty i projekty teatralne w pierwszej dekadzie XX wieku”, w: Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy, wyst., Muzeum Sztuki, Łódź, red. Przemysław Strożek (Łódź: Muzeum Sztuki, 2017), s. 35.
• Baffoni, „Prampolini – początki”, s. 36.

Wstęp, wprowadzenie lub inna część książki lub katalogu

• Piwocki, Ksawery. „Wstęp”, w: Sztuka wszędzie. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie 1904–1944, Jola Gola, Maryla Sitkowska, Agnieszka Szewczyk (Warszawa: Akademia Sztuk Pięknych, 2012), s. 10.
• Piwocki, „Wstęp”, s. 10.

Jeżeli tekst otwierający publikację nie ma własnego tytułu, stosujemy zapis następujący:

• Kazimierz Malinowski, [Wstęp], w: Tytus Czyżewski, kat. wyst., Muzeum Narodowe w Poznaniu, red. Maria Dąbrowska (Poznań: Muzeum Narodowe w Poznaniu, 1974), s. nlb.
• Malinowski, [Wstęp], s. nlb.

Artykuł w czasopiśmie naukowym

• Stanisław Mossakowski, „Europejski kontekst renesansowej przebudowy królewskiego pałacu na Wawelu. Neapol – Urbino – Buda”, Biuletyn Historii Sztuki 78, nr 1 (2016), s. 27.
• Mossakowski, „Europejski kontekst renesansowej przebudowy królewskiego pałacu na Wawelu”, s. 28.

Jeżeli artykuł jest dostępny online, należy podać numer DOI.

• Joanna Sikorska, „Św. Jerzy z Wielkopolski. Meandry recepcji miedziorytu Albrechta Dürera”, Biuletyn Historii Sztuki 81, nr 1 (2019), s. 15, https://doi.org/10.36744/bhs.100.
• Sikorska, „Św. Jerzy z Wielkopolski”, s. 17.

W przypadku braku numeru DOI należy podać datę dostępu oraz adres URL.

• Zbigniew Taranienko, „Leszek Mądzik i jego Scena Plastyczna”, Aspiracje 40, nr 2 (2015), s. 5, dostęp 31 maja 2023, http://wydawnictwo.asp.waw.pl/wp-content/uploads/sites/11/2015/10/ASPIRACJE_240_2015www.pdf.
• Taranienko, „Leszek Mądzik i jego Scena Plastyczna”, s. 7.

Artykuł w czasopiśmie popularnym

• Anna Cymer, „Stara sztuka, nowe muzea”, Art & Business 19, nr 3 (2007), s. 50.
• Cymer, „Stara sztuka, nowe muzea”, s. 51.

Jeżeli artykuł jest dostępny online, należy podać datę dostępu oraz adres URL.

• Maria Poprzęcka, „Na oko: Przed potopem”, Dwutygodnik, styczeń, 2020, dostęp 31 maja 2023, https://www.dwutygodnik.com/artykul/8620-na-oko-przed-potopem.html.
• Poprzęcka, „Na oko: Przed potopem”.

 Artykuł w gazecie codziennej

• Jan Kleczyński, „Wystawa dzieł Michaliny Krzyżanowskiej w «Zachęcie»”, Kurier Warszawski, nr 79 [wyd. wiecz.] (21 III 1930), s. 6–7.
• Kleczyński, „Wystawa dzieł Michaliny Krzyżanowskiej”, s. 6.

Recenzja książki/wystawy

• Anna Lewicka-Morawska, „Wyjątkowa monografia trzeciorzędnego malarza”, recenzja Michał Stachowicz (1768–1825). Krakowski malarz między barokiem a romantyzmem, Zbigniew Michalczyk, Biuletyn Historii Sztuki 74, nr 2 (2012), s. 357.
• Lewicka-Morawska, „Wyjątkowa monografia trzeciorzędnego malarza”, s. 358.

Jeżeli recenzja nie ma odrębnego tytułu, stosujemy zapis następujący:

• Grażyna Jurkowlaniec, recenzja Zachodni portal katedry świętego Łazarza w Autun. Studium z historii sztuki i historii idei, Jacek Dębicki, Biuletyn Historii Sztuki 65, nr 2 (2003), s. 351–360.
• Jurkowlaniec, recenzja Zachodni portal katedry świętego Łazarza w Autun, s. 352.

Jeśli recenzja ma numer DOI, należy go podać.

• Ryszard W. Kluszczyński, „Polska sztuka mediów w rozszerzonym polu”, recenzja Polish Media Art in an Expanded Field, Agnieszka Kamińska, Kwartalnik Filmowy, nr 108 (2019), s. 320, https://doi.org/10.36744/kf.203.
• Kluszczyński, „Polska sztuka mediów w rozszerzonym polu”, s. 321.

W przypadku braku numeru DOI należy podać datę dostępu oraz adres URL.

• Magdalena Hasiuk, „Reduta – nowe całości”, recenzja Reducie na stulecie. Studia i rozpoznania, redakcja Dariusz Kosiński, Wanda Świątkowska, Teatr, styczeń, 2020, dostęp 25 maja 2020, https://teatr-pismo.pl/7494-reduta-nowe-calosci/.
• Hasiuk, „Reduta – nowe całości”.

Prace magisterskie/doktorskie

• Halina Jurga, „Kilim polski” (rozprawa doktorska, Instytut Sztuki PAN, 1998), s. 23.
• Jurga, „Kilim polski”, s. 41.

Archiwalia

Przy powołaniu się na źródła archiwalne należy konsekwentnie stosować jedną z dwóch formuł zapisu:

Formuła I:

• Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie (dalej: AGAD), Archiwum Komierowskich (dalej: Arch. Kom.), sygn. 9/9, s. 360: list Bielińskiego do T. Szydłowskiego z Otwocka [1745].
• AGAD, Arch. Kom., sygn. 9/9, s. 360: list Bielińskiego do T. Szydłowskiego z Otwocka [1745].

Formuła II:

• List kierownika sekcji artystycznej WOKS-u L. N. Czerniawskiego i referenta Ksienii Krawczenki do Władysława Skoczylasa, Moskwa, 13 II 1934, Zbiory Specjalne IS PAN, Warszawa (dalej: ZS IS PAN), Archiwum IPS (dalej: Arch. IPS), inw. 70, teczka: Korespondencja 1934, k. 114.

PODPISY POD ILUSTRACJE

W tekście należy wprowadzić odsyłacze do kolejnych ilustracji – (il. 1). Jeżeli wymaga tego umowa licencyjna, w podpisach należy umieścić także informacje o źródle ilustracji i związanych z nią prawach autorskich w brzmieniu określonym przez udzielającego licencji. Jeżeli ilustracja została zaczerpnięta z zasobów internetowych, należy podać adres właściwej strony. Prosimy o nie zamieszczanie w podpisach pod ilustracjami wymiarów obiektów i techniki ich wykonania. Informacje te prosimy włączyć do tekstu głównego bądź przypisów. Podpisy pod ilustracje należy zredagować według poniższego wzoru.

Przykłady:

1. Jan Matejko, Bitwa pod Grunwaldem, 1878, Muzeum Narodowe w Warszawie. Fot. Pracownia Fotograficzna MNW (ewentualnie: Jan Kowalski, Pracownia Fotograficzna MNW)
2. Cyprian Godebski, pomnik Adama Mickiewicza w Warszawie, 1898. Fot. Jan Kowalski
3. Leandro Marconi, pałacyk Wilhelma Ellisa Raua w Warszawie, 1866–1868. Fot. Konrad Brandel, ok. 1875, Muzeum Narodowe w Warszawie. Repr. wg Danuta Jackiewicz, Fotografowie Warszawy. Konrad Brandel 1838–1920 (Warszawa, 2015), s. 60
4. Matka Boska z Dzieciątkiem z Regulic, Muzeum Narodowe w Krakowie. Fot. MNK
5. Chrystus Ukrzyżowany, katedra w Sandomierzu. Fot. Daniel Podosek

 BIBLIOGRAFIA ZAŁĄCZNIKOWA

W bibliografii załącznikowej należy uwzględnić wyłącznie opublikowane, naukowe opracowania, które wykorzystane zostały przy pisaniu artykułu. Lista pozycji bibliograficznych powinna być przygotowana w porządku alfabetycznym, bez podziału na poszczególne kategorie publikacji. Autorzy proszeni są o nieumieszczanie w bibliografii załącznikowej archiwaliów, artykułów z gazet, publikacji o charakterze popularnym oraz pozycji pozostających w druku. Przykłady zapisów prezentujemy poniżej.

Książka autorska

• Michalczyk, Zbigniew. W lustrzanym odbiciu. Grafika europejska a malarstwo w Rzeczypospolitej w czasach nowożytnych. Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 2016.

W przypadku książki dostępnej online należy podać datę dostępu oraz adres URL. Uwaga: uwzględniamy jedynie te książki, które online dostępne są w wersji przetworzonej. Publikacje, których skany dostępne są w bibliotekach cyfrowych (np. Polona, Gallica), opisujemy tak, jak publikacje drukowane.

• Arystoteles, Poetyka. Tłumaczenie Stanisław Siedlecki. Dostęp 31 maja 2023. https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/arystoteles-poetyka.html.

 Książka wieloautorska

• Lorentz, Stanisław, i Andrzej Rottermund. Klasycyzm w Polsce. Warszawa: Arkady, 1984.

Książka autorska/wieloautorska z tłumaczem, redaktorem lub wydawcą

• Panofsky, Erwin. Perspektywa jako „forma symboliczna”. Tłumaczenie Grażyna Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2008.
• Witkiewicz, Stanisław Ignacy. Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia. Redakcja Maciej Soin. Skierniewice: Wydawnictwo FiS, 1992.
• Chojecka, Ewa, Jerzy Gorzelik, Irma Kozina, i Barbara Szczypka-Gwiazda. Sztuka Górnego Śląska od średniowiecza do końca XX wieku. Redakcja Ewa Chojecka. Katowice: Muzeum Śląskie, 2004.
• Mańkowski, Tadeusz. Mecenat artystyczny Stanisława Augusta. Opracowanie Zuzanna Prószyńska. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976.

Tom zbiorowy

• Architektura i urbanistyka Poznania w XX wieku. Redakcja Teresa Jakimowicz. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2005.

 Katalog wystawy

• Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy. Redakcja Przemysław Strożek. Łódź: Muzeum Sztuki, 2017.

Rozdział lub część książki

• Porębski, Mieczysław. „Styl wieku XIX”. W: Studia z historii sztuki polskiej XIX i XX w., 129–191. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975.

Artykuł w tomie zbiorowym lub publikacji pokonferencyjnej

• Marciniak, Piotr. „Architektura i urbanistyka Poznania w latach 1945–1989”. W: Architektura i urbanistyka Poznania w XX wieku, redakcja Teresa Jakimowicz, 144–227. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2005.
• Szczerski, Andrzej. „Nowa Europa – nowe państwa na Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych i Nowoczesnego Przemysłu w Paryżu w 1925 roku”. W: Wystawa paryska 1925. Materiały z sesji naukowej Instytutu Sztuki PAN, Warszawa, 16–17 listopada 2005 roku, redakcja Joanna M. Sosnowska, 52–64. Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 2007.

 Eseje i hasła katalogowe

• Baffoni, Andrea. „Prampolini – początki. Manifesty i projekty teatralne w pierwszej dekadzie XX wieku”. W: Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy, redakcja Przemysław Strożek, 29–37. Łódź: Muzeum Sztuki, 2017.

Wstęp, wprowadzenie lub inna część książki lub katalogu

• Piwocki, Ksawery. „Wstęp”. W: Sztuka wszędzie. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie 1904–1944, redakcja Jola Gola, Maryla Sitkowska, Agnieszka Szewczyk, 10. Warszawa: Akademia Sztuk Pięknych, 2012.

Jeżeli tekst otwierający publikację nie ma własnego tytułu, stosujemy zapis następujący:

• Malinowski, Kazimierz. [Wstęp]. W: Tytus Czyżewski, redakcja Maria Dąbrowska. Poznań: Muzeum Narodowe w Poznaniu, 1974.

Artykuł w czasopiśmie naukowym

• Mossakowski, Stanisław. „Europejski kontekst renesansowej przebudowy królewskiego pałacu na Wawelu. Neapol – Urbino – Buda”. Biuletyn Historii Sztuki 78, nr 1 (2016): 5–3.

Jeżeli artykuł jest dostępny online, należy podać numer DOI. W przypadku braku numeru DOI należy podać datę dostępu oraz adres URL.

• Sikorska, Joanna. „Św. Jerzy z Wielkopolski. Meandry recepcji miedziorytu Albrechta Dürera”. Biuletyn Historii Sztuki 81, nr 1 (2019): 5–28. https://doi.org/10.36744/bhs.100.
• Taranienko, Zbigniew. „Leszek Mądzik i jego Scena Plastyczna”. Aspiracje 40, nr 2 (2015): 2–9. Dostęp 25 maja 2020. http://wydawnictwo.asp.waw.pl/wp-content/uploads/sites/11/2015/10/ASPIRACJE_240_2015www.pdf.

Recenzja książki/wystawy

• Lewicka-Morawska, Anna. „Wyjątkowa monografia trzeciorzędnego malarza”. Recenzja Michał Stachowicz (1768–1825). Krakowski malarz między barokiem a romantyzmem, Zbigniew Michalczyk. Biuletyn Historii Sztuki 74, nr 2 (2012): 357–360.

Jeżeli recenzja nie ma odrębnego tytułu, stosujemy zapis następujący:

• Jurkowlaniec, Grażyna. Recenzja Zachodni portal katedry świętego Łazarza w Autun. Studium z historii sztuki i historii idei, Jacek Dębicki. Biuletyn Historii Sztuki 65, nr 2 (2003): 351–360.

Jeżeli recenzja jest dostępna online, należy podać numer DOI. W przypadku braku numeru DOI należy podać datę dostępu oraz adres URL.Jeżeli recenzja dostępna online ma odrębny tytuł, należy go podać.

• Myśliński, Michał. Recenzja Kowadła i młotki. Dom, warsztat i wytwórczość gdańskiego złotnika w XVIII wieku, Jacek Kriegseisen. Biuletyn Historii Sztuki 84, nr 3 (2022): 660–664. https://doi.org/10.36744/bhs.1221.
• Kluszczyński, Ryszard W. „Polska sztuka mediów w rozszerzonym polu”. Recenzja Polish Media Art in an Expanded Field, Agnieszka Kamińska. Kwartalnik Filmowy, 108 (2019): 319–322. https://doi.org/10.36744/kf.203.
• Hasiuk, Magdalena. „Reduta – nowe całości”. Recenzja Reducie na stulecie. Studia i rozpoznania, redakcja Dariusz Kosiński, Wanda Świątkowska. Teatr, styczeń, 2020. Dostęp 25 maja 2020. https://teatr-pismo.pl/7494-reduta-nowe-calosci/.

Prace magisterskie/doktorskie

• Jurga, Halina. „Kilim polski”. Rozprawa doktorska, Instytut Sztuki PAN, 1998.

PRAWA AUTORSKIE

Autor udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Biuletynie Historii Sztuki”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu umowa licencyjna do pobrania. Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, Autor wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.

Od zeszytu 1/2019 do  4 /2022 wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie Autorzy udzielali niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Biuletynie Historii Sztuki”, zachowywali nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.